1556
Οι δεκατρείς μάρτυρες του Στράτφορντ καίγονται στην πυρά, κοντά στο Λονδίνο, λόγω των προτεσταντικών τους πεποιθήσεων.
1574
Πεθαίνει ο Τζόρτζο Βαζάρι (Giorgio Vasari), Ιταλός ζωγράφος, αρχιτέκτονας, συγγραφέας και ιστορικός, γνωστός κυρίως για το έργο του «Οι βίοι των πλέον εξαίρετων ζωγράφων, γλυπτών και αρχιτεκτόνων», με βιογραφικά στοιχεία διακεκριμένων καλλιτεχνών, που θεωρείται η ιδεολογική βάση της συγγραφής της ιστορίας της τέχνης.
1743
Στη μάχη του Ντέτινγκεν, ο Γεώργιος Β΄ της Μεγάλης Βρετανίας γίνεται ο τελευταίος εν ενεργεία Βρετανός μονάρχης που συμμετέχει σε μάχη.
1759
Ο Άγγλος στρατηγός Τζέημς Γουλφ (James Wolfe) ξεκινά την πολιορκία του Κεμπέκ.
1806
Βρετανικές δυνάμεις καταλαμβάνουν το Μπουένος Άιρες κατά τη διάρκεια των πρώτων βρετανικών επιδρομών στο Ρίο ντε λα Πλάτα.
1850
Γεννιέται ο συγγραφέας Λευκάδιος Χερν.
Ζώντας μεγάλες στερήσεις και μεγάλες προσωπικές τραγωδίες που σημάδεψαν βαθιά την ψυχή του, ο Λευκάδιος Χερν, βρέθηκε στην Ιαπωνία στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου συγκλονιζόταν από μεγάλες εσωτερικές θύελλες, καθώς το πέρασμά της στον καπιταλισμό σήμαινε ταυτόχρονα και το γκρέμισμα όλων των παλαιών παραδόσεων της φεουδαρχικής κοινωνίας.
Ο Χερν βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτή την κατάσταση, ενώ τα δικά του πικρά βιώματα, τον είχαν οδηγήσει πρώτον στην απόρριψη της Δύσης, στην οποία εσφαλμένα, αλλά δεν ήταν ο μόνος, χρέωνε όλα τα δεινά του καπιταλισμού, γιατί ουσιαστικά αυτόν απέρριπτε, όπως και τόσοι άλλοι, όμως δεν είχε τα εφόδια για να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς απορρίπτει.
Από την άλλη, βαθιά μέσα στην ψυχή του, η καθοριστική απουσία της μητέρας του – είχε μείνει μόνος από πέντε ετών – τον ωθούσε στην αναζήτηση του σταθερού εκείνου πλαισίου, που η αγροτική κοινωνία μέσα στην καθυστέρησή της προσέφερε, το οποίο απαρτίζεται από σταθερές συνήθειες, παραδόσεις, θρύλους και ιστορίες που έκαναν τη ζωή λίγο πιο υποφερτή. Όμως δρόμος προς τα πίσω από τον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Τον καπιταλισμό μόνο η προλεταριακή επανάσταση και η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας μπορεί να αντικαταστήσει.
Ο Λευκάδιος Χερν πρέπει όμως να πούμε ότι ήταν και μια μεγάλη τρυφερή καρδιά, ήταν ο πρώτος Δυτικός που σεβάστηκε τη μεγάλη ιστορία της Ιαπωνίας, ο πρώτος Δυτικός που διέσωσε όψεις της που αλλιώς θα χάνονταν στην ομίχλη των χρόνων, ο πρώτος που άνοιξε την πόρτα για να μπούμε στην μυστηριώδη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, ο πρώτος ξένος καθηγητής αγγλικών που εμφύσησε στους Ιάπωνες μαθητές του το σεβασμό στην ιστορία και τις παραδόσεις του λαού τους.
Ο Λευκάδιος Χερν απέκτησε και την ιαπωνική υπηκοότητα και «βαπτίσθηκε» Γιακούμο Κοϊζούμι, ενώ με τη γυναίκα του Σετζούκο απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Τα κείμενά του είναι γοητευτικά, μαγευτικά, μας ταξιδεύουν και ο ίδιος πάντα μια προσωπικότητα που φέρνει κοντά τους δύο λαούς, τον ελληνικό και τον ιαπωνικό.
Οι φοιτητές του στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο τον τίμησαν με το εξής κείμενο στην επιτύμβια στήλη του: «Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή, ακόμα και από την ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους που πιο μεγάλη του τιμή υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του προσέφερε, αλίμονο, τον τάφο».
1880
Γεννιέται η Ελεν Κέλερ ((Helen Adams Keller).
Σε βρεφική ακόμα ηλικία, έχασε όραση, ακοή και φωνή. Μέχρι τα έξι χρόνια της ήταν ένα αγρίμι, που ζούσε μέσα στη σιωπή και στο σκοτάδι.
Οι γονείς της, κάλεσαν την Άννυ Σάλιβαν, μια εικοσάχρονη δασκάλα – άτομο με αναπηρίες, αφού είχε μειωμένη όραση – για να βοηθήσει το παιδί.
Η Σάλιβαν με την επιμονή και την αγάπη της κατόρθωσε να μετατρέψει τη μικρή Ελεν Κέλερ σ’ ένα χαρισματικό πλάσμα με σπάνιες πνευματικές αρετές.
Η περίπτωσή της, διαδόθηκε παγκοσμίως λόγω ενός θεατρικού έργου, το οποίο ήταν βασισμένο στην αυτοβιογραφία της, που αναπαριστούσε τις προσπάθειες της Σάλιβαν να αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας μαζί της με την παντελή έλλειψη ομιλίας. Τελικά, έμαθε τη νοηματική γλώσσα και το 1888 γύρισε στη Βοστώνη, όπου θεωρήθηκε παιδί θαύμα.
Έμαθε γερμανικά, γαλλικά, ελληνικά και λατινικά. Ήταν το πρώτο άτομο με κώφωση και τύφλωση που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο το 1914. Συνέχισε τη μελέτη ξένων συγγραφέων και φιλοσόφων, ενώ υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφέας. Έκανε ταξίδια στην Ευρώπη, όπου γνωρίστηκε με τον Μπέρναρντ Σω. Στη Σκωτία ανακηρύχτηκε επίτιμη διδάκτορας. Είχε δηλώσει ανοιχτά την αντίθεσή της στον πόλεμο. Επίσης, υπήρξε υπέρμαχος του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου, των εργατικών δικαιωμάτων και του σοσιαλισμού, καθώς και άλλων προοδευτικών κινημάτων.
Κυριότερα έργα της είναι: «Το ημερολόγιο της Έλεν Κέλερ», «Η ιστορία της ζωής μου», «Απαισιοδοξία», «Η θρησκεία μου», «Ειρηνικό βραδινό».
1905
Η εξέγερση στο θωρηκτό «Ποτέμκιν».
Το καλοκαίρι του 1905 η σοσιαλδημοκρατική οργάνωση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας (στο καθοδηγητικό της όργανο ήταν πολλοί μπολσεβίκοι) άρχισε να προετοιμάζει την εξέγερση, αλλά αυτή ξέσπασε αυθόρμητα και νωρίτερα από την ορισμένη προθεσμία. Στις 14 Ιούνη (27 Ιούνη με το νέο ημερολόγιο) οι ναύτες του θωρηκτού «Πρίγκιπας Ποτέμκιν της Ταυρίδας» αγανακτισμένοι από την απάνθρωπη μεταχείριση και την ανήκουστη σκληρότητα της διοίκησης, εξόντωσαν τους πιο μισητούς αξιωματικούς και ύψωσαν στο πλοίο κόκκινη σημαία. Εκλέχτηκε επιτροπή του πλοίου με επικεφαλής το μηχανικό ναρκών Ματιουσένκο.
Το επαναστατημένο θωρηκτό μαζί με την τορπιλάκατο Νο 267 που είχε προσχωρήσει στην εξέγερση, κατέπλευσε στην Οδησσό όπου οι εργάτες είχαν κηρύξει γενική απεργία. Η δυνατότητα να συνενωθούν οι δυνάμεις των απεργών εργατών και των ναυτών έμεινε ανεκμετάλλευτη.
Τα γεγονότα της 16 Ιούνη (29 Ιούνη) ήταν αποφασιστικής σημασίας. Εναντίον του θωρηκτού «Ποτέμκιν » στάλθηκε ολόκληρος ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας με την εντολή να το αιχμαλωτίσει ή να το βυθίσει. Οι επαναστάτες του «Ποτέμκιν» κίνησαν θαρραλέα για να συναντήσουν τη μοίρα και δύο φορές το θωρηκτό διάσπασε το σχηματισμό της. Από τα πολεμικά της μοίρας οι ναύτες χαιρέτιζαν φανερά τους ναύτες του «Ποτέμκιν». Η διοίκηση του στόλου από το φόβο της μήπως ξεσπάσει εξέγερση και στα άλλα πλοία βιάστηκε να ξεμακρύνει στα ανοιχτά. Ενα από τα θωρηκτά – το «Γεώργιος Τροπαιοφόρος» – προσχώρησε στους επαναστάτες, αλλά οι υπαξιωματικοί πρόδωσαν το πλήρωμα που τους εμπιστεύτηκε και έριξαν το πλοίο στα ρηχά. Εντεκα μέρες μετά το ξέσπασμα της εξέγερσης, αφού εξαντλήθηκαν όλο το κάρβουνο και όλα τα τρόφιμα, οι ναύτες του «Ποτέμκιν» παρέδωσαν το θωρηκτό στις ρουμανικές αρχές της Κωνστάντζας.
Η εξέγερση των ναυτών της Μαύρης Θάλασσας που διαδήλωσαν φανερά «σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο» την ενότητά τους με τον επαναστατημένο λαό, είχε τεράστια πολιτική σημασία. Η εξέγερση αυτή φανέρωνε πως ο τσαρισμός άρχισε να χάνει το στρατιωτικό του στήριγμα. «Το θωρηκτό “Ποτέμκιν ” έμεινε ένα ανίκητο έδαφος της επανάστασης και όποια και αν ήταν η τύχη του, έχουμε μπροστά μας ένα αναμφισβήτητο και σημαντικότατο γεγονός: την απόπειρα σχηματισμού ενός πυρήνα επαναστατικού στρατού», έγραφε εκείνες τις μέρες ο Β. Ι. Λένιν.
1929
Ιδρύεται η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας.
1941
Ιδρύεται το Γενικό Στρατηγείο των εθνικοαπελευθερωτικών παρτιζάνικων σωμάτων της Γιουγκοσλαβίας με επικεφαλής τον Ι. Μπ. Τίτο.
1941
Γεννιέται ο Πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Κισλόφσκι.
Αποφοίτησε από την κινηματογραφική του Λοτζ και γύρισε πολλά ντοκιμαντέρ και ταινίες για την τηλεόραση.
Την πρώτη μεγάλη μήκους ταινία, με τίτλο «Το προσωπικό», τη γυρίζει το 1975, ενώ ένα χρόνο αργότερα γυρίζει την «Ησυχία».
Διεθνή επιτυχία θα γνωρίσει η ταινία του «Ο ερασιτέχνης κινηματογραφιστής», ενώ το 1988 θα προβληθεί στις Κάννες η ταινία του «Ου φονεύσεις».
1941
Οι ρουμανικές αρχές αρχίζουν στο Ιάσιο ένα από τα πιο βίαια πογκρόμ στην εβραϊκή ιστορία, με αποτέλεσμα τη δολοφονία τουλάχιστον 13.266 Εβραίων.
1942
Εκδίδεται η περίφημη διαταγή 227 του Ι. Β. Στάλιν «Ούτε ένα βήμα πίσω!».
1943
Πεθαίνει ο Βαγγέλης Παπάζογλου -κατατάσσεται μεταξύ των πρώτων του λαϊκού μας τραγουδιού, καθώς πάνω σε αυτόν και τον Παναγιώτη Τούντα στηρίχθηκε το λαϊκό τραγούδι πριν το μπουζούκι.
Ωστόσο, μια αναφορά σε αυτόν δεν πρέπει να καλύπτει μόνο αυτήν του την πλευρά, καθώς ο Παπάζογλου ήταν κάτι παραπάνω από το τραγούδι.
Υπήρξε ένα από τα πρότυπα μιας αληθινής λαϊκής αισθητικής που καταξιώθηκε μέσα από τη στάση ζωής του.
Ο Βαγγέλης Παπάζογλου δεν καταδέχθηκε ποτέ να επαναλάβει τον εαυτό του στο τραγούδι. Ήταν όμως ανεπανάληπτος και σαν άνθρωπος. Γι’ αυτόν το ρεμπέτικο ήταν φιλότιμο και δεν το πρόδωσε ποτέ.
Αρνήθηκε να δίνει τραγούδια στους λογοκριτές του Μεταξά και όταν ήλθε η Κατοχή, πέταξε το όργανο και το κοστούμι, άρπαξε ένα τσουβάλι και έκανε τον παλιατζή στις γειτονιές, αρνούμενος να τραγουδήσει μέσα στο μαύρο σκοτάδι για καταχτητές και συνεργάτες τους, όταν ο λαός πέθαινε από την πείνα και τις κακουχίες. Από τις ίδιες κακουχίες, «έφυγε» φυματικός και ο ίδιος σε ηλικία μόλις 47 ετών.
Πάντα τραγούδησε τα βάσανα του λαού, και την αλήθεια όσο πικρή και να ήταν, και στάθηκε βράχος ακλόνητος σε αυτό. Κάποτε ο μεγάλος Κλέων Τριανταφυλλίδης, ο Αττίκ, όταν άκουσε την «Μπαμπέσα» και το «Στρίβε κουτσαβάκι», του μήνυσε πότε θέλει να ‘ρθει να τον δει. Και ο Βαγγέλης του απάντησε «να ‘ρθεις να με βρεις άμα αλλάξεις πάρτες. Εδώ καράβια χάνονται και πεθαίνει ο κόσμος από την πρέζα, για ηλιοβασιλέματα θα γλεντάμε; Και μαραμένες βιόλες;».
Ο Βαγγέλης Παπάζογλου γεννήθηκε στο Ντουρμπαλί της Ιωνίας το 1896. Από την παιδική του ηλικία ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη μουσική, όταν έμαθε μαντολίνο, κιθάρα, βιολί και πάντζο, για να βρεθεί σύντομα στην περίφημη Σμυρναίικη Εστουδιαντίνα του Σιδέρη, γνωστότερη ως «Τα Πολιτάκια». Εκεί θα συναντήσει και τους Παναγιώτη Τούντα, Δημήτρη Σέμση και Σπύρο Περιστέρη, που του έμαθε ευρωπαϊκή μουσική σημειογραφία. Στην Ελλάδα έφθασε με τα καραβάνια των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922 και αφού πρώτα είχε πολεμήσει στο μέτωπο. Το 1933-34 γίνεται ο πρώτος συνθέτης σε πωλήσεις δίσκων.
Ένα από τα χαρακτηριστικά των ευφυών και πρωτότυπων ενορχηστρώσεών του είναι ότι δε χρησιμοποίησε σε αυτές μπουζούκι. Στα επόμενα χρόνια το κράτος …τον «τίμησε» καταδικάζοντας την τυφλή, από το 1929, γυναίκα του Αγγέλα στην ανέχεια, και διώκοντας τον γιο του Γιώργη για την αντιστασιακή και πολιτική του δράση και ανεχόμενο τη λεηλασία του έργου του από «συναδέλφους» του μουσικούς και δισκογραφικές εταιρείες.
Πηγή: “Ριζοσπάστης“
1945
Ολοκληρώνει τις εργασίες της η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία διακηρύσσει ότι για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κατάσταση χρειάζεται να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα η Συμφωνία της Γιάλτας (εκμηδένιση των υπολειμμάτων του φασισμού και εκλογή από κάθε απελευθερωμένη χώρα της μορφής της διακυβέρνησής της).
Για την αντιμετώπιση της δολοφονικής τρομοκρατικής δράσης της αστικής τάξης, η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ έριξε το σύνθημα της οργάνωσης της μαζικής λαϊκής αυτοάμυνας.
1946
Η διάσκεψη των τεσσάρων υπουργών Εξωτερικών (Σοβιετικής Ένωσης, ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας) αποφάσισε ομόφωνα, μετά από πρόταση της Σοβιετικής Ένωσης, την απόδοση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.
1947
Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, αποτελούμενη από τους Ν. Ζαχαριάδη και Μ. Πορφυρογένη, τονίζει πως η «αποφασιστική επίδοση και ανάπτυξη του ΔΣΕ, μπροστά στο γεγονός της αμερικανοαγγλικής πολιτικής και της μοναρχοφασιστικής αδιαλλαξίας, αναγκαστικά τείνει να αποκρυσταλλωθεί και αποκρυσταλλώνεται κιόλας προς τη δημιουργία λεύτερης δημοκρατικής Ελλάδας, με δική της κυβέρνηση και δική της υπόσταση…»
1954
Ανοίγει κοντά στη Μόσχα ο πρώτος πυρηνικός σταθμός της Σοβιετικής Ένωσης.
1960
Πεθαίνει ο Χάρι Πόλιτ (Harry Pollitt) Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Βρετανίας (1929-1956).
1962
Την αντίθεσή του στη δημιουργία ανεξάρτητης γαλλικής πυρηνικής δύναμης διατυπώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Κένεντι, χαρακτηρίζοντάς την αντίθετη με τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.
1962
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αναμετρούνται στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας.
Ο Ελβετός διαιτητής διακόπτει τον αγώνα στο 100ο λεπτό της παράτασης, λόγω σκότους. Οι φίλαθλοι, νομίζοντας ότι είναι κανονισμένο για να επαναληφθεί, εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο, ενώ η ΕΠΟ φοβούμενη παρόμοια επεισόδια δεν ορίζει επαναληπτικό αγώνα, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει κυπελλούχος αυτή τη χρονιά.
1965
Προφυλακίζονται ως ενεχόμενοι στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ οι αξιωματικοί Ι. Θεοδοσίου, Γ. Δαμηλάκος, Τάκης Παπαγεωργόπουλος και Θεοφάνης Τόμπρας. Την επομένη προφυλακίζεται ως πρωτοστατήσας στην ίδρυση, οργάνωση και επέκταση του ΑΣΠΙΔΑ ο λοχαγός Αριστείδης Μπουλούκος.
1967
Συνέρχεται η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία, μεταξύ άλλων, εγκρίνει το πόρισμα για το Νίκο Ζαχαριάδη που εκτιμούσε ως αναπόδεικτη την κατηγορία εναντίον του ως πράκτορα του εχθρού.
1967
Το πρώτο ATM εγκαθίσταται σε τραπεζικό υποκατάστημα στο Ένφιλντ του Λονδίνου.
1973
Δημοσιεύεται απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με το δημοψήφισμα της Χούντας γύρω από το πολιτειακό (την κατάργηση της μοναρχίας και την ανακήρυξη της λεγόμενης προεδρικής δημοκρατίας), με την οποία καλούσε τον ελληνικό λαό «να εκδηλώσει την αντίθεσή του στο στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς, με οποιοδήποτε προσιτό τρόπο και μορφή: Με το ψηφοδέλτιο του ΟΧΙ, με σχισμένο, με σβησμένο, με άκυρο ψηφοδέλτιο, με άδειο φάκελο ή και με αποχή».
1974
O πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ρίτσαρντ Νίξον επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση.
1977
Η Γαλλία παραχωρεί ανεξαρτησία στο Τζιμπουτί.
2001
Πεθαίνει ο Αμερικάνος ηθοποιός Τζακ Λέμον (John Uhler «Jack» Lemmon III).
Όταν γεννήθηκε εμφάνισε ίκτερο, γεγονός που σχολίασε μια μαία λέγοντας «Θεέ μου, είναι κίτρινος σαν λεμόνι (lemon)»! Η χλωμάδα τον καταδίωκε συνέχεια. «Τζακ το λεμόνι», τον φώναζαν οι συμμαθητές του. Παιδί έκανε 13 εγχειρίσεις. Παρά την αδύναμη υγεία του, έγινε ικανότατος δρομέας. Παιδί φούρναρη εγκατέλειψε την οικογενειακή παράδοση για να υπηρετήσει την υποκριτική τέχνη. «Πρέπει να δοκιμάσω, αλλιώς θα αναρωτιέμαι σε όλη μου τη ζωή» είπε στον πατέρα του, ο οποίος του επέτρεψε να γίνει ηθοποιός.
Η καριέρα του Λέμον σημαδεύτηκε από το ντουέτο του με τον Ματάου. Οι δύο τους πρωταγωνίστησαν σε αξέχαστες κωμωδίες: «Κουλουράκι της τύχης», «Παράξενο ζευγάρι», «Πρώτη σελίδα» κ.ά.
Ο κωμικός Λέμον εντυπωσίασε κριτικούς και κοινό το 1962, με τον πρώτο του δραματικό ρόλο στις «Ημέρες κρασιού και λουλουδιών», παίζοντας έναν αλκοολικό (προτάθηκε για πρώτη φορά για το «Όσκαρ»). Επτά φορές προτάθηκε για «Όσκαρ» πρώτου ανδρικού ρόλου (δύο κωμωδίες και πέντε δράματα). Στον «Κύριο Ρόμπερτς» (1955) πήρε «Οσκαρ» Β’ ανδρικού ρόλου. Στο «Σώστε τον τίγρη» (1973) Α’ ρόλου. Η πραγματοποίηση αυτής της ταινίας απορρίφθηκε από τα περισσότερα στούντιο. Η «Paramount» τη γύρισε με χαμηλό προϋπολογισμό (1 εκατ. δολ.) και περικόπτοντας την αμοιβή του Λέμον (165 δολ. εβδομαδιαίως).
Ο Λέμον ενσάρκωνε μοναδικά τον καθημερινό άνθρωπο που ξαφνικά δέχεται το χτύπημα κάποιας (φυσικής ή όχι) καταστροφής. Χαρακτηριστική ήταν η ερμηνεία του στις ταινίες του Μπίλι Γουάιλντερ «Μερικοί το προτιμούν καυτό», «Η γκαρσονιέρα», «Ιρμα, αγάπη μου», «Το κουλουράκι της τύχης», «Avanti!», «Η πρώτη σελίδα», «Buddy buddy», αλλά και σε ταινίες άλλων σκηνοθετών, όπως «Ο αγνοούμενος» του Κώστα Γαβρά, η οποία κατήγγειλε τα δικτατορικά καθεστώτα στη Λ. Αμερική.
2009
Πεθαίνει ο ηθοποιός Σπύρος Καλογήρου.
Έφηβος βιοποριζόταν ως φωτογράφος και ασχολούνταν ερασιτεχνικά με το θέατρο.
Σπούδασε στη σχολή του Ελληνικού Ωδείου και το 1955 πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο του Νίκου Χατζίσκου, παίζοντας στον «Ερωτόκριτο» και στον «Άμλετ». Η θεατρική καταξίωσή του άρχισε το 1960, με την ένταξή του στο «Θέατρο Τέχνης» και τη συμμετοχή του στις ιστορικές παραστάσεις «Όρνιθες», «Πέρσες» κ.ά.
Στη δεκαετία του 1960 και 1970, ακολούθησαν συνεργασίες του με τους θιάσους των Λαιμού, Ροντήρη, Μινωτή, Σολομού, Κατράκη, Μυράτ, Κατερίνας, Καρακατσάνη, κ.ά. Στη δεκαετία του 1980, με θίασο δικό του και της γυναίκας του Ευαγγελίας Σαμιωτάκη, περιόδευε ανά την Ελλάδα, παίζοντας ποικίλο ρεπερτόριο.
Στο ενεργητικό του είχε περίπου 200 θεατρικά έργα, τηλεοπτικές σειρές και 55 ταινίες, με πρώτη ταινία, το 1955, τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας». Μεταξύ άλλων ταινιών που έπαιξε είναι και οι εξής: «Η Αθήνα τη νύχτα», «Κονσέρτο για πολυβόλα », «Η νεράιδα και το παλικάρι», «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», «Η Μαρία της σιωπής», «Ο επαναστάτης ποπολάρος» και «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο». Έλαβε τιμητική διάκριση, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το 1966, για την πρωταγωνιστική ερμηνεία του στην ταινία του Π. Βούλγαρη «Τζίμης ο Τίγρης», τον ασημένιο «Απόλλωνα» για την ερμηνεία του στην ταινία «Κατάχρηση εξουσίας» (1971) και το βραβείο «Χρυσή κεφαλή» του θεάτρου «Βαχτάγκωφ» της Μόσχας.
2017
Πεθαίνει ο Μίκαελ Νίκβιστ (Michael Nyqvist), Σουηδός ηθοποιός.
Έγινε γνωστός από την τριλογία «Millennium» («Το κορίτσι με το τατουάζ», «Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά» και «Το κορίτσι στη φωλιά της σφήκας») στον ρόλο του Μίκαελ Μπλόμκβιστ. Στη συνέχεια, έπαιξε σε ταινίες εκτός Σουηδίας, όπως «Τζον Γουίκ», «Η Αποικία» και «Προσωπικά μυστικά».
