1594
Γεννιέται ο Γουσταύος Β’ Αδόλφος (Gustav II Adolf). Ήταν ο θεμελιωτής της σουηδικής ισχύος και αυτός που καθιέρωσε τη Σουηδία ως μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη κατά τον 17ο αιώνα.
1780
Πεθαίνει η Μαρία Θηρεσία, αρχιδούκισσα της Αυστροουγγαρίας.
1843
Ο Άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς εκδίδει το διήγημα «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (A Christmas Carol).
1848
Πεθαίνει η Αγγλίδα συγγραφέας Έμιλι Τζέιν Μπροντέ (Emily Brontë), γνωστή από το μοναδικό της μυθιστόρημα, “Ανεμοδαρμένα Ύψη”, το οποίο θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας.
1910
Γεννιέται ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Ζαν Ζενέ (Jean Genet). Εγκαταλειμμένος από τη μητέρα του τον υιοθέτησε οικογένεια χωρικών. Ενηλικιώθηκε μπαινοβγαίνοντας σε αναμορφωτήρια και αποτελεί “αντικείμενο μελέτης” για τους σωφρονιστικούς ψυχίατρους. Ζούσε ως περιθωριακός, λιποτάκτησε από το στρατό και περιπλανήθηκε απένταρος στην Ευρωπη και την Αμερική.
Τη χρονική περίοδο 1937-1944 περνάει από 13 δίκες για κλοπές και φυλακίζεται. Μέσα στη φυλακή, το 1942 γράφει τα πρώτα του βιβλία, τα “καταδικασμένος σε θάνατο” και “Η παναγία των λουλουδιών” και το 1943 γράφει το “θαύμα του ρόδου”.
Ο Ζαν Κοκτώ ανέλαβε να εκδώσει την “Παναγία των λουλουδιών” και να τον υπερασπιστεί στις δίκες που ακολουθούν. Ο Σαρτρ πρωτοστάτησε το 1947 με πολλούς Γάλλους διανοούμενους για να γλιτώσει ο Ζενε τη θανατική ποινή.
Απ’ το 1942 έως το 1948 ο Ζενέ έγραψε αρκετά ακόμη έργα (“Επιτάφιες σπονδές”, “Ο καβγατζής της Βρέστης”, “Το ημερολόγιο ενός κλέφτη”) ενώ το 1949 ολοκλήρωσε το κορυφαίο κατά πολλούς έργο του, “Οι Δούλες”. Θα ξαναγράψει μετά από αρκετά χρόνια τα έργα του οι “Νεγροι”, το “Παραβαν” και το “Μπαλκόνι”. Η περιπετειώδης ερωτική σχέση με έναν νεαρό ακροβάτη θα τον οδηγήσουν στη συγγραφή του έργου «Ο σχοινοβάτης».
Τη δεκαετία του ’60 πολιτικοποιείται έντονα και υπερασπίζεται με ζήλο το ριζοσπαστικό κίνημα των αφροαμερικανών στις ΗΠΑ όπως το εξέφραζαν οι «Μαύροι Πάνθηρες». Θα γίνει πολέμιος της κοινωνικής αδικίας και της αστικής υποκρισίας. Υποστήριξε τον αγώνα των Παλαιστίνιων εναντίον των εγκλημάτων του κράτους του Ισραήλ. Θα βρεθεί στην Ιορδανία για να ζήσει από κοντά την καθημερινότητα των μαχητών Φενταγίν και δέκα χρόνια αργότερα θα στηρίξει και πάλι τους Παλαιστινίους, όταν για άλλη μια φορά θα γίνουν θύματα γνωρίζοντας αυτή τη φορά της σφαγή στους καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα από τους ακροδεξιούς Χριστιανούς του Λιβάνου και Ισραηλινούς κομάντο.
Μετά το θάνατο του Ζαν Ζενέ το 1986 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο (Αιχμάλωτος του έρωτα) που περιγράφει τις εμπειρίες του στο πλάι των Παλαιστίνιων μετά τη σφαγή της Σατίλα.
1913
Επιδημία τύφου εμφανίζεται στην Αθήνα, λόγω μόλυνσης του νερού στο δημοτικό υδραγωγείο. Τα θύματα υπερβαίνουν τα 300.
1915
Πεθαίνει ο Γερμανός ψυχίατρος και νευροπαθολόγος Αλόις Αλτσχάιμερ (Aloysius «Alois» Alzheimer), το όνομα του οποίου δόθηκε στη γνωστή ασθένεια.
1915
Γεννιέται η Γαλλίδα τραγουδίστρια Εντίθ Πιάφ (Édith Piaf). Η Εντίθ Γκασιόν (το πραγματικό της όνομα – Édith Giovanna Gassion) γεννήθηκε λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο πατέρας της, Λουί, ήταν σαλτιμπάγκος στο τσίρκο «Ciotti» και η μητέρα της, Αννέτα, τραγουδούσε σε φθηνά καμπαρέ της Μονμάρτης. Όταν ο πατέρας της αρρώστησε βαριά, ένα χειμώνα, η Εντίθ πήρε τους δρόμους και άρχισε να τραγουδάει, αρχικά το μόνο τραγούδι που ήξερε ολόκληρο, τη «Μασσαλιώτιδα», τον γαλλικό εθνικό ύμνο… Ήταν μόλις δέκα ετών. Στα δεκαπέντε της εγκατέλειψε τα πάντα και άνοιξε τα δικά της φτερά. Στους δρόμους θα τη μαγέψει ο Πτι Λουί και μαζί του θα αποκτήσει την κόρη της Σεσέλ. Θα ακολουθήσει ο χωρισμός και η Πιάφ με τη Σεσέλ αγκαλιά θα συνεχίσει να τραγουδάει στους δρόμους. Τον Αύγουστο του 1935 η Σεσέλ, που ακόμη δεν έχει γίνει δύο ετών, πεθαίνει από μηνιγγίτιδα.
Ένα απόγευμα στην παρισινή λεωφόρο Μακ Μαόν η Πιάφ άκουσε τον Λουί Λεπλέ να τραγουδάει. Ο Λεπλέ, διευθυντής του καμπαρέ «Gernys», ήταν αυτός που τη «βάφτισε» Πιάφ. Αυτό το «χαμίνι» με τις καταπληκτικές ερμηνείες της έγινε η ευνοούμενη της διανόησης. Ένας από τους θαυμαστές της ήταν και ο Ζαν Κοκτό.
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θα κατακτήσει την Αμερική και εκεί θα συναντήσει και τη Μάρλεν Ντίτριχ. Θα μοιραστούν ένα μόνον τραγούδι, το «La Vie en Rose». Στη Νέα Υόρκη θα ερωτευτεί τον πυγμάχο Μαρσέλ Σερντάν, ο οποίος θα χάσει τη ζωή του σ’ ένα αεροπορικό δυστύχημα τον Οκτώβρη του 1949. Είναι η αρχή του τέλους για την Πιάφ, καθώς μετά το θάνατό του μπαίνει στο σκοτεινό κόσμο των ατυχημάτων, των ασθενειών, των ηρεμιστικών και των ναρκωτικών…
Στις 29 του Οκτώβρη 1960 ερμήνευσε το τραγούδι «Non, je ne regrette rien» («Όχι, δε μετανιώνω για τίποτα»). Στο «Olympia» το κοινό τη χειροκροτούσε όρθιο επί μισή ώρα!
Η γυναίκα που θα μπορούσε να τραγουδήσει ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο «έφυγε» στις 14 του Οκτώβρη 1963, την ίδια ακριβώς μέρα με τον Κοκτό. Ένα τεράστιο πλήθος, που έκλαιγε, συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία το σπουργιτάκι των δρόμων του Παρισιού, που εκείνο που πάντα ήθελε ήταν να «ξεπερνάει τον εαυτό της».
1916
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο δυτικό μέτωπο ο γαλλικός στρατός νικά τον γερμανικό στρατό στη Μάχη του Βερντέν.
1920
Μετά το σχετικό δημοψήφισμα, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος επιστρέφει στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση Γούναρη ψηφίζει αποζημιώσεις, χορηγίες και προίκες για τη βασιλική οικογένεια που ανέρχονται στο υπέρογκο για την εποχή ποσό των 19,5 εκατομμυρίων χρυσών δραχμών.
1929
Πεθαίνει ο Αμερικανός μπλουζ μουσικός, τραγουδιστής και κιθαρίστας «Μπλάιντ» Λέμον Τζέφερσον («Blind» Lemon Jefferson).
Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τη δεκαετία του 1920 και ένας από τους πρώτους μαύρους φολκ-μπλουζ τραγουδιστές που γνώρισαν σημαντική εμπορική επιτυχία.
Θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος των μπλουζ του Τέξας και αναγνωρίζεται πως άσκησε σημαντική επίδραση σε αρκετούς μουσικούς της εποχής του.
1944
Ο ΕΛΑΣ πετυχαίνει μεγάλη νίκη καταλαμβάνοντας το Αρχηγείο της βρετανικής Αεροπορίας στην Κηφισιά. Πάνω από 500 Βρετανοί οπλίτες και 50 αξιωματικοί έγιναν αιχμάλωτοι του ΕΛΑΣ, μεταξύ των οποίων και ένας στρατηγός.
Στα άλλα μέτωπα, οι επιθετικές ενέργειες των Βρετανών σε Τζιτζιφιές προς Αγία Ελεούσα και στη Σοφοκλέους, αναχαιτίστηκαν με επιτυχία. Δεν έγινε το ίδιο με το λόφο Σικελίας (Καλλιθέα), που ανακαταλήφθηκε, ενώ, έπειτα από πολυήμερες σκληρές μάχες, οι Βρετανοί κατάφεραν να καταλάβουν το Ανατολικό τμήμα της Καλλιθέας, το Κουκάκι και το ύψωμα του Φιλαρέτου.
1944
Γεννιέται ο Άγγλος κιθαρίστας και τραγουδιστής Άλβιν Λι, κατά κόσμον Γκράχαμ Άλβιν Μπαρνς (Graham Alvin Barnes).
Έγινε ευρύτερα γνωστός με το συγκρότημα Ten Years After.
1948
Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Πελοποννήσου χτυπούν θέσεις του κυβερνητικού στρατού στην Καλαμάτα, την Σπάρτη, την Κόρινθο και τον Πύργο.
1956
Δημοσιεύεται στην «Αυγή» απόφαση της ΔΕ της ΕΔΑ πως ο Μ. Γλέζος αντικαθιστά τον Β. Εφραιμίδη στη διεύθυνση της εφημερίδας.
1958
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναλαμβάνει την αρχηγία του Κόμματος των Φιλελευθέρων.
1963
Η Ζανζιβάρη (Τανζανία) αποκτά την ανεξαρτησία της από τη Μ. Βρετανία.
1964
Η υποστηριζόμενη από τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό νοτιοβιετναμέζικη χούντα διαλύει την Εθνοσυνέλευση και συλλαμβάνει πολλά από τα μέλη της.
1965
Ο Σαρλ Ντε Γκολ ((Charles André Joseph Marie de Gaulle) επανεκλέγεται πρόεδρος της Γαλλίας.
1982
Η ιταλική κυβέρνηση κατηγορεί επισήμως τη Βουλγαρία για ανάμειξη στην απόπειρα δολοφονίας του Πάπα από τον Τούρκο Μεχμέτ Αλί Αγκτσά, αλλά και την απαγωγή από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» του Αμερικανού στρατηγού Τζέιμς Ντόζιερ.
1983
Ο Αραφάτ εγκαταλείπει την Τύρο, έσχατο οχυρό του στο Λίβανο. Πέντε επιβατικά ελληνικά πλοία, με τη σημαία του ΟΗΕ, αρχίζουν τη μεταφορά των 4.000 μαχητών της PLO από το Λίβανο στην Τυνησία, στην Αλγερία, στο Σουδάν και τη Νότια Υεμένη.
1983
Το αυθεντικό Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA, το κύπελλο Ζυλ Ριμέ γίνεται αντικείμενο κλοπής μέσα από την έδρα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας, στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
1984
Υπογράφεται συμφωνία ανάμεσα στη Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Ντενγκ Ξιάο Πινγκ, για την ενσωμάτωση του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα, από την 1η Ιουλίου 1997
1996
Πεθαίνει ο Ιταλός ηθοποιός Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι (Marcello Vincenzo Domenico Mastroianni). Μεγάλωσε στο Τορίνο και τη Ρώμη. Τα πρώτα χρόνια κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε ως βιομηχανικός σχεδιαστής.
Συνελήφθη από τους Ναζί, που τον έστειλαν σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στη Βόρεια Ιταλία, από όπου κατάφερε να δραπετεύσει. Πήγε στη Βενετία όπου έζησε κρυμμένος μέχρι το τέλος του πολέμου. Μεταγενέστερα, άρχισε να εργάζεται ως λογιστής για την Eagle-Lion, μια μικρή αγγλική εταιρεία παραγωγής και διανομής.
Κάνει το ντεμπούτο του ως κομπάρσος στην ταινία «Μαριονέτες» (1939). Στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε με το έργο «Angelica» (1948). Τον ανακαλύπτει ο Λουκίνο Βισκόντι με τον οποίο ακολουθεί δεκαετή συνεργασία. Ορισμένα από τα έργα που εμφανίσθηκε ήταν: «Λεωφορείο ο πόθος», «Ο θάνατος του εμποράκου», «Θείος Βάνιας».
Ο πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο ήταν στο έργο του Ρικάρντο Φρέντα «Οι άθλιοι» (1948). Ακολούθησαν μικρούς ρόλους σε έργα των Ντίνο Ρίζι, Μάριο Μονιτσέλι κ.α. Έφτασε στην κορύφωση της καριέρας του με τις ταινίες «Λευκές Νύχτες» (1957) του Λουκίνο Βισκόντι, «Ο Κλέψας του Κλέψαντος» (1958) του Μάριο Μονιτσέλι και «Διαζύγιο αλά Ιταλικά» (1961) του Πιέτρο Τζέρμι που τον καθιστούν ως έναν από τους πρώτους κωμικούς της Ιταλίας. Η ταινία «La Dolce Vita» (1960) του Φεντερίκο Φελίνι του χάρισε παγκόσμια φήμη. Συνολικά, εμφανίσθηκε σε περισσότερα από 150 έργα.
2001
Σφοδρές συγκρούσεις ξεσπούν σε μια σειρά πόλεις της Αργεντινής, η οποία δοκιμάζεται από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.
2016
Δολοφονείται στην Άγκυρα, ο πρεσβευτής της Ρωσίας Αντρέι Καρλόφ, από έναν τούρκο αστυνομικό.
2016
Φορτηγό παρασέρνει 12 ανθρώπους που σκοτώθηκαν και άλλοι 50 τραυματίστηκαν στην Χριστουγεννιάτικη αγορά, στο Βερολίνο.
Η ανάληψη ευθύνης έγινε από το Ισλαμικό Κράτος.
