37
Γεννιέται ο Νέρων. Υπήρξε ο πιο δημοφιλής κι αγαπητός αυτοκράτορας στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Πάταξε την αισχροκέρδεια και απαγόρευσε τις ανατιμήσεις στο σιτάρι και άλλα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης και θέσπισε το Δημόσιο Ταμείο Βοήθειας για τα λαϊκά στρώματα.
Επέβαλε μεγάλη φορολογία σε όσους τα έξοδα σε γλέντια και όργια ήταν μεγαλύτερα από τα έσοδα. Αψηφώντας τα συμφέροντα της ολιγαρχίας που θησαύριζε από τις θηριομαχίες και τους αγώνες των μονομάχων, τόλμησε και αντικατέστησε τους σκοτωμούς στην αρένα με αθλοπαιδιές και αγωνίσματα τέχνης και οργάνωσε στη Ρώμη αγώνες σύμφωνα με τους κανονισμούς των Ολυμπιακών Αγώνων. Γι’ αυτό εισέπραξε μία από τις σοβαρότερες καταγγελίες σε βάρος του, ότι «στερώντας από τους νέους τα αιμοβόρα θεάματα υπέσκαπτε το αξιόμαχο του στρατού». Θέσπισε τα λαϊκά θεάματα σε πλατείες και δρόμους, έχτισε ένα τεράστιο λαϊκό θέατρο και υποχρέωσε τα ιδιωτικά γυμναστήρια ν’ ανοίξουν τις πόρτες στο λαό. Ανεγέρθηκαν πάμπολλα δημόσια κτίρια, υδραγωγεία, σιντριβάνια και πάρκα. Τέλος, απαγόρευσε να έχουν οι δουλοκτήτες δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους δούλους και έδωσε δικαίωμα στους τελευταίους να μηνύουν τους κυρίους τους για κακοποίηση.
Ο περιβόητος εμπρησμός της Ρώμης που του χρέωσαν οι χριστιανοί, ήταν προσπάθεια ανακτορικής ανατροπής του Νέρωνα από τον αρχισυνωμότη Σενέκα. Αντίθετα με ότι υποστηρίζει η χριστιανική εκδοχή, ο Νέρωνας, κατά την πυρπόληση βρισκόταν στο Άντιο. Ειδοποιήθηκε την τέταρτη μέρα όταν η φωτιά είχε κατακάψει το κέντρο της πόλης με τα φτωχόσπιτα. Μόλις έφτασε στη Ρώμη, πρωτοστάτησε για να προσφερθεί κάθε βοήθεια προς τους πυροπαθείς.
Στα χρόνια του δεν έγινε κανένας επιθετικός πόλεμος και με την απόδοση της ελευθερίας σε προσαρτημένες περιοχές, η ολιγαρχία δέχτηκε ένα θανάσιμο κίνδυνο.
533
Ο Βυζαντινός στρατηγός Βελισάριος νικά στο Τρικάμαρον τους Βανδάλους του βασιλιά Γελίμερ.
1025
Πεθαίνει ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου.
1256
Μογγολικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Ουλαγκού Χαν εισέρχονται και καταστρέφουν το κάστρο Αλαμούτ (στο σημερινό Ιράν) των Ασασίνων, ως μέρος της επίθεσής τους στην ισλαμική νοτιοδυτική Ασία.
1467
Ο Στέφανος Γ΄ ο Μέγας νικά τον Ματθαίο Κορβίνο της Ουγγαρίας, με τον τελευταίο να έχει τραυματιστεί τρεις φορές, στη μάχη της Μπάια.
1610
Γεννιέται ο Φλαμανδός καλλιτέχνης Ντάβιντ Τένιερς ο νεότερος (David Teniers II).
Ήταν από τους επιφανείς εκπροσώπους της Σχολής της Αμβέρσας κατά την εποχή του βορειοευρωπαϊκού μπαρόκ στο Βέλγιο. Διετέλεσε ζωγράφος της Αυλής του αρχιδούκα Λεοπόλδου Γουλιέλμου και υπεύθυνος για τη συλλογή του των έργων τέχνης.
Υπήρξε αργότερα αυλικός ζωγράφος του Δον Χουάν του Αυστριακού, ο οποίος διαδέχθηκε το 1656 τον αρχιδούκα Λεοπόλδο Γουλιέλμο στην αντιβασιλεία των Κάτω Χωρών.
Ο Τένιερς ίδρυσε το 1663 στις Βρυξέλλες την Ακαδημία Καλών Τεχνών και στη συνέχεια, το 1665, την Ακαδημία της Αμβέρσας.
1832
Γεννιέται ο Γάλλος μηχανικός Γκιστάβ Άιφελ (Gustave Eiffel), σχεδιαστής του περίφημου πύργου του Παρισιού.
1852
Γεννιέται ο Γάλλος φυσικός Ανρί Μπεκερέλ (Antoine Henri Becquerel), ο οποίος ανακάλυψε τη ραδιενέργεια. Το 1903 βραβεύτηκε μαζί με το ζεύγος Κιουρί με το Νόμπελ Φυσικής, ενώ το όνομά του δόθηκε στη μονάδα μέτρησης της ραδιενέργειας.
1907
Γεννιέται ο πολυβραβευμένος Σοβιετικός πολιτικός μηχανικός Νικολάι Βασίλιεβιτς Νικίτιν.
Ήταν περισσότερο γνωστός για τις επιβλητικές κατασκευές του όπως το κύριο κτήριο του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας με ύψος 240 μέτρα -η κατασκευή του διήρκεσε από το 1949 ως το 1953 και όταν τέλειωσε ήταν το ψηλότερο κτήριο στην Ευρώπη, το Παλάτι του Πολιτισμού και της Επιστήμης της Βαρσοβίας σε συνεργασία με τον Λεβ Ρούντνεβ που κατασκευάστηκε από το 1952 ως το 1955, το Στάδιο Λουζνίκι, το κολοσσιαίο άγαλμα στον λόφο Μαμάγιεφ «Η Μητέρα Πατρίδα Καλεί» με ύψος 85 μέτρα, κατασκευή με 7900 τόνους σκυρόδεμα και χάλυβα, σε συνεργασία με τον γλύπτη Γιεβγκένι Βουτσέτιτς ο Πύργος Οστάνκινο κ.ά.
«Η Μητέρα Πατρίδα Καλεί» 
Στάδιο Λουζνίκι 
Το κύριο κτήριο του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας
1914
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο σερβικός στρατός ανακαταλαμβάνει το Βελιγράδι από τον αυστροουγγρικό στρατό.
1914
Έκρηξη αερίου σε ανθρακωρυχείο στο Κιούσου της Ιαπωνίας σκοτώνει 687 ανθρακωρύχους.
1923
Γεννιέται στην Αθήνα η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Άλκη Ζέη. Πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, από όπου καταγόταν η μητέρα της. Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα. Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Ήδη από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Αυτά τα χρόνια γνωρίζει και γίνεται φίλη για μια ζωή με την άλλη μεγάλη συγγραφέα που αγάπησαν τα παιδιά, την Ζωρζ Σαρή.
Κατά την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και σπούδασε Φιλοσοφία του Θεάτρου στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου των Αθηνών και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Τότε γνώρισε και τον Γιώργο Σεβαστίκογλου, θεατρικό συγγραφέα, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 1945. Κατά την υποχώρηση του ΔΣΕ ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, ο οποίος ήταν μέλος του κινηματογραφικού του συνεργείου, βρέθηκε στην Τασκένδη, ενώ η Ζέη συνελήφθη και εξορίστηκε στη Χίο. Επανασυνδέθηκε με τον σύζυγό της το 1954 στην Τασκένδη, όπου απέκτησαν και δυο παιδιά. Το 1957 μετακόμισαν στη Μόσχα και η Ζέη σπούδασε στο Τμήμα Σεναριογραφίας του Ινστιτούτου Κινηματογράφου της Μόσχας. Στη Μόσχα γράφει και το πρώτο της βιβλίο, «Το καπλάνι της βιτρίνας». Όπως έχει αναφέρει η ίδια, «ξεκίνησε επειδή διηγόμουν πολύ τις ιστορίες των παιδικών μου χρόνων με τον παππού μου στα παιδιά μου». Το 1964 επέστρεψε στην Ελλάδα, για να ξαναφύγει πάλι το 1967 με τον ερχομό της χούντας, αυτήν τη φορά για το Παρίσι, και να επιστρέψει οριστικά το 1974.
Με χιούμορ, τρυφερότητα, ωραία και δουλεμένη πλοκή, απευθύνεται κατευθείαν στην καρδιά των παιδιών. Δεν μιλά τυποποιημένα ή ευκολοχώνευτα. Τα θέματα του βιβλίου της εμπνέονται συχνά από προσωπικές της εμπειρίες και η υπόθεσή τους ξεδιπλώνεται παράλληλα με ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, με τη δράση του λαού μας. «Το καπλάνι της βιτρίνας», «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», «Κοντά στις ράγες», «Μωβ ομπρέλα», «Ο ψεύτης παππούς», «Ο θείος Πλάτων» είναι κάποια μόνο από τα βιβλία της που τόσο έχουν αγαπηθεί και τα μηνύματά τους έχουν λάβει τη δική τους θέση στο μυαλό και στην καρδιά ενός παιδιού που μεγαλώνει.
Πολλά από τα βιβλία της έχουν μεταφερθεί στο θέατρο και στην τηλεόραση. Το σύνολο του έργου της έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες. Η ίδια είχε επίσης μεταφράσει αρκετά βιβλία από τα Γαλλικά, τα Ιταλικά και τα Ρωσικά, ανάμεσά τους και έργα του Τζιάννι Ροντάρι και της Βέρα Πανόβα. Έχει λάβει πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, όπως το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της και τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής το 2015.
1926
Γεννιέται στην Αθήνα ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες σκηνοθέτες, ο Νίκος Κούνδουρος.
Ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρόνησο.
Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης, με τη «Μαγική Πόλη» (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο «Ο Δράκος» (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται. Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.
Αντιπροσώπευσε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό, όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Έχει επίσης τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες», καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959. Ειδικότερα για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Η δε ταινία του «Ο Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960. Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει κατ’ επανάληψη ταινίες του Κούνδουρου. Αντίγραφα (κόπιες) πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Μητροπολιτικό (Μητροπόλιταν) Μουσείο της Νέας Υόρκης.
1926
Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη ο ηθοποιός Αθηνόδωρος Προύσαλης.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, ενώ συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και με το Θέατρο Τέχνης. Μετρούσε πάνω από 50 χρόνια στο θέατρο, με δεκάδες συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες και την τηλεόραση. Πρωτοεμφανίστηκε το 1953 στο έργο «Ο τρομερός καλόγερος».
Χαρακτηριστικές εμφανίσεις του έχουν γίνει σε ταινίες όπως η «Τζένη Τζένη», το «Καλώς ήρθε το δολάριο», η «Βαβυλωνία», «Η Ρένα είναι οφσάιντ» αλλά και το «Μετέωρο βήμα του πελαργού» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το 1990 ο Προύσαλης κέρδισε τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στους «Αθηναίους».
1933
Γεννιέται στην Καλλιθέα ο λαϊκός συνθέτης Άκης Πάνου. Ο πατέρας του ήταν διαχειριστής στη Βασιλική Φρουρά. Στη μουσική, τον μύησε ο μεγαλύτερος αδελφός του, Ευάγγελος, μαθαίνοντάς του, όχι μόνο να παίζει μπουζούκι, μπαγλαμά και άλλα έγχορδα, αλλά και να γίνει «σκαλιστής» εξαιρετικών έγχορδων οργάνων, όπως εκείνος.
Ο Άκης Πάνου , στα δεκατρία του χρόνια, μαζί με τον αδελφό και την αδελφή του, έκανε την πρώτη εμφάνισή του στο «Αλκαζάρ». Όταν έγινε 15 χρόνων, έχασε τον αδελφό του, που σκοτώθηκε, πέφτοντας από το τραμ. Το πλήγμα για τον Άκη ήταν μεγάλο, τόσο που έφυγε από το σπίτι του.
Το ’60 αρχίζει η επώνυμη καριέρα του στο τραγούδι, με πρώτη επιτυχία το «Θα πουλήσω το ρολόι και θα πάρω κομπολόι», για να εξελιχθεί στιχουργικά και συνθετικά σε ένα ξεχωριστό «κεφάλαιο» του λαϊκού μας τραγουδιού. Τα τραγούδια του διακρίνονται για την αυθεντικότητα και την πρωτοτυπία τους. Η ζωή του όλη, μια «πηγή» τραγουδιών που ερμηνεύτηκαν από σπουδαίες φωνές – πολλά από τον Καζαντζίδη – αλλά και από τους Μαρινέλλα, Γαβαλά, Μπιθικώτση, Πάνου, Γκρέυ, Τσαουσάκη, Λύδια, Μοσχολιού, Διονυσίου, Μενιδιάτη, Νταλάρα, Μητσιά, Λαμπράκη, Διαμάντη κ.ά.
Τραγούδια, που του δίνουν ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους εκπροσώπους της σύγχρονης λαϊκής δημιουργίας, καθώς ο ίδιος τα υπέγραφε στιχουργικά και συνθετικά. Δημιουργίες, που διακρίνονται για την ποικιλία των θεμάτων τους και για τη γνησιότητα των αισθημάτων που εκφράζουν. Αρκετά από αυτά, όπως σημειώνει στο βιβλίο του ο συνθέτης και συγγραφέας Κ. Μυλωνάς «Ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού», «είναι αποτέλεσμα προσωπικών βιωμάτων και παρουσιάζουν ανάγλυφα» την ψυχική διάθεση, τις περιπέτειες ζωής και το χαρακτήρα του δημιουργού τους, χαρακτήρας νευρικός, αθυρόστομος, απόλυτος, ακόμα και επιθετικά απόλυτος όσον αφορά στη μελοποίηση της ποίησης από σπουδαίους συνθέτες της έντεχνης λαϊκής μουσικής μας. Δημιουργίες, που κάποτε έχουν μια θυμοσοφία, όχι μόνο για ζητήματα της καρδιάς, αλλά και για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Ανάμεσα στην πληθώρα των τραγουδιών του είναι: «Η ζωή μου όλη», «Καρδιά μου μην παραπονιέσαι», «Δεν κλαίω για τώρα», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Κοίτα με στα μάτια», «Πυρετός», «Όταν σημάνει η ώρα», «Έχω μια βάρκα», «Ήρθ’ ο χειμώνας», «Ο τρελός» κ.ά. Ο τελευταίος του δίσκος «Το καζίνο» κυκλοφόρησε το 1997, χρονιά που σκότωσε τον Σωτήρη Γιαλαμά, για να ζήσει έκτοτε στη φυλακή.
1944
Ο λόχος Κοκκινιάς και ο 3ος λόχος Αθήνας του ΕΛΑΣ καταλαμβάνουν το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας, ενώ ισχυρές βρετανικές επιθέσεις στο συνοικισμό Κουντουριώτη και το κέντρο του Πειραιά ανατράπηκαν με βαριές απώλειες για τον εχθρό. Ωστόσο, ο συσχετισμός δυνάμεων μεταβάλλονταν με ραγδαίους ρυθμούς σε βάρος του ΕΛΑΣ. Νέα βρετανικά στρατεύματα αποβιβάζονταν και προωθούνταν συνεχώς προς το κέντρο, ενώ οι απαραίτητες και πολυαναμενόμενες ενισχύσεις του ΕΛΑΣ παρέμεναν ενταγμένες στις επιχειρήσεις σε Ήπειρο και Μακεδονία κατά του Ζέρβα και του Τσαούς Αντών.
Ανταποκρινόμενη στην έκκληση του ΕΑΜ για συγκέντρωση τροφίμων υπέρ του δοκιμαζόμενου μαχόμενου λαού της Αθήνας και του Πειραιά, η Μακεδονία μάζεψε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και έστειλε 300.000 οκάδες στάρι, ενώ από τη Ρούμελη κατέφθασαν ήδη 1.200 οκάδες διαφόρων ειδών με προορισμό τα νοσοκομεία της πρωτεύουσας.
Την ίδια στιγμή, οι συνοικίες γύρω από την Καισαριανή συνέχισαν να υποδέχονται τους χιλιάδες κατοίκους της μαρτυρικής αυτής πόλης, που βομβαρδίζονταν ανελέητα από το βρετανικό πυροβολικό και την αεροπορία, προσφέροντάς τους απλόχερα στέγη και τη λιγοστή τροφή που τους ήταν διαθέσιμη. Άνθρωποι των τεχνών, της μουσικής και του θεάτρου επισκέπτονταν καθημερινά τα νοσοκομεία προσφέροντας ψυχαγωγία στους πληγωμένους.
1960
Πρόταση για το «πόθεν έσχες» καταθέτει στη Βουλή ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής. Το μέτρο αφορά τον εκάστοτε πρωθυπουργό ή πρώην πρωθυπουργό, τους πρώην και νυν αρχηγούς και εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων και τους στενούς συγγενείς τους.
1961
Καταδικάζεται σε θάνατο από το δικαστήριο του Ισραήλ ο πρώην συνταγματάρχης των «Ες-Ες» Αντολφ Αϊχμαν, ως ένας εκ των οργανωτών της γενοκτονίας των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
1964
Το Πρωτοδικείο Αθηνών κηρύσσει έκπτωτη την ηγεσία της ΓΣΕΕ (Ν.Δ. 4331/1964), διορίζοντας στη θέση της νέα Προσωρινή Διοίκηση, με Γ.Γ. τον κυβερνητικό (της Ένωσης Κέντρου) συνδικαλιστή Ν. Παπαγεωργίου και χρονικό ορίζοντα το 15ο Συνέδριο της Συνομοσπονδίας.
Τις περισσότερες θέσεις κατέλαβαν εκπρόσωποι της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Αλλαγής (παράταξη της Ένωσης Κέντρου), ενώ συμπεριελήφθησαν επίσης και αρκετοί «Θεοδωρικοί». Από τη νέα Διοίκηση αποκλείστηκαν εντελώς οι εκπρόσωποι του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και οι «115» Συνεργαζόμενες Εργατοϋπαλληλικές Οργανώσεις.
Τους επόμενους μήνες η Προσωρινή Διοίκηση της ΓΣΕΕ θα αλλάξει πολλές φορές σύνθεση, εμμένοντας στον αποκλεισμό των «115» και εντείνοντας παράλληλα τον αντικομμουνισμό.
1966
Πεθαίνει ο Αμερικανός σκιτσογράφος Γουόλτ Ντίσνει (Walter Elias «Walt» Disney).
1970
Προσεδαφίζεται στον πλανήτη Αφροδίτη το σοβιετικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Βενέρα 7». Πρόκειται για το πρώτο αντικείμενο κατασκευασμένο από άνθρωπο που έφτασε σε άλλο πλανήτη.
1991
Πεθαίνει ο Σοβιετικός στρατιωτικός Βασίλι Ζάιτσεφ, ο πιο διάσημος ελεύθερος σκοπευτής ο οποίος εξόντωσε εκατοντάδες φασίστες στη μάχη του Στάλινγραντ.
1993
Εκπρόσωποι 117 χωρών εγκρίνουν τη Συνθήκη GATT για το εμπόριο, με σκοπό τη δημιουργία «ανοιχτών» διεθνών αγορών.Η απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου ευνόησε ιδιαίτερα τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη, ώστε μέσα και από κανόνες, στο πνεύμα του φιλελευθερισμού, να εκμεταλλεύονται τις φτωχότερες χώρες.
Οι συνέπειες της GATT για την χώρα μας υπήρξαν ιδιαίτερα σημαντικές στη συρρίκνωση της γεωργικής παραγωγής και κλάδους της βιοτεχνίας-βιομηχανίας, όπως π.χ. η υφαντουργία.
2005
«Φεύγει» από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών ένας από τους κορυφαίους Έλληνες δραματουργούς της μεταπολεμικής εποχής, ο Δημήτρης Κεχαΐδης.
Ο Δημήτρης Κεχαΐδης γεννήθηκε στα Τρίκαλα, μεγάλωσε στο Βόλο και σπούδασε Νομικά στην Αθήνα. Φοιτητής, ακόμα, έγραψε τα πρώτα του έργα, που παρουσιάστηκαν από το «Θέατρο Τέχνης» του Καρόλου Κουν: Τα μονόπρακτα «Μακρυνό λυπητερό τραγούδι» και «Παιχνίδια στις αλυκές» (1957) και το δίπρακτο «Ο μεγάλος περίπατος» (1959). Το 1960 έγραψε το μονόπρακτο «Προάστειο Φαλήρου», που παρουσιάστηκε από την τηλεόραση σε μια δεύτερη, ολοκληρωμένη μορφή το 1988, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα (ΕΡΤ 1).
Στο «Θέατρο Τέχνης» πρωτοπαίχτηκαν τα έργα του: «Το πανηγύρι» (1964), τα μονόπρακτα «Η βέρα» και «Το τάβλι» (1972) και το «Δάφνες και πικροδάφνες», που έγραψε σε συνεργασία με τη σύζυγό του Ελένη Χαβιαρά (1979). Μαζί έγραψαν και το έργο «Με δύναμη από την Κηφισιά», που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1994 από τη «νέα Σκηνή» του Λευτέρη Βογιατζή. Έργα του παρουσιάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και από διαφόρους επαγγελματικούς και ερασιτεχνικούς θιάσους, ενώ μεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο ή προβλήθηκαν στην τηλεόραση, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Δημήτρης Κεχαΐδης ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων, σεμνός και διακριτικός, με ιδιαίτερο, σαρκαστικό χιούμορ στη γραφή. Ολιγογράφος, με τα περισσότερα έργα του εστίασε την προσοχή του σε «μικρόκοσμους» του ανθρώπου, ενώ με το «Πανηγύρι» και το «Δάφνες και πικροδάφνες» καθρέφτισε θαυμαστά, με το πρώτο τη φτωχή ελληνική αγροτιά και με το δεύτερο τους συμφεροντολόγους «κομματάρχες» και τις πελατειακές σχέσεις των μετεμφυλιακών εξουσιαστικών ελληνικών κομμάτων.
Το έργο του αγαπήθηκε από τους ανθρώπους του θεάτρου, τους κριτικούς, που σχεδόν ομοφώνως επικρότησαν το έργο του, πιστεύοντας πολλοί ότι αποτελούσε ορόσημο που σηματοδότησε την έξοδο του ελληνικού θεάτρου από την ηθογραφία, μέσα στο οποίο είχαμε μείνει αποκλεισμένοι για περισσότερο από εβδομήντα χρόνια, αλλά και από το κοινό. Υπήρξε ο συγγραφέας που αποπειράθηκε να μιλήσει για τη μοναξιά, σαν καθοριστικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης, σε γλώσσα εξαιρετικά αληθινή, οικεία, άμεση, πειστική.
Οι χαρακτήρες των περισσότερων έργων του είναι οι πλέον αντιπροσωπευτικοί αυτών που συναντούμε στην Ελλάδα. Είναι οι χαρακτήρες των ανθρώπων της νεοελληνικής πραγματικότητας των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, πραγματικότητα που χάραξε βαθιά τη μνήμη και τη νοοτροπία και των επόμενων γενιών. Χαρακτήρες λαϊκοί, οικείοι, αυθεντικοί, άνθρωποι που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, καταφεύγοντας στην ονειροπόληση, στις φαντασιώσεις, αλλά και σε ανταγωνισμούς, παραγοντισμούς, ακόμα και αθλιότητες.
2023
Εν μέσω της σφαγής του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, δολοφονούνται από τον Ισραηλινό στρατό τρεις Ισραηλινοί όμηροι της Χαμάς.
Οι τρεις Ισραηλινοί προσπάθησαν να προσεγγίσουν θέσεις του Ισραηλινού στρατού κρατόντας λευκές σημαίες, αλλά οι τελευταίοι τους εκτέλεσαν όπως κάνουν με όλους τους αμάχους της Γάζας.
2024
Στη Μαγιότ, νησί στο γαλλικό αρχιπέλαγος στον Ινδικό ωκεανό επλήγη σφοδρά από φονικό τυφώνα.
Καταστράφηκαν βασικλές υπηρεσίες, ενώ εκφράστηκαν φόβοι για εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες νεκρούς, αριθμός που δεν μπόρεσε να αποτυπωθεί.
