565
Ο Ιουστίνος Β΄ διαδέχεται τον θείο του, Ιουστινιανό Α΄, ως αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
1315
Μάχη του Μοργκάρτεν: Οι Ελβετοί στήνουν ενέδρα και νικούν το στρατό του δούκα Λεοπόλδου Α΄ της Αυστρίας.
1533
Ο Ισπανός Φρανθίσκο Πιθάρρο φτάνει στο Κούσκο, πρωτεύουσα των Ίνκας.
1537
Ο Ιωάννης Δ΄ Κρίσπος παραδίδει τη Νάξο στον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα.
1630
Πεθαίνει ο Γερμανός αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ (Johannes Kepler). Ήταν καταλυτική φυσιογνωμία στην επιστημονική επανάσταση των νεότερων χρόνων.
Υπήρξε επίσης μαθηματικός και συγγραφέας, ενώ άσκησε κατά καιρούς την αστρολογία για βιοποριστικούς λόγους. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο «Νομοθέτης του ουρανού» από τους φερώνυμους Νόμους που αφορούν την κίνηση των πλανητών γύρω από τον Ήλιο και περιγράφονται στα έργα του Astronomia nova, Harmonices Mundi και Epitome of Copernican. Αυτά τα έργα αποτελούν θεμελίωση της Θεωρίας του Νεύτωνα για τη δύναμη έλξεως.
1691
Πεθαίνει ο Ολλανδός ζωγράφος Έλμπερτ Κόυπ (Aelbert Jacobsz Cuyp), ένας από τους κορυφαίους τοπιογράφους της ολλανδικής Χρυσής Εποχής κατά τον 17ο αιώνα.
Ήταν ο διασημότερος μιας οικογένειας καλλιτεχνών, μαθητής του πατέρα του Γιάκομπ Χέρριτσζοον Κόυπ (1594–1651/52), είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις πανοραμικές απόψεις της ολλανδικής εξοχής με το φως του ξημερώματος ή του δειλινού.
1777
Κατά τον Αμερικάνικο Πόλεμο της Ανεξαρτησίας και μετά από 16 μήνες συζητήσεων και διαπραγματεύσεων, εγκρίνεται με Συνέδριο αντιπροσώπων το Καταστατικό της Συνομοσπονδίας.
1787
Πεθαίνει ο συνθέτης όπερας Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ (Christoph Willibald Gluck).
Η καινοτομία του Γκλουκ ήταν να προσθέσει δράμα στην όπερα, οδηγώντας τη σε νέα ύψη.
Οι πιο δημοφιλείς του όπερες είναι οι «Ορφέας και Ευριδίκη» (1762), «Ο θρίαμβος της Κλέλιας» 1763, «Άλκηστη» (1767), «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (1774) και «Ιφιγένεια εν Ταύροις» (1779).
1791
Ανοίγει τις πόρτες του το Georgetown University, το πρώτο καθολικό πανεπιστήμιο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
1852
Ανακαλύπτεται η Lutetia, ένας μικρός αστεροειδής, διαμέτρου περίπου 100 χιλιομέτρων στην «Κύρια Ζώνη» (περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία όπου εντοπίζονται οι περισσότεροι αστεροειδείς του ηλιακού συστήματος)
Το 2010 θα τον προσεγγίσει ο ευρωπαϊκός διαστημικός δορυφόρος Rosetta.
1884
Αρχίζει η διάσκεψη του Βερολίνου για το διακανονισμό του αποικιακού καθεστώτος στη Νότια Αφρική.
Οι Μπόερς (Ολλανδοί άποικοι) ήταν οι προσωρινά χαμένοι. Ο μαύρος πληθυσμός είναι το μόνιμο θύμα για περισσότερο από έναν αιώνα.
1902
Μαζική πολιτική απεργία ξεσπά στο Ροστόβ του Ντον (Ρωσία).
1917
Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού εγκρίνει τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Λαών της Ρωσίας (Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση).
1917
Πεθαίνει ο Γάλλος κοινωνιολόγος Νταβίντ Εμίλ Ντιρκέμ, ένας εκ των θεμελιωτών της επιστήμης της κοινωνιολογίας. Είναι ο ιδρυτής της γαλλικής κοινωνιολογικής σχολής. Ήταν καθηγητής Κοινωνιολογίας και Παιδαγωγικής στο Μπορντό (από το 1896) και τη Σορβόννη (από το 1902). Ίδρυσε το περιοδικό «L΄ anee Sociologique» το 1896.
Σύμφωνα με την άποψή του, το αντικείμενο της Κοινωνιολογίας πρέπει να είναι κοινωνικά γεγονότα που έχουν δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: αντικειμενικότητα (εξωτερικότητα) και αναγκαστική επίδραση πάνω στα άτομα (κοινωνιολογική μέθοδος). Σε αντίθεση με τις «ατομικιστικές» αντιλήψεις (η κοινωνία είναι το σύνολο των ατόμων) ο Durkheim έβλεπε την κοινωνία σαν μια ιδιαίτερη πραγματικότητα που δεν μπορεί να αναχθεί σε ένα σύνολο ατόμων. Επέμενε στην ανάγκη για χρησιμοποίηση αντικειμενικών μεθόδων στην Κοινωνιολογία που θα είναι ανάλογες των φυσικών επιστημών. Ήταν από τους πρώτους στην Κοινωνιολογία, που προσπάθησε να συνδυάσει τη θεωρητική με την εμπειρική ανάλυση των κοινωνικών φαινομένων.
1918
Εν τω μέσω της επανάστασης στη Γερμανία, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες των συνδικάτων έρχονται σε συμφωνία με τους εκπροσώπους των βιομηχάνων. Η ουσία της συμφωνίας που επετεύχθη ήταν ότι δεν θα γίνονταν επανάσταση ή σοσιαλισμός στη Γερμανία και ότι το καπιταλιστικό σύστημα θα εξακολουθούσε να υπάρχει πάνω στη βάση των μεταρρυθμίσεων που παραχωρούσε η γερμανική αστική τάξη.
Ο Δρ. Φ. Ράϊχερτ, επικεφαλής της ένωσης Γερμανών παραγωγών σιδήρου και χάλυβος, είπε αργότερα: «Απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες του Οκτωβρίου η πραγματική κατάσταση είχε ξεκαθαρίσει. Το ζήτημα που έμπαινε ήταν: Πως θα μπορούσαμε να σώσουμε τις βιομηχανίες; Πως θα πετυχαίναμε να προστατέψουμε την τάξη των εργοδοτών από το κύμα της σοσιαλιστικοποίησης σ’ όλους τους κλάδους της βιομηχανίας, από την εθνικοποίηση, και την απειλούμενη επανάσταση;». Με άλλα λόγια οι Σοσιαλδημοκράτες εγγυήθηκαν την επιβίωση (ή καλύτερα τη διάσωση) του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης, με αντάλλαγμα ορισμένα μερεμέτια – παραχωρήσεις στους εκμεταλλευομένους.
1918
Με πρωτοβουλία του στελέχους του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Φ. Σάιντεμαν (Philipp Scheidemann) η κυβέρνηση του πρίγκιπα Μαξ διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ρωσία και απελαύνει τη πρεσβεία της στο Βερολίνο.
1920
Ο Κόκκινος Στρατός συντρίβει τις αντεπαναστατικές δυνάμεις στην Κριμαία.
1920
Γεννιέται ο σπουδαίος ηθοποιός Βασίλης Διαμαντόπουλος. Σπούδασε αρχικά στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά αναζητώντας το καινούριο, μόλις ο Κάρολος Κουν δημιούργησε τη σχολή του εντάχθηκε από τους πρώτους στη νεοσύστατη σχολή του «Θεάτρου Τέχνης».
Σε αυτό έκανε την πρώτη ερμηνεία, το 1942, παίζοντας μαζί με τον ΕΑΜίτη επίσης δάσκαλό του Κ. Κουν, στην «Αγριόπαπια» του Ιψεν, την «παρθενική» παράσταση του «ΘΤ», στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1949, ερμηνεύοντας περί τους τριάντα πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα των Πιραντέλλο, Ιψεν, Τσέχωφ, Πρίσλεϋ, Ο’Νηλ, Ξενόπουλου, Λόρκα, Ουίλλιαμς, Μύλλερ κ. ά. Ακολούθησε συνεργασία με το θίασο Κατερίνας («Νίνα» του Ρουσέν) και το 1950 προσελήφθη στο Εθνικό, όπου μέχρι το 1953 πρωταγωνίστησε σε έργα των Πιραντέλλο, Τσέχωφ, Μπ. Σω κ. ά.
Την ίδια χρονιά συγκροτεί δικό του θίασο και ανεβάζει τους «Εκατομμυριούχους της Νάπολης» του Ντε Φίλιπο και το πιραντελλικό «Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή». Το 1954 παίζει στο σαιξπηρικό «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» με το θίασο Χατζήσκου.Το χειμώνα ’54 – ’55 επανακάμπτει στο «Θέατρο Τέχνης» με τα σολιστικά μονόπρακτα του Τσέχωφ «Αρκούδα» και «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού» και του Πιραντέλλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», με τα οποία επέδειξε τη μεγάλη υποκριτική «στόφα» του. Επανέρχεται στο ΕΘ και παίζει Σαίξπηρ, Αριστοφάνη, Πιραντέλλο, Μεριμέ. Το 1958 ιδρύει με τη σύζυγό του Μαρία Αλκαίου, το «Νέο Θέατρο» και μέχρι το 1966 ανεβάζει θεατρικά ποιοτικό και θεματικά προοδευτικό ρεπερτόριο (Καμπανέλλη, Κασσόνα, Μπρεχτ, Ντε Φίλιπο, τα έργα για την ελληνική φτωχολογιά «Πέντε στρέμματα παράδεισο» των Γ. Σταύρου – Α. Φραγκιά, Κορομηλά κ. ά. ), αποσπώντας με τη δουλιά την κρατική διάκριση με το «Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α».
Με την επικράτηση της δικτατορίας αυτοεξορίζεται, μαζί με τη γυναίκα του, στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στις αρχές της δεκαετίας του ’70, χάρη στον Σωκράτη Καραντηνό προσλαμβάνεται στο ΚΘΒΕ, και πρωταγωνιστεί σε παραστάσεις του Μίνου Βολανάκη.Συμβάλλοντας στην ίδρυση του «Θεάτρου Σάτιρας» του Γ. Μιχαλακόπουλου, έπαιξε μαζί του το 1973 – 74 στην επίκαιρη πολιτική σάτιρα του Κ. Μουρσελά «Ω, τι κόσμος, μπαμπά», στο «Ας παίξουμε τους δολοφόνους» του Φάιφερ και το «Συνεργό» του Ντύρρενματ – η σκηνοθεσία δική του. Την ίδια εποχή μαζί με τον Γ. Μιχαλακόπουλο παίζει στην αξέχαστη, συμβολική τηλεοπτική σειρά «Εκείνος κι εκείνος».
Ακολουθούν πρωταγωνιστικές ερμηνείες του με διάφορους θιάσους («Μιστέριο Μπούφο», «Σφήκες» «Αννα Καρένινα», «Φοίνισσες») και οι σπουδαίες ερμηνείες του στον μπρεχτικό «Κύκλο με την κιμωλία» και στο «Βολπόνε» του Τσόνσον. Το 1993 δημιουργεί το «Σύγχρονο Θέατρο»,όπου ανεβάζει την αντιφασιστική «Ανάκριση» του Βάις.
Στο ενεργητικό του είχε ακόμη: Τη θητεία του σαν δάσκαλος στις σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του «Θεάτρου Τέχνης» και στο «Θεατρικό Εργαστήρι» του, το οποίο δημιούργησε παράλληλα με τον τελευταίο θίασο «Νέο Θέατρο». Το θεατρικό έργο «Καλικαντζαραίοι» που ο ίδιος το ανέβασε το 1979 στο Θέατρο Λυκαβηττού. Πολλές ταινίες («Μαρίνος Κοντάρας», «Τελευταία αποστολή», «Νυχτερινή περιπέτεια» σε σενάριο – σκηνοθεσία Αγ. Τερζάκη, «Η αρπαγή της Περσεφόνης», «Το αμαξάκι», «Ερωτικές ιστορίες», «Μάθε παιδί μου γράμματα» κ. ά. ) και τηλεοπτικές σειρές («Συμβολαιογράφος», «Χατζημανουήλ», «Αλέξανδρος Δελμούζος», «Κλειδαρότρυπα» σε δικό σενάριο και σκηνοθεσία κ. ά. ).
Πιστός στις κομμουνιστικές του ιδέες ο Βασίλης Διαμαντόπουλος , στάθηκε πάντα ονειροπόλος. Όπως έλεγε σε συνέντευξή του στο «Ρ»: «Εγώ ευτυχώς δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι. Δεν έχω πάψει να θέλω. Βέβαια αυτό κοστίζει κόπους, διαψεύσεις. Όμως αυτό δε με πειράζει. Το να αγωνίζεται κανείς είναι κι αυτό μια ηδονή». Ο Β. Διαμαντόπουλος ήξερε ότι «πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, γιατί το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός ξέρει πολλά κόλπα», παρασύροντας λαούς, ακόμα και ανθρώπους με αριστερές ιδέες. Μιλώντας για τα χρόνια της Αντίστασης, έλεγε ότι αυτά «έβαλαν τα θεμέλια της σταθερότητάς μου στο ΚΚΕ. Κι επιπλέον πιστεύω ότι ο κομμουνισμός είναι στέρεος. Κυκλοφορεί μέσα στο ανθρώπινο αίμα. Ο Μαρξ δεν εφεύρε έτσι μια φιλοσοφία, αλλά την άντλησε από την ανθρώπινη πραγματικότητα. Είναι όνειρο ανθρώπινο, όνειρο δικό μας, το να υπάρξει μια κοινωνία ελεύθερη και οι άνθρωποι να ζουν με ισότητα και δικαιοσύνη».
1920
Πραγματοποιείται στη Γενεύη η πρώτη γενική συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ).
1922
Το έκτακτο στρατοδικείο που δικάζει τους πρωταιτίους της μικρασιατικής καταστροφής, εκδίδει την ετυμηγορία του στις 6:30 το πρωί. Στις 11:30 π.μ. οι «6» εκτελούνται.
Πρόκειται για τους Δημήτριο Γούναρη (59 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (68 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Νικόλαο Στράτο (50 ετών, πρώην πρωθυπουργός), Νικόλαο Θεοτόκη (44 ετών, υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη), Γεώργιο Μπαλτατζή (56 ετών, υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη) και Γεώργιο Χατζανέστη (59 ετών, Αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης).
1922
Πάνω από 1.000 απεργοί δολοφονούνται κατά τη διάρκεια γενικής απεργίας στο Γουαγιακίλ του Ισημερινού.
1939
Γεννιέται ο συγγραφέας Κωστής Μοσκώφ, επί τρεις τετραετίες εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Θεσσαλονίκης υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ (και Δήμαρχος Θεσσαλονίκης για τρεις μήνες), καθώς και στέλεχος του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ).
1942
Πραγματοποιείται η πρώτη πτήση του Heinkel He 219, ενός γερμανικού μαχητικού νυχτερινής πτήσης με σημαντικές καινοτομίες, όπως το υπό πίεση cockpit και το σύστημα εκτόξευσης του πιλότου
1944
Ειρηνικοί διαδηλωτές στην οδό Πανεπιστημίου δέχονται δολοφονικά πυρά από τα ξενοδοχεία που κρατούν μέλη της δοσιλογικής φασιστικής οργάνωσης «Χ» (του Γ. Γρίβα). Βρετανικά στρατιωτικά τμήματα καταφθάνουν αμέσως προς υπεράσπιση των χιτών, προκαλώντας αγανάκτηση στο λαό της Αθήνας.
1951
Η Ασφάλεια ανακαλύπτει τον ασύρματο του παράνομου ΚΚΕ στο σπίτι του Νίκου Καλούμενου στην Καλλιθέα. Συλλαμβάνεται όλη η οικογένεια Καλούμενου.
Ο Νίκος Βαβούδης αυτοπυροβολείται μέσα στην κρύπτη και σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, πέθανε την επόμενη μέρα.
1955
Εγκαινιάζεται του μετρό του Λένινγκραντ
1966
Πεθαίνει ο αρσιβαρίστας Δημήτρης Τόφαλος.
1971
Η Intel κυκλοφορεί τον 4004 πρώτο μικροεπεξεργαστή στον κόσμο (4-bit, «όλα σε ένα»)
1972
Τάνκερ ιδιοκτησίας Νιάρχου καταβυθίζει στο Φαληρικό Όρμο, οχηματαγωγό του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο 44 μέλη του πληρώματος του οχηματαγωγού και ένας πολίτης.
Τα 43 πτώματα θα μείνουν στο βυθό, καθώς η ανέλκυσή τους ήταν αδύνατη λόγω του μεγάλου βάθους (πάνω από 90 μ.) του ναυαγίου.
1973
Η λαϊκή συμπαράσταση στους φοιτητές στο Πολυτεχνείο μεγαλώνει. Σε αυτό καταλυτικό ρόλο παίζει η κατεύθυνση της ΚΟΑ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την κινητοποίηση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας υπέρ των φοιτητών. Στο χώρο του Πολυτεχνείου φτάνουν οργανωμένα εργάτες (ιδιαίτερα οικοδόμοι), νέοι κάθε ηλικίας, μαθητές που μόλις έχουν σχολάσει από τα σχολεία τους, κ.ά.
Η συνεχώς αυξανόμενη συμπαράσταση του λαού ανεβάζει το αγωνιστικό φρόνημα. Τα συνθήματα των συγκεντρωμένων αποκτούν συγκεκριμένο αντιχουντικό-αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, ενώ ο νέος ακόμα ισχυρότερος πομπός που εγκαθίσταται στο Πολυτεχνείο, τα μεταφέρει ακόμα πιο μακριά. Το βράδυ γίνονται γενικές συνελεύσεις, από τις οποίες προκύπτει νέα Συντονιστική Επιτροπή, αποτελούμενη από 32 μέλη, εκ των οποίων 7 είναι της Αντί-ΕΦΕΕ.
Την ίδια μέρα 800 περίπου φοιτητές ξεκινούν κατάληψη και στο πανεπιστήμιων Πατρών.
1983
Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς ανακηρύσσει το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου. Ανήμερα, σε μια ακόμα προβοκατόρικη ενέργειά της, η «17Ν» δολοφονεί στο Φάληρο τον Τούρκο διπλωμάτη Ομέρ Σιπαχίογλου.
1988
Η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή δηλώνει την ίδρυση του παλαιστινιακού κράτους και ταυτόχρονα αναγνωρίζει το Ισραήλ
1988
Το Σοβιετικό διαστημικό λεωφορείο Buran 1.01 πραγματοποιεί την πρώτη και μοναδική διαστημική του πτήση (χωρίς πιλότο).
1999
«Φεύγει» από τη ζωή ο σπουδαίος σκηνοθέτης και μεταφραστής Μίνως Βολανάκης. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, όπου και μετέφρασε κυρίως έργα του αμερικάνικου ρεπερτορίου («Η ζωή με τον πατέρα», «Η μικρή μας πόλη» κ.ά.). Ως το 1960 σπούδασε σε Αγγλία και ΗΠΑ, όπου και ανέβασε τραγωδία και κωμωδία με δικές του μεταφράσεις στα αγγλικά.
Οι πρώτες του σκηνοθεσίες στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν στο ΚΘΒΕ («Περιμένοντας τον Γκοντό» και άλλες επιτυχίες), ενώ παράλληλα συνεργάστηκε και με ιδιωτικούς θιάσους. Από το 1975 ως το 1978 διατέλεσε γενικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, όπου ανέβασε, μεταξύ άλλων, Μπρεχτ, Πίντερ, την «Ηλέκτρα» με την Αννα Συνοδινού, τη «Μήδεια» με τη Μελίνα Μερκούρη και άλλα. Το 1982 είναι ο πρώτος που ουσιαστικά δημιουργεί τις Γιορτές των Βράχων (σε νταμάρια της Αττικής), ενώ την ίδια εποχή ανεβάζει τον «Οιδίποδα Τύραννο», με τον Νίκο Κούρκουλο. Και βέβαια είχε συνεργαστεί με πολλούς εμπορικούς θιάσους, αλλά και τα κρατικά θέατρα σε σημαντικές παραστάσεις, «κλέβοντας» την απεριόριστη εκτίμηση και το θαυμασμό των συνεργατών του και του θεατρόφιλου κοινού.
2007
Ο κυκλώνας Σιντρ χτυπά το Μπανγκλαντές και σκοτώνει περίπου 5.000 άτομα.
2013
Πεθαίνει ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Δημοκρατικού Συναγερμού, Γλαύκος Κληρίδης.
Διετέλεσε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1993 μέχρι το 2003. Κατά τη διάρκεια της θητείας του η Κύπρος πραγματοποίησε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την ένταξή της στην ΕΕ.
Ο Γ. Κληρίδης υπηρέτησε στην εθνικιστική ΕΟΚΑ, την περίοδο 1955-1959. Κατά τη μεταβατική περίοδο, μέχρι την ανεξαρτησία (1959-1960), διατέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης, καθώς και αρχηγός της Ελληνοκυπριακής Αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα. Τον Ιούλιο του 1960 εξελέγη βουλευτής και πρόεδρος του Κυπριακού Κοινοβουλίου, μέχρι το 1976. Ανέλαβε προσωρινά καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας, στις 23 Ιούλη 1974, μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1974, οπότε και επανήλθε στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Το Μάη του 1976 ίδρυσε το Δημοκρατικό Συναγερμό.
Το 1968 ο Γ. Κληρίδης ορίσθηκε εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες και διεξήγαγε τις συνομιλίες με τον Τουρκοκύπριο Ραούφ Ντεκτάς μέχρι τον Απρίλιο του 1976. Ήταν ταυτόχρονα θερμός υποστηρικτής του αντιδραστικού διχοτομικού Σχεδίου Ανάν το 2004.
2017
Το πρωί, μετά από έντονη βροχόπτωση, μια ξαφνική πλημμύρα έπνιξε τη δυτική Αττική και περισσότερο τη Μάνδρα, τη Νέα Πέραμο, τη Μαγούλα και την Ελευσίνα, προκαλώντας 24 θανάτους και μεγάλες υλικές καταστροφές. Πρόκειται για την τρίτη μεγαλύτερη πλημμύρα που έχει πλήξει την Αττική με βάση τον αριθμό των νεκρών. Μέσα σε μόλις 90 λεπτά καταρρακτώδους βροχής στο όρος Πατέρας και στην ευρύτερη περιοχή, δύο μεγάλα ρέματα κοντά στη Μάνδρα , οι Σούρες και η Αγία Αικατερίνη, υπερχειλίζουν, με αποτέλεσμα τεράστιοι όγκοι νερού, φερτών υλικών και λάσπης να πνίξουν το μεγαλύτερο μέρος της πόλης.
Οι αυτοψίες στην περιοχή της Μάνδρας είχαν καταγράψει τότε 1.064 καταστροφές κτιρίων, από τα οποία 794 ήταν κατοικίες, τα 126 επαγγελματικοί χώροι, τα 8 δημόσια κτίρια και τα υπόλοιπα 136 αποθήκες και υπόγεια. Στις περιοχές των Μεγάρων και της Νέας Περάμου, η αυτοψία είχε δείξει 448 καταστροφές κτιρίων, με τα 228 να είναι κατοικίες, τα 38 επαγγελματικοί χώροι, τα 6 δημόσια κτίρια και τα εναπομείναντα 123 αποθήκες και υπόγεια.
Οι καταστροφές από τις πλημμύρες που έπληξαν για πολλοστή φορά την περιοχή ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος. Ένα έγκλημα που είχε ως βασικό υπεύθυνο την πολιτική που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, μαζί με την Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση και οδήγησε μέσα στην Αττική με μια ισχυρή φθινοπωρινή βροχή να χαθούν ζωές και οι λαϊκές οικογένειες να βλέπουν τους κόπους τους να χάνονται λόγω των καταστροφικών πλημμυρών.
2017
Το Αργεντινό υποβρύχιο ARA San Juan (S42) με πλήρωμα 44 άνδρες, εξαφανίζεται 400 χιλιόμετρα μακριά από την ακτή της Αργεντινής. Οι αναζητήσεις, που διακόπηκαν την 1η Δεκεμβρίου, δεν οδηγούν πουθενά.
Αργότερα (17 Νοεμβρίου 2018) το ναυάγιο εντοπίστηκε σε βάθος 907 μέτρα από τον κόλπο του San Jorge (Παταγονία).
