1191
Κατά την Γ΄ Σταυροφορία η φρουρά του Σαλαντίν παραδίδεται στο Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας, τερματίζοντας την πολιορκία της Άκρας.
1470
Οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν τη Χαλκίδα από τους Ενετούς και προβαίνουν σε άγριες σφαγές.
1536
Πεθαίνει ο Ντεζιντέριους Εράσμους Ροτεροντάμους (Desiderius Erasmus Roterodamus), γνωστός ως Έρασμος ή Έρασμος του Ρότερνταμ.
Ήταν Ολλανδός καθολικός ιερέας, δάσκαλος και θεολόγος.
Ο Έρασμος ήταν κλασικός λόγιος που έγραφε σε «καθαρή» λατινική γλώσσα.
Έμαθε πολύ καλά αρχαία ελληνικά που δίδαξε για ένα διάστημα στο Κέιμπριτζ της Αγγλίας.
1561
Εγκαινιάζεται ο Καθεδρικός Ναός Αγίου Βασιλείου (Μόσχα).
1573
Γεννιέται ο Πιέτρο Καρρέρα, (Pietro Carrera), Ιταλός σκακιστής, ιστορικός, ιερέας και συγγραφέας.
Θεωρείται ανεπίσημα ως παγκόσμιος πρωταθλητής σκακιού του 1640 περίπου, καθώς δεν υπήρχε επίσημος τίτλος εκείνη την εποχή.
Δεν έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο σκακιστής με τη μεγάλη καριέρα, αλλά ως μαιτρ της θεωρίας του σκακιού και μια μεγάλη πηγή πληροφοριών σχετικά με τους σύγχρονους παίκτες της εποχής του.
1773
Πεθαίνει ο Γιόχαν Γιόακιμ Κβαντς (Johann Joachim Quantz), Γερμανός φλαουτίστας, συνθέτης, μουσικοπαιδαγωγός και συγγραφέας ενός εγχειριδίου σχετικά με το παίξιμο του φλάουτου.
Συνέθεσε πολλά έργα για φλάουτο και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του στυλ γκαλάν, καθώς είχε επιρροές τόσο από το ιταλικό Μπαρόκ, όσο και από το γαλλικό και το αγγλικό, παρόλο που ο ίδιος ήταν Γερμανός.
1806
Δεκαέξι γερμανικά αυτοκρατορικά κρατίδια εγκαταλείπουν την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και σχηματίζουν τη Συνομοσπονδία του Ρήνου.
1817
Γεννιέται ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρω (Henry David Thoreau), Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος.
Σε όλη τη ζωή του υποστήριξε την κατάργηση της δουλείας, δίνοντας διαλέξεις σχετικά.
1827
Ο τσάρος Νικόλαος Α’ αποδέχεται την παραίτηση του Ιωάννη Καποδίστρια από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, προκειμένου να αναλάβει κυβερνήτης της Ελλάδας.
1864
Γεννιέται ο Θωμάς Οικονόμου (1864-1927), ηθοποιός και ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες τους νεοελληνικού θεάτρου.
Στη Βιέννη σπούδασε και ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός. Στην Ελλάδα ήρθε το 1900-1901 αρχικά ως καθηγητής της Δραματικής Σχολής του τότε «Βασιλικού Θεάτρου» και έπειτα, μετά την αποχώρηση του Άγγελου Βλάχου, ως σκηνοθέτης. Εκεί θα γνωρίσει τη νεαρή Μαρίκα Κοτοπούλη, με την οποία θα συνάψει μαζί της ερωτικό δεσμό και θα την αναδείξει ως πρωταγωνίστρια του θιάσου.
Το 1906 εγκατέλειψε το Βασιλικό Θέατρο μαζί με την Μαρίκα Κοτοπούλη, με την οποία και θα συνεργαστεί στο θίασο του πατέρα της συντρόφου του, Δημήτρη Κοτοπούλη, προκειμένου να παρουσιάσουν τις νεωτεριστικές προτάσεις τους στο αθηναϊκό κοινό. Η προσπάθεια τους θα στεφθεί από θετικές κριτικές αλλά και παταγώδη εισπρακτική αποτυχία που θα οδηγήσει τον Οικονόμου στο θεατρικό περιθώριο και τη σχέση τους στην καταστροφή.
Από το 1918 έως το 1922, θα εργαστεί στο Ωδείο Αθηνών ως καθηγητής υποκριτικής και διευθυντής του θιάσου. Μεταξύ των πολλών μαθητών του ήταν και ο Δημήτρης Ροντήρης. Η συνεισφορά του στο ελληνικό θέατρο, τόσο σκηνοθετικά και υποκριτικά όσο και κυρίως από τη θέση του δασκάλου, θεωρείται καθοριστική.
Ως διευθυντής του Βασιλικού Θεάτρου δίδαξε κυρίως Σαίξπηρ και Γερμανούς δραματουργούς, όπως ο Γκαίτε, Σίλλερ, Grillparzer, Κλάιστ και άλλους. Αγνόησε σχεδόν εντελώς τους Γάλλους συγγραφείς. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στην ερμηνεία των τραγωδιών.
1904
Γεννιέται ο μεγάλος Χιλιανός κομμουνιστής ποιητής Πάμπλο Νερούδα (Pablo Neruda). «Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει»…
Η μορφή του Πάμπλο Νερούδα κατέχει αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή θέση στη σκέψη και στην ψυχή της ανθρωπότητας. Το όνομά του, γραμμένο με το ανεξίτηλο κατακόκκινο χρώμα του ερωτικού πάθους, αλλά και του αγώνα για την ανθρώπινη ελευθερία, παραμένει σύμβολο του αθάνατου Ποιητικού Λόγου. Η ποίησή του, απέραντη, αγκάλιασε τα πάντα, τον άνθρωπο μόνο του, τον άνθρωπο με τον άνθρωπο, τον άνθρωπο με την κοινωνία, τον άνθρωπο με το σύμπαν. Γι’ αυτό είναι τα πάντα: Ερωτική, πολιτική, φιλοσοφική, χιουμοριστική, ρομαντική, κλασική.
Όταν ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα παρουσίασε στη φιλοσοφική σχολή στη Μαδρίτη τον Χιλιανό ομότεχνό του Πάμπλο Νερούδα, μίλησε για «έναν αυθεντικό ποιητή, από εκείνους που έχουν καλλιεργήσει τις αισθήσεις τους σ’ έναν κόσμο που δεν είναι ο δικός μας και που ελάχιστοι τον αντιλαμβάνονται. Έναν ποιητή πιο κοντά στο θάνατο παρά στη φιλοσοφία, πιο κοντά στον πόνο παρά στη διανόηση, πιο κοντά στο αίμα παρά στο μελάνι. Παραμένει απέναντι στον κόσμο γεμάτος ειλικρινή έκπληξη και του λείπουν τα δύο εκείνα στοιχεία με τα οποία έχουν ζήσει τόσοι και τόσοι ψευδοποιητές: το μίσος και η ειρωνεία. Όταν πάει να γίνει τιμωρός και σηκώνει το σπαθί, βρίσκεται ξαφνικά μ’ ένα πληγωμένο περιστέρι ανάμεσα στα δάχτυλά του».
«Είναι ο άνθρωπος που ταυτίστηκε με τον κόσμο της δουλειάς, τον πάντα αδικημένο σ’ αυτόν τον πλανήτη. Και όχι με λόγια. Είναι ο ποιητής, που η ποίησή του δεν είναι καμωμένη από λόγια, αλλά από έργα. Ο στίχος του είναι έργο – ποίημα. Το βλέπεις, το πιάνεις στη χούφτα σου, το ακουμπάς στην καρδιά σου κι ακούγεται διπλό τικ – τακ…». Με αυτά τα λόγια εκφράστηκε για τον «Όμηρο του 20ού αιώνα της αμερικανικής κοσμογονίας», η Δανάη Στρατηγοπούλου – Χαλκιαδάκη, η οποία με τη μεταφραστική πένα της «έφερε» στην Ελλάδα τα ποιητικά «Άπαντα» του ποιητή όχι μόνον της Χιλής και της Λατινικής Αμερικής, αλλά και των αδικημένων λαών του πλανήτη όλου. Του Πάμπλο Νερούδα.
Ο Νερούδα είχε για τη ζωή «μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική» – όπως είχε πει ο ίδιος. «Ό,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι’ αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ’ αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές “Ποιητικές Πραμάτειες” που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης».
Ο κομμουνιστής ποιητής του οποίου η κηδεία μετατράπηκε σε διαδήλωση χιλιάδων πολιτών ενάντια στη χούντα του Πινοσέτ, ο Πάμπλο Νερούδα έχει αφήσει ένα τεράστιο έργο και έχει χαρακτηριστεί ο μεγαλύτερος ποιητής του 20ού αιώνα. Ήταν 23 Σεπτέμβρη του 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των συνεργατών του, όταν ο Νερούδα άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 69 χρόνων. Το καθεστώς του Πινοσέτ απαγορεύει να γίνει η κηδεία του ποιητή δημόσιο γεγονός. Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην πρωτεύουσα της χώρας για να συνοδεύσουν τον αγαπημένο ποιητή στην τελευταία του κατοικία και, αναπόφευκτα, η κηδεία του Νερούδα γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Τα έργα του παρέμειναν απαγορευμένα στη Χιλή μέχρι και το 1990. Ωστόσο, τα έργα του είναι τα πιο πολυδιαβασμένα έργα ισπανόφωνου δημιουργού.
Ο ποιητής, διπλωμάτης, κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας, του βραβείου «Στάλιν» και αιώνια ερωτευμένος Πάμπλο Νερούδα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρικάρντο Νεφταλί Ελιέθερ Ρέγιες Μποσοάλτο, γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής. Λίγο μετά τη γέννησή του, πεθαίνει η μητέρα του και ο πατέρας του, εργάτης των σιδηροδρόμων, μετακομίζει στην πόλη Τεμούκο όπου ξαναπαντρεύεται. Το όνομα «Πάμπλο Νερούδα», προς τιμήν του Τσέχου ποιητή Γιαν Νερούδα, αποτελεί το φιλολογικό ψευδώνυμό του από την ηλικία των 20.
Από τα δέκα του γράφει ποιήματα και στα δεκαπέντε του δημοσιεύει μάλιστα στίχους σε τοπικό περιοδικό. Το 1919 αποσπά το τρίτο βραβείο για το ποίημά του «Nocturno ideal». Το 1921 ξεκινάει σπουδές παιδαγωγικής και γαλλικών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, στην πρωτεύουσα Σαντιάγο. Κερδίζει το πρώτο βραβείο. Το νέο ταλέντο της λατινοαμερικανικής ποίησης γίνεται αμέσως γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Μέχρι τα 25 χρόνια του, ο ποιητής ολοκληρώνει έξι ακόμα έργα που αποκαλύπτουν τις υπαρξιακές του ανησυχίες, αλλά και την ιδιαίτερη παραγωγικότητά του. Από το 1927, σε ηλικία 23 ετών ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα. Ως διπλωματικός σύμβουλος ταξιδεύει στη Βιρμανία, στο Μπουένος Άιρες, στη Βαρκελώνη, στην Κεϋλάνη, στη Μαδρίτη, στην Ιάβα. Στην Ιάβα γνώρισε και παντρεύτηκε την Ολλανδέζα Μαρύκα Αντονιέτα Χάγκενααρ Βόγκελζανγκ, με την οποία χώρισε μετά από έξι χρόνια, κατά τη θητεία του στην Ισπανία. Εκεί, γνωρίζει τη μετέπειτα σύζυγό του Αργεντίνα, Ντέλια ντελ Καρίλ.
Οι εμπειρίες του από τα ταξίδια του, τα δικτατορικά καθεστώτα τα οποία βλέπει και τα μαρτύρια των λαών που στενάζουν σε ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με τη δολοφονία του φίλου του, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, του προκαλούν βαθιά αγανάκτηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 γίνεται μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος. Το 1945, του απονέμεται το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Τα έργα του γίνονται ολοένα και πιο πολιτικά, με αποκορύφωμα το «Canto General». Με την απαγόρευση του κομουνισμού στη Χιλή, ο Νερούδα πλέον καταζητείται. Για μήνες κρύβεται στην ίδια του τη χώρα, ώσπου καταφέρνει να διαφύγει στην Αργεντινή και από εκεί στην Ευρώπη, όπου έζησε εξόριστος από το 1948 έως το 1952. Στην εξορία, γνώρισε την Ματίλντε Ουρούτιε, τη Χιλιανή τραγουδίστρια που θα αποτελέσει τη «μούσα» του έως το τέλος της ζωής του και παντρεύονται το 1966.
Το 1953 ο Νερούδα παραλαμβάνει το βραβείο «Στάλιν». Εγκαθίσταται μόνιμα στην Isla Negra, αλλά συνεχίζει τα ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την εκλογή του Σαλβαδόρ Αλιέντε ως Προέδρου της Χιλής, ο Νερούδα διορίζεται πρέσβης στο Παρίσι (1970 – 1972). Το 1971, ένα χρόνο μετά την τιμητική διάκριση του Γιώργου Σεφέρη, η Σουηδική Ακαδημία απονέμει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Χιλιανό Πάμπλο Νερούδα, που ήδη πάσχει από καρκίνο. Τάσσεται υπέρ του Αλιέντε και στηρίζει την προεκλογική του εκστρατεία.
Μεγάλο μέρος της ποίησης του Πάμπλο Νερούδα αφιερώνεται στον έρωτα, αλλά και στα απλά και στοιχειώδη πράγματα της καθημερινής ζωής, ενώ στην αξιόλογη σύνθεση «Κατοικία στη Γη», πραγματεύεται το χρόνο, τη μεταφυσική και τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν μένει όμως μόνο σ’ αυτά. Μεγάλο μέρος του έργου έχει ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό – επαναστατικό περιεχόμενο, και εκφράζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εποχή του, μιαν εποχή εξεγέρσεων, σκληρών ταξικών συγκρούσεων και επαναστάσεων. Ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής, με μιαν απαράμιλλη λυρική δύναμη, υμνεί τους αγώνες της εργατικής τάξης και τους επαναστάτες, και ταυτόχρονα καταγγέλλει και χλευάζει τους ηγέτες των τυραννικών καθεστώτων.
«Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές… Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει… Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας».
Πηγή: Ριζοσπάστης
1906
Ο Αλφρεντ Ντρέιφους (Affaire Dreyfus), Γάλλος αξιωματικός Πυροβολικού εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος είχε κατηγορηθεί άδικα για προδοσία, παίρνει τελικά χάρη και επιστρέφει στο σύνταγμά του με το βαθμό του.
Η περιβόητη «Υπόθεση Ντρέιφους» είχε εξελιχθεί σε μεγάλο σκάνδαλο της εποχής, πυροδοτώντας λαϊκές αντιδράσεις και δημιουργώντας κυβερνητική κρίση.
1912
Γεννιέται ο μεγάλος ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο -για τον πολύ κόσμο, κυρ Γιώργης της καρδιάς μας, ο «Νιόνιος» για κάποιους πιο κοντινούς του.
Υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές και καθολικά αγαπημένες μορφές του πανιού, ένας από τους σπουδαιότερους κωμικούς ηθοποιούς που έβγαλε η χώρα και από εκείνους που έμειναν αναντικατάστατοι μετά το θάνατό τους.
1913
Ελληνική επίθεση στα στενά της Κρέσνας μεταφέρει τις μάχες του Β’ Βαλκανικού Πολέμου μέσα στα εδάφη της Βουλγαρίας.
1920
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Γ. Γουίλσον εγκαινιάζει και επίσημα πια την 77 χλμ. μήκους Διώρυγα του Παναμά, η οποία βρισκόταν σε λειτουργία από το 1914.
Σχεδόν 5.600 εργάτες πέθαναν κατά τη δεκαετή κατασκευή της Διώρυγας.
1922
Γεννιέται ο Μάικλ Βέντρις (Michael Ventris), Άγγλος αρχιτέκτονας και κρυπτογράφος, ο οποίος το 1952 αποκωδικοποίησε τη Γραμμική Γραφή Β’ που χρησιμοποιούσαν οι Κρήτες της Μινωικής εποχής.
1924
Η κυβέρνηση Πάσιτς της Γιουγκοσλαβίας θέτει εκτός νόμου το «Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα».
1941
Η Σοβιετική Ένωση και η Βρετανία υπογράφουν στη Μόσχα συμφωνία για κοινή δράση στον πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
1943
Τα σοβιετικά στρατεύματα περνούν στην αντεπίθεση στο Κουρσκ.
Η αντεπίθεση διαρκεί έως τις 23/8 και καταλήγει με αποφασιστική νίκη του Κόκκινου Στρατού που ουσιαστικά εξουδετερώνει την επιθετική ικανότητα της ναζιστικής πολεμικής μηχανής στο Ανατολικό Μέτωπο.
Μεταξύ άλλων, η μάχη του Κουρσκ αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αναμέτρηση αρμάτων μάχης στον κόσμο, με πάνω από 8.000 τανκ (και από τις δύο πλευρές) να παρατάσσονται στο πεδίο της μάχης.
1944
Ξεκινά η διήμερη μάχη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία, που έληξε με νίκη.
Οι απώλειες του εχθρού σε νεκρούς ήταν 450 Γερμανοί στρατιώτες και 70 ταγματασφαλίτες.
1944
Ο ΕΛΑΣ χτυπά τους άνδρες της Ειδικής Ασφάλειας και τις μηχανοκίνητες δυνάμεις του Μπουραντά που έκαναν επιδρομή στα Πετράλωνα της Αθήνας και τους διώχνει από τη συνοικία.
1946
Με ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδες ενάντια στο μέλος της ΚΕ Μ. Πορφυρογένη στο σπίτι του.
Από τύχη γλύτωσαν, τόσο ο Μ. Πορφυρογένης όσο και η οικογένειά του.
1948
Καταφθάνουν στο μέτωπο της Β. Πίνδου ο βασιλιάς Παύλος και ο Αμερικανός στρατηγός Βαν Φλιτ, με σκοπό να εξυψώσουν το πεσμένο ηθικό του κυβερνητικού στρατού.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με προκήρυξή του προς του μαχητές και της μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού, τους καλεί να εντείνουν την πολεμική τους δράση σ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας.
1948
Αντιμετωπίζονται επιτυχώς οι επιθέσεις του κυβερνητικού στρατού στο Σμόλικα.
Στις περισσότερες κατευθύνσεις, ο εχθρός ανατράπηκε και υποχρεώθηκε σε υποχώρηση υπό τα πυρά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
1948
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νταβίντ Μπεν Γκουριόν διατάσσει την απέλαση των Παλαιστινίων από τη Λοντ και τη Ράμλα.
1950
Αρχίζει στο Έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών η δίκη για παράβαση του Α.Ν. 509 των εν ενεργεία αστυνομικών Γιάννη Παλαβού, Σταύρου Τσιμπούρη, Δημήτρη Κοντογιάννη και Βασίλη Δασκαγιάννη.
1953
Πεθαίνει ο συγγραφέας Κώστας Ουράνης (το πραγματικό επώνυμό του ήταν Νεάρχου).
Το 1920-’24 τον βρίσκουμε στη Λισαβόνα, όπου υπηρετεί ως γενικός πρόξενος της Ελλάδας.
Εκεί έρχεται σε επαφή με Πορτογάλους και Ισπανούς λόγιους και συγγραφείς και ασχολείται με τη μετάφραση κάποιων από αυτούς στα ελληνικά.
Καρπός των ταξιδιών του υπήρξαν πολλά ταξιδιωτικά άρθρα, καθώς διατέλεσε για χρόνια ανταποκριτής εφημερίδων και περιοδικών.
Υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας «Ελεύθερος Λόγος». Συνεργάστηκε με το «Ελεύθερο Βήμα» και με τον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης.
Τα ταξιδιωτικά του κείμενα κατατάσσονται στο χώρο της λογοτεχνίας.
Αξιόλογες υπήρξαν και οι κριτικές μελέτες του, με εκτενέστερες αυτές για τον Κάρολο Μποντλέρ και τον Αχιλλέα Παράσχο. Δημοσιεύει κείμενα εικαστικού περιεχομένου σε εφημερίδες και στη «Νέα Εστία», ενώ ασχολήθηκε με τα πεζογραφήματα και ποιήματα που δημοσιεύτηκαν διάσπαρτα σε περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε τον Ιούλη του 1953 στο σανατόριο «Πανανικολάου» της Πεντέλης.
1962
Οι Rolling Stones δίνουν την πρώτη τους συναυλία στο κλαμπ Marquee του Λονδίνου.
1976
Διεξάγεται στο κλειστό της Γλυφάδας ο πρώτος τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ. Το κατακτά o Ολυμπιακός, που νικάει την ΑΕΚ με 81-69.
1979
Λήγει η μεγάλης διάρκειας απεργία των Ελλήνων τραπεζοϋπαλλήλων, με επιστράτευση των απεργών.
1979
Πεθαίνει η Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Μίνι Ράιπερτον (Minnie Riperton).
Ήταν ονομαστή για τη σπάνια φωνή της, που έφτανε τις 5,5 οκτάβες, και την επιτυχία της του 1975 «Lovin’ You».
1996
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι (Silvio Berlusconi) κατηγορείται για παράνομη χρηματοδότηση και καλείται να δικαστεί μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι.
1997
Ανακαλύπτεται το πτώμα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (Ernesto Guevara) στο Βαγιεγκράντε της Βολιβίας.
1998
Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γαλλίας κερδίζει στον τελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου στο Παρίσι τη Βραζιλία με 3-0 και στέφεται παγκόσμια πρωταθλήτρια.
2016
Πεθαίνει ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, κορυφαίος πανεπιστημιακός, φιλόλογος, μεταφραστής αρχαίων συγγραφέων και δοκιμιογράφος.
Ήταν διδάκτωρ και εντεταλμένος υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έως το 1967.
Απολύεται, συλλαμβάνεται και βασανίζεται από τη στρατιωτική χούντα. Επανέρχεται μετά τη μεταπολίτευση και εκλέγεται καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1975, υπηρετώντας έως το 1996.
Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας, Κύπρου και των ΗΠΑ. Από το 1994 έως το 2001 ήταν πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το συγγραφικό, αλλά και το μεταφραστικό του έργο. Μετέφρασε Ηρόδοτο, Ησίοδο, καθώς και την Οδύσσεια και την Ιλιάδα. Μελέτησε και δημοσίευσε δοκίμια για νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφους, με έμφαση σε εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ο Δ. Ν. Μαρωνίτης ήταν γνωστός και ως αρθρογράφος, ενώ διετέλεσε για ενάμιση περίπου χρόνο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ (1989-1990). Η τελευταία συνεργασία του με το ΚΘΒΕ είναι η παράσταση της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, με τη συμπαραγωγή ΚΘΒΕ, Εθνικού Θεάτρου και ΘΟΚ το φετινό καλοκαίρι.
Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1981), τον Ταξιάρχη του Φοίνικος της Ελληνικής Δημοκρατίας (2003), το Κρατικό Βραβείο Απόδοσης Έργου της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στα Νέα Ελληνικά (2012).
