1900
Ιδρύεται το Βρετανικό Εργατικό Κόμμα.
1902
Γεννιέται ο Αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1962).
Έγραψε το βραβευμένο με Βραβείο Πούλιτζερ μυθιστόρημα «Τα Σταφύλια της Οργής» (1939), τη νουβέλα «Άνθρωποι και Ποντίκια» (1937), «Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες» (1945) κ.α.
1905
Ο ιαπωνικός στρατός απωθεί τα ρωσικά στρατεύματα στη Μαντζουρία και περνάει τον ποταμό Σα (Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος, 1904-1905).
1910
Γεννιέται ένας από τους σημαντικότερους σοβιετικούς συνθέτες σκακιστικών σπουδών, ο Γκένριχ Μοϊσέγιεβιτς Κασπαριάν. Γεννήθηκε στην Αρμενία το Φλεβάρη του 1910 και ήδη από τα μαθητικά του χρόνια έδειξε τη μεγάλη του κλίση στο σκάκι. Σε αγωνιστικό επίπεδο, το 1936 κατέκτησε τον τίτλο του Σοβιετικού μετρ και το 1950 του διεθνούς μετρ. Ανάλογη είναι η πορεία του και στο καλλιτεχνικό σκάκι. Το 1956 παίρνει το δίπλωμα του διεθνούς κριτή σκακιστικής σύνθεσης, ενώ το 1972 γίνεται ο πρώτος συνθέτης στον οποίο απονέμεται από την Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία o τίτλος του Γκραν μετρ σκακιστικής σύνθεσης.
Παρότι ξεκίνησε ως συνθέτης προβλημάτων, ο Κασπαριάν έγινε διάσημος κυρίως για τις εμπνευσμένες σπουδές του. Έγραψε πολλά βιβλία γύρω από το καλλιτεχνικό σκάκι και όχι μόνο και μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1995, συνέθεσε πάνω από εξακόσιες σκακιστικές σπουδές, που μέχρι σήμερα εντυπωσιάζουν για τη δυσκολία και την ευρηματικότητά τους. Κέρδισε επανειλημμένως το σοβιετικό πρωτάθλημα καλλιτεχνικού σκακιού, ενώ συγκέντρωσε συνολικά πάνω από εξήντα διεθνή βραβεία. Ακόμα παρουσίασε αξιόλογη πορεία και στο αγωνιστικό σκάκι κατακτώντας δέκα φορές το πρωτάθλημα της Αρμενίας (απ’ το 1934 μέχρι το 1956), ισοβαθμώντας μάλιστα δύο φορές με τον κατοπινό παγκόσμιο πρωταθλητή και συμπατριώτη του Τίγκραν Πετροσιάν.
1932
Γεννιέται η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Τέιλορ.
Ξεκίνησε την καριέρα της ως παιδί – θαύμα το 1943 με την ταινία «Σιωπηλός κατήγορος», ενώ τη δεκαετία του ’50 αποτέλεσε τη μεγαλύτερη σταρ του αμερικανικού κινηματογράφου. Είχε πρωταγωνιστήσει σε πολύ γνωστές ταινίες του Χόλιγουντ, όπως η «Κλεοπάτρα», η «Λυσσασμένη Γάτα», «Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ».
Η πρώτη της εμφάνιση στο σινεμά ήταν το 1943 με την ταινία «Σιωπηλός κατήγορος». Τη δεκαετία του 1950 αναδείχθηκε σε μεγάλη «σταρ», με τη συμμετοχή της σε πλήθος ταινιών. Προτάθηκε για «Οσκαρ» πέντε φορές και το κέρδισε δύο («Butterfiled 8» το 1960 και «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» το 1966). Είχε παντρευτεί οχτώ φορές, τις δύο από αυτές με τον επίσης διάσημο ηθοποιό Ρίτσαρντ Μπάρτον.
1933
Τη νύχτα της 26ης προς 27 Φλεβάρη οι ναζί προχωρούν στην προβοκάτσια κατά των κομμουνιστών με τον εμπρησμό του γερμανικού κοινοβουλίου (Ράιχσταγκ).
Δυο μέρες αργότερα αναστέλλονται όλα τα άρθρα του Συντάγματος και η εξουσία παραδίδεται απολύτως στον Χίτλερ και τους ναζί. Χιλιάδες κομμουνιστές θα συλληφθούν, θα φυλακισθούν και θα σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους επόμενους μήνες.
Στις 3/3 θα συλληφθεί και ο ΓΓ του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος Έρνστ Τέλμαν, ο οποίος και φυλακίστηκε με την κατηγορία για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Στη συνέχεια οργάνωσαν μια απίστευτη σκευωρία σε βάρος του Βούλγαρου κομμουνιστή ηγέτη Γκεόργκι Δημητρώφ, τον οποίο κατηγόρησαν ως κυρίως υπεύθυνο για τον εμπρησμό.
Η δίκη του Δημητρώφ και των συντρόφων του άρχισε το Σεπτέμβρη του 1933 στη Λιψία. Το δικαστήριο, κάτω από την πίεση της παγκόσμιας εκστρατείας, αναγκάστηκε να αθωώσει τον Δημητρώφ. Η χιτλερική δικαστική σκηνοθεσία τελείωσε με επαίσχυντη αποτυχία.
1936
Πεθαίνει ο Ρώσος φυσιολόγος, ψυχολόγος και ερευνητής Ιβάν Παβλόφ, βραβευμένος με το Νόμπελ Ιατρικής το 1904.
1939
Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας αναγνωρίζουν τη φασιστική κυβέρνηση του Φράνκο.
1939
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ θέτει εκτός νόμου τις καθιστικές διαμαρτυρίες των εργαζομένων στις απεργίες με το αιτιολογικό ότι παραβιάζουν τα δικαιώματα των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων.
1943
Πεθαίνει ο ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, Κωστής Παλαμάς.
Δημοσίευσε συνολικά σαράντα ποιητικές συλλογές, καθώς και θεατρικά έργα, κριτικά και ιστορικά δοκίμια, συγκριτικές μελέτες και βιβλιοκριτικές. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής «γενιάς του 1880» και της αποκαλούμενης «Νέας Αθηναϊκής Σχολής».
Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής και κορυφαία μορφή του δημοτικιστικού κινήματος με το κύρος του, αλλά και με τις κυρώσεις που υπέστη για τον γλωσσικό του αγώνα. Με το αριστούργημά του, «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου», οραματίστηκε την κοινωνία του λαού. Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην εργατιά και την εκφράζει στο ποίημα «Εμείς οι Εργάτες», γραμμένο το 1913. Με ενθουσιασμό, αποδίδει τα νικηφόρα αποτελέσματα στον πόλεμο κατά του Ιταλικού φασισμού στο λαό και τη νεολαία του με το ποίημα «Στη νεολαία μας». Όμως όλες οι νέες ιδέες, που κατακλύζουν το έργο του Παλαμά, ένα έχουν κίνητρο: τη μόρφωση, με το πνευματικό ανέβασμα του λαού.
Αν και δεν ήταν μαρξιστής, δήλωνε επαναστάτης και αντιλαμβανόταν την καθοριστική σημασία του ιστορικού υλισμού: «ο ιστορικός υλισμός έχει, αναμφίβολα, κι αυτός την αλήθεια του (…) δεν πρέπει να μας τρομάζει σα να είτανε σκιάχτρο. (…) Αν, καλά κακά, ξαναβγήκε η ελληνική πολιτεία, και με όλα της τα ελαττώματα, στον ήλιο και στη ζωή, και με μόνο το κίνητρο των οικονομικών προβλημάτων, ευλογημένος ο ιστορικός υλισμός».
Όμως και ο περιλάλητος «Ολυμπιακός Ύμνος» στηρίζεται στους αθάνατους στίχους του Κωστή Παλαμά και στην υπέροχη μουσική του Σπύρου Σαμάρα.
Ο Κωστής Παλαμάς πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 και η κηδεία του την επομένη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών εξελίχθηκε σε αντικατοχικό συλλαλητήριο.
Με το «εγερτήριο» σάλπισμα του ΕΑΜίτη Άγγελου Σικελιανού πάνω από τη σορό του Παλαμά, ο ελληνικός λαός αποχαιρέτησε τον μεγάλο ποιητή.
«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ηρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ’ αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ’ τον στα χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ’ ένα μόνο ανασασμόν: «Ο Παλαμάς !»,
ν’ αντιβογκήσει τ’ όνομά του η οικουμένη !
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ενας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…
κι ακέριος φλέγεται ως με τ’ άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.»
1948
Ομαδικές δολοφονικές επιθέσεις στη Μακρόνησο, κατά τις οποίες σκοτώνονται 17 και τραυματίζονται 61 φαντάροι. Άλλοι 250 παραπέμπονται στο στρατοδικείο.
1952
Πεθαίνει ο τέως δικτάτορας και στρατιωτικός Θεόδωρος Πάγκαλος.
1959
Η ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και Λονδίνου που οδήγησαν στη δημιουργία τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου.
Η ίδρυση του κυπριακού κράτους, ως προϊόν ενδοκαπιταλιστικών συμβιβασμών, με την παρουσία των βρετανικών βάσεων, στρατευμάτων τριών κρατών και το διαχωρισμό στα τοπικά όργανα των Ελληνοκυπρίων από τους Τουρκοκυπρίους, ουσιαστικά υπονόμευε από την αρχή την ενότητα της Κύπρου, δημιουργούσε δηλαδή προϋποθέσεις διχοτόμησης, ακόμα και διπλής ένωσης.
Το περιεχόμενο των Συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου, με τις οποίες τρία κράτη (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) γίνονταν «εγγυητές» της ανεξαρτησίας μιας άλλης χώρας, δεν μπόρεσε να αποτελέσει ένα μόνιμο συμβιβασμό. Έτσι, μετά από μια ολιγόχρονη ανάπαυλα, ακολούθησε νέα φάση όξυνσης των εσωτερικών και εξωτερικών αντιθέσεων στην Κύπρο.
1991
Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» εναντίον του Ιράκ, όπως δηλώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, θα συνεχιστεί «μέχρις εσχάτων».
2011
Πεθαίνει το στέλεχος του ΚΚΕ με τεράστια συμβολή στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, Μίνα Γιάννου. Το 1934 εργάστηκε στο λογιστήριο της βιομηχανίας Παυλίδη και το 1936 μετά από διαγωνισμό στην Τράπεζα της Ελλάδος. Σπούδαζε παράλληλα στην ΑΣΟΕΕ απ’ όπου αποφοίτησε το 1937.
Οργανώθηκε στο ΕΑΜ το 1943 και λίγους μήνες αργότερα έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στις αρχές του 1944 συνελήφθη από την Γκεστάπο και καταδικάστηκε από γερμανικό στρατοδικείο σε τρία χρόνια φυλάκιση.
Πήρε μέρος στις μάχες του Δεκέμβρη το 1944. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση της στο συνδικαλιστικό κίνημα των τραπεζοϋπαλλήλων.
Το 1948 απολύθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδας, γιατί αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση νομιμοφροσύνης. Το 1949 συνελήφθη από την Ασφάλεια και εκτοπίστηκε στη Χίο και στο Τρίκερι. Το Μάρτη του 1950 μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα όπου καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο σε 20 χρόνια φυλακή για τη συνδικαλιστική της δράση. Αποφυλακίστηκε το φθινόπωρο του 1953 ύστερα από αθώωσή της στην αναθεώρηση της δίκης από το Εφετείο Αθηνών. Από το 1954 δραστηριοποιήθηκε στην ΕΔΑ.
Το 1961 πήρε μέρος στο 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ και εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ.
Τον Οκτώβρη του 1961 εκλέχθηκε βουλευτής της ΕΔΑ, ενώ το 1963 ήταν μέλος του Γραφείου εσωτερικού του ΚΚΕ που λειτουργούσε παράνομα στην Ελλάδα.
Με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας του 1967 έμεινε για οκτώ μήνες στην παράνομη δράση μέχρι να συλληφθεί το Δεκέμβρη του 1967. Εκτοπίστηκε στα Γιούρα, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό Αττικής, στη Ζαχάρω Ηλείας. Απολύθηκε το 1971.
Το 1973 συμμετέχει στο 9ο Συνέδριο που έγινε στο εξωτερικό. Εκλέγεται μέλος της ΚΕ και μέλος του ΠΓ. Λίγες μέρες μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια, κρατήθηκε πέντε μήνες σε αυστηρή απομόνωση και παραπέμφθηκε σε δίκη μαζί με άλλα μέλη του ΠΓ και στελέχη της ΚΝΕ κατηγορούμενη για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Απελευθερώθηκε μαζί με άλλα στελέχη του Κόμματος στις 26 Ιούλη 1974 και συμμετέχει δραστήρια στην ανασυγκρότηση των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ και στην de facto νόμιμη λειτουργία του πριν την επίσημη νομιμοποίησή του.
Στις εκλογές του 1974 και του 1977 εκλέχθηκε βουλευτής και ήταν υπεύθυνη για την κοινοβουλευτική δουλειά του Κόμματος μαζί με άλλες κομματικές χρεώσεις.
Στο 10ο Συνέδριο επανεκλέχθηκε μέλος της ΚΕ και μέλος του ΠΓ. Μέλος της ΚΕ εκλέχθηκε και στο 11ο Συνέδριο του Κόμματος.
Από το 1958 η Μίνα Γιάννου έπασχε από ανίατη ασθένεια σχετική με την όρασή της, γεγονός που αντιμετώπισε χωρίς μείωση της δράσης της.
2020
Πεθαίνει η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Άλκη Ζέη. Πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, από όπου καταγόταν η μητέρα της. Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα. Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Ήδη από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Αυτά τα χρόνια γνωρίζει και γίνεται φίλη για μια ζωή με την άλλη μεγάλη συγγραφέα που αγάπησαν τα παιδιά, την Ζωρζ Σαρή.
Κατά την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και σπούδασε Φιλοσοφία του Θεάτρου στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου των Αθηνών και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Τότε γνώρισε και τον Γιώργο Σεβαστίκογλου, θεατρικό συγγραφέα, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 1945. Κατά την υποχώρηση του ΔΣΕ ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, ο οποίος ήταν μέλος του κινηματογραφικού του συνεργείου, βρέθηκε στην Τασκένδη, ενώ η Ζέη συνελήφθη και εξορίστηκε στη Χίο. Επανασυνδέθηκε με τον σύζυγό της το 1954 στην Τασκένδη, όπου απέκτησαν και δυο παιδιά. Το 1957 μετακόμισαν στη Μόσχα και η Ζέη σπούδασε στο Τμήμα Σεναριογραφίας του Ινστιτούτου Κινηματογράφου της Μόσχας. Στη Μόσχα γράφει και το πρώτο της βιβλίο, «Το καπλάνι της βιτρίνας». Όπως έχει αναφέρει η ίδια, «ξεκίνησε επειδή διηγόμουν πολύ τις ιστορίες των παιδικών μου χρόνων με τον παππού μου στα παιδιά μου». Το 1964 επέστρεψε στην Ελλάδα, για να ξαναφύγει πάλι το 1967 με τον ερχομό της χούντας, αυτήν τη φορά για το Παρίσι, και να επιστρέψει οριστικά το 1974.
Με χιούμορ, τρυφερότητα, ωραία και δουλεμένη πλοκή, απευθύνεται κατευθείαν στην καρδιά των παιδιών. Δεν μιλά τυποποιημένα ή ευκολοχώνευτα. Τα θέματα του βιβλίου της εμπνέονται συχνά από προσωπικές της εμπειρίες και η υπόθεσή τους ξεδιπλώνεται παράλληλα με ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, με τη δράση του λαού μας. «Το καπλάνι της βιτρίνας», «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», «Κοντά στις ράγες», «Μωβ ομπρέλα», «Ο ψεύτης παππούς», «Ο θείος Πλάτων» είναι κάποια μόνο από τα βιβλία της που τόσο έχουν αγαπηθεί και τα μηνύματά τους έχουν λάβει τη δική τους θέση στο μυαλό και στην καρδιά ενός παιδιού που μεγαλώνει.
Πολλά από τα βιβλία της έχουν μεταφερθεί στο θέατρο και στην τηλεόραση. Το σύνολο του έργου της έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες. Η ίδια είχε επίσης μεταφράσει αρκετά βιβλία από τα Γαλλικά, τα Ιταλικά και τα Ρωσικά, ανάμεσά τους και έργα του Τζιάννι Ροντάρι και της Βέρα Πανόβα. Έχει λάβει πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, όπως το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της και τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής το 2015.
