480 π.Χ.
Λαμβάνει χώρα η Ναυμαχία της Σαλαμίνας, κατά μία εκδοχή. Ο Αθηναϊκός στόλος υπό τον Θεμιστοκλή συντρίβει το Περσικό Στόλο του Ξέρξη.
106 π.Χ.
Γεννιέται ο Πομπήιος, Ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός. Εντυπωσιασμένος από τις νίκες του κατά τους εμφυλίους πολέμους, ο Σύλλας τον επονόμασε Magnus (Μεγάλο). Διετέλεσε τρεις φορές ύπατος και τέλεσε τρεις θριάμβους.
Τα μεγαλύτερα κατορθώματα του Πομπήιου ήταν οι νίκες του κατά των οπαδών του Μαρίου το 82-81, η επικράτησή του στην αναστατωμένη από τον Σερτώριο Ισπανία, η εξάλειψη της πειρατείας από τη Μεσόγειο σε εφαρμογή του Γαβινείου Νόμου και η νίκη στο Γ΄ Μιθριδατικό Πόλεμο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 60 π.Χ. ο Πομπήιος σχημάτισε με τον Μάρκο Λικίνιο Κράσσο και τον Ιούλιο Καίσαρα την Πρώτη Τριανδρία, μιαν ανεπίσημη πολιτικοστρατιωτική συμμαχία, και ο Πομπήιος παντρεύτηκε την κόρη του Καίσαρα Ιουλία. Μετά τον θάνατο της Ιουλίας και του Κράσσου Πομπήιος και Καίσαρ βρέθηκαν επί κεφαλής ο μεν πρώτος της συντηρητικής ο δε δεύτερος της λαϊκής παράταξης. Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος και ο Πομπήιος νικήθηκε στη μάχη των Φαρσάλων και κατέφυγε στην Αίγυπτο. Εκεί δολοφονήθηκε κατ’ εντολήν του Πτολεμαίου ΙΓ΄, ο οποίος πίστευε πως με αυτόν τον τρόπο θα γινόταν αρεστός στον Καίσαρα.
1227
Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν αφορίζεται από τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄ επειδή δεν τήρησε την υπόσχεσή του να συμμετάσχει στις σταυροφορίες.
1364
Οι αγγλικές δυνάμεις νικούν τις γαλλικές στη μάχη του Ορέ στη Βρετάνη.
1547
Γεννιέται ο Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ ντε Θερβάντες (Miguel de Cervantes Saavedra), δημιουργός του «Δον Κιχώτη».
1571
Γεννιέται ο Ιταλός ζωγράφος του Μπαρόκ, Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζιο (Michelangelo Merisi da Caravaggio).
Αν και οι πρώιμοι πίνακές του περιλάμβαναν κυρίως προσωπογραφίες, σταδιακά εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους θρησκευτικών σκηνών.
Το νατουραλιστικό ύφος του και η ανάδειξη της ανθρώπινης φύσης των αποστόλων και των μαρτύρων στα έργα του θεωρήθηκε ότι εξυπηρετούσαν τις βλέψεις της Αντιμεταρρύθμισης.
Με την τεχνική του κιαροσκούρο κατάφερε να ενισχύσει το δραματικό στοιχείο και το μυστηριακό χαρακτήρα της πίστης, ενώ συνολικά η επαναστατική τεχνική των δραματικών φωτοσκιάσεων του τενεμπρισμού, όπως την εισήγαγε ο Καραβάτζο, σφράγισε την μπαρόκ σχολή της ζωγραφικής.
1684
Ο Φραντσέσκο Μοροζίνι καταλαμβάνει την Πρέβεζα από τους Οθωμανούς.
1829
Ιδρύεται η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου, γνωστή ως Σκότλαντ Γιαρντ.
1902
Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Εμίλ Ζολά (Émile Édouard Charles Antoine Zola). Ήταν γιος μηχανικού που πέθανε όταν ήταν 7 ετών.
Δεν έγινε νομικός όπως τον ήθελε η μητέρα του, εργάστηκε σε διάφορες εργασίες (υπάλληλος σε εκδοτικό οίκο, λιμενεργάτης κ.ά.) και στη συνέχεια άρχισε να αρθρογραφεί για την τέχνη, την πολιτική, ενάντια στη θρησκεία και το ιερατείο.
Το πρώιμο λογοτεχνικό έργο του είναι επηρεασμένο από τον Β. Ουγκώ, ενώ χαρακτηριστικό του είναι η τόλμη στην αναπαράσταση της κοινωνικής ζωής. Μετά το 1868 ο Ζολά επεξεργάστηκε τα 20 μυθιστορήματά του, κάτω από το γενικό τίτλο «Les Rougon-Macquart»
Η φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας στα χρόνια της Δεύτερης Αυτοκρατορίας» τα οποία περιγράφουν με ενάργεια όχι μόνο τη βιολογική πορεία της συγκεκριμένης οικογένειας, αλλά, κυρίως, τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία – με αιχμή τη διαμόρφωση της συνείδησης της εργατικής τάξης και την ανάπτυξη του κινήματός της.
Σε δύο συνεχόμενα μυθιστορήματα («Η ταβέρνα» και «Το ορυχείο») βλέπουμε πολύ ξεκάθαρα αυτή την πορεία: στο πρώτο, η εργατική οικογένεια είναι ακόμη βυθισμένη στις ψευδαισθήσεις της, στο όραμα ότι μπορεί να αλλάξει ταξική θέση και να περάσει στην αστική τάξη. Το όραμα αυτό συνθλίβεται από τους δυσβάσταχτους όρους ζωής και τον αλκοολισμό.
Στο δεύτερο μυθιστόρημα, ο γιος της ίδιας οικογένειας δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά και πολιτικά και πρωτοστατεί στις μεγάλες κινητοποιήσεις των εργατών του ορυχείου που δουλεύει.
Σε αυτό το έργο, ο Ζολά δίνει και μια από τις πιο σκληρές εικόνες της ζωής του προλεταριάτου που μας έχει δώσει η παγκόσμια λογοτεχνία.
Σε αυτή τη σειρά – που αποτελεί μια ανατομία της γαλλικής καπιταλιστικής κοινωνίας – εντάσσεται και το «Χρήμα».
Επίσης με τη σειρά «Οι τρεις πόλεις» (1894-1898), που ακολούθησε, ο Ζολά ασχολείται με την εκμετάλλευση της αμάθειας και το εμπόριο θαυμάτων από την εκκλησία και υποβάλλει τη χριστιανική πίστη σε επιστημονική κριτική.
Ενώ η σειρά «Οι 4 ευαγγελιστές» (1889-1902) αποτελεί τετραλογία-περιγραφή μια μελλοντικής κοινωνικής ουτοπίας όπου θριαμβεύουν η λογική και η εργασία.
Ο Εμίλ Ζολά είχε ενεργό συμμετοχή στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της Γαλλίας.
Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι θέσεις του κατά του Ναπολέοντα και του ιερατείου.
Στη διαδρομή του ο Ζολά με αρθρογραφία του αντιτάχθηκε στο Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, ενώ το 1898 δημοσίευσε το «Κατηγορώ» όπου αποκάλυπτε τη σκευωρία της υπόθεσης Ντρέιφους.
Πολλά άρθρα του σε εφημερίδες, λειτουργούν μέχρι σήμερα ως διαχρονικά υποδείγματα μαχόμενης δημοσιογραφίας και ως πολύτιμες ιστορικές μαρτυρίες.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Ζολά έμελλε να συνταράξει συθέμελα τη γαλλική κοινωνία με την ανοιχτή επιστολή του προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία δημοσιεύτηκε στο εξώφυλλο της εφημερίδας «L’Aurore» υπό τον τίτλο «Κατηγορώ!» (1898), που αφορούσε στη γνωστή υπόθεση Ντρέιφους.
Το 1898 κατηγορήθηκε για συκοφαντία και καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση. Η υπόθεση οδηγήθηκε στο Εφετείο παρά τις αντιδράσεις του υπουργείου Στρατιωτικών. Ακολούθησαν ταραχές ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους πολέμιους του Ντρέιφους που οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης.
Την αποκάλυψη ακολούθησαν δραματικά γεγονότα που κατέληξαν όχι απλώς στη δικαίωση του αθώου, αλλά και στη μεταρρύθμιση του συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του χωρισμού εκκλησίας και κράτους.
Πριν, όμως, δει αυτή την τελευταία εξέλιξη, ο Εμίλ Ζολά βρέθηκε νεκρός, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1902, στο διαμέρισμά του.
Επίσημη αιτία θανάτου ήταν η δηλητηρίαση από μονοξείδιου του άνθρακα. Ωστόσο, υπήρξαν ψίθυροι ότι για το θάνατό του, ευθύνονταν πολιτικοί του αντίπαλοι. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν αποδείχτηκε.
1911
Η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία για την κατοχή της Τρίπολης στη Λιβύη. Μεταξύ άλλων, καταλαμβάνει και τα Δωδεκάνησα.
1912
Γεννιέται ο πολυβραβευμένος Ιταλός σεναριογράφος και σκηνοθέτης Μικελάντζελο Αντονιόνι (Michelangelo Antonioni). Συγκαταλέγεται στους πρωτοπόρους του σύγχρονου κινηματογράφου και στη γενιά των κινηματογραφιστών που χρησιμοποίησαν την κάμερα ως «ανατομικό νυστέρι» στο «σώμα» – ή μήπως «πτώμα»; – των παρακμασμένων αξιών της αστικής τάξης, αναδεικνύοντας τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις της. Ο Αντονιόνι γεννήθηκε στις 29 Σεπτέμβρη 1912 στη Φεράρα Εμίλια Ρομάνα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και ξεκίνησε το 1940 σπουδές κινηματογράφου στη Ρώμη, στο Centro Sperimentale Di Cinematografia, της Τσινετσιτά. Εκεί συνάντησε καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε αργότερα, όπως ο Ρομπέρτο Ροσελίνι.
Όπως και ο Μπέργκμαν, ο Αντονιόνι ξεκίνησε με τη συγγραφή σεναρίων, αλλά ασχολήθηκε επιπλέον και με την κριτική κινηματογράφου. Κινηματογραφικά ξεκίνησε γυρίζοντας ντοκιμαντέρ και από το 1950 μεγάλου μήκους ταινίες, με πρώτη «Το χρονικό ενός έρωτα», με την οποία, όπως σημειώνει ο Γ. Μπακογιαννόπουλος, απομακρύνεται από την κυρίαρχη, τότε, στην Ιταλία, αισθητική τάση του νεορεαλισμού και ασχολείται με την ψυχανάλυση των μεγαλοαστών του Μιλάνου, με «πρόσχημα» ένα αστυνομικό δράμα. Ουσιαστικά ο Αντονιόνι, μαζί με τον Φελίνι, οδήγησε τον ιταλικό κινηματογράφο στο επόμενο από τον κοινωνικό νεορεαλισμό αισθητικό στάδιο.
Ο λυρισμός και η προσωπική κινηματογραφική αισθητική του θα εμφανιστούν ολοκληρωμένα με την ταινία «Κραυγή» (1957) και πολύ σύντομα θα καθιερωθεί στην παγκόσμια κινηματογραφική πρωτοπορία της εποχής με την τριλογία: «Η περιπέτεια» (1960), «Η νύχτα» (1961) και «Η έκλειψη» (1962). Μεταξύ των 20 ταινιών του σε 60 χρόνια δημιουργικής πορείας ξεχωρίζουν πολλές που άφησαν, επίσης, το σημάδι τους στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως «Blow Up», «Επάγγελμα Ρεπόρτερ», «Ζαμπρίσκι Πόιντ» κ.ά.
Το 1985 λόγω εγκεφαλικού έμεινε μερικώς παράλυτος και χωρίς ομιλία. Συμπτωματικά, αυτό συνέβη δύο χρόνια πριν την απόφαση του Μπέργκμαν να μην ξαναγυρίσει ταινίες. Επίσης, συμπτωματικά και οι δύο δημιουργοί επανήλθαν στο σινεμά περίπου την ίδια περίοδο, ο Μπέργκμαν το 2003 με το «Σάραμπαντ» και ο Αντονιόνι, με τη γλώσσα των νευμάτων και τη βοήθεια του Βιμ Βέντερς, γύρισε το 1996 το «Πέρα από τα σύννεφα» και με την αυγή του 21ου αιώνα σχεδίαζε ντοκιμαντέρ για τον κορυφαίο της ιταλικής Αναγέννησης Μιχαήλ Αγγελο. Στις βραβεύσεις του συγκαταλέγονται «Χρυσός Λέοντας» του Φεστιβάλ Βενετίας για την «Κόκκινη Έρημο» (1964), «Χρυσός Φοίνικας» του Φεστιβάλ Κανών για το «Μπλόου Απ» (1967), Ειδικό Βραβείο του Φεστιβάλ Κανών για την «Ταυτότητα μιας γυναίκας» (1982), «Όσκαρ» για το σύνολο της κινηματογραφικής του δημιουργίας (1995), «Χρυσός Λέων» του Φεστιβάλ Βενετίας (1997).
1913
Πεθαίνει ο Γερμανός μηχανικός Ρούντολφ Ντίζελ, εφευρέτης της μηχανής εσωτερικής καύσης που πήρε το όνομά του.
1918
Η Βουλγαρία υπογράφει εκεχειρία με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος).
1923
Η Μεγάλη Βρετανία αναλαμβάνει επίσημα τον έλεγχο της Παλαιστίνης.
1927
Πεθαίνει ο Ολλανδός γιατρός Βίλεμ Εϊντχόφεν, ο οποίος ανακάλυψε το ηλεκτροκαρδιογράφημα (Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, 1924).
1930
Πεθαίνει ο Ιλιά Γεφίμοβιτς Ρέπιν, Ρώσος ζωγράφος ιστορικών θεμάτων και μέγιστος προσωπογράφος.
1938
Αρχίζει στο Μόναχο η τετραμερής διάσκεψη μεταξύ Γερμανίας (Χίτλερ), Αγγλίας (Τσάμπερλεν), Γαλλίας (Νταλαντιέ), Ιταλίας (Μουσολίνι), που αποφασίζουν να παραδώσει η Τσεχοσλοβακία την περιοχή της Σουδητίας στη Γερμανία.
Η ιμπεριαλιστική συμφωνία του Μονάχου ήταν το κορύφωμα της πολιτικής της ενθάρρυνσης των επιδρομέων. Οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας, με την προτροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ικανοποίησαν όλες τις απαιτήσεις του Χίτλερ, πιστεύοντας ότι έτσι θα τον στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
1941
Στη σφαγή του Μπάμπι Γιαρ, οι Ναζί εκτελούν 33.771 Εβραίους της Σοβιετικής Ένωσης (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) σε χαράδρα κοντά στο Κίεβο.
Ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς θα τους αφιερώσει το πρώτο μέρος της Συμφωνίας αρ. 13, γνωστής και ως Μπάμπι Γιαρ.
1948
Τμήματα του ιππικού της 1ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στη Λάρισα.
1952
Πεθαίνει ο ποιητής και ακαδημαϊκός Σωτήρης Σκίπης.
Μεγάλο διάστημα της ζωής του το πέρασε στη Γαλλία. Φίλοι του εκεί ήταν ο Φρειδερίκος Μιστράλ και ο Ζαν Μορεάς. Κατά τον Ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940 ο Σωτήρης Σκίπης μαζί με άλλους Έλληνες λόγιους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.
Στην κηδεία του Κωστή Παλαμά, την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 1943, ήταν ο δεύτερος μετά τον Άγγελο Σικελιανό που απάγγειλε ποίημα.
Το 1946 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
1968
Πραγματοποιείται νόθο δημοψήφισμα για το νέο Σύνταγμα από τη χουντική κυβέρνηση. Σύμφωνα με τη Χούντα, «ΝΑΙ» ψήφισε το 92,21%.
1971
Παρωδία εκλογών από το δικτάτορα Φράνκο στην Ισπανία, με διαφανείς κάλπες, ψηφοδέλτια χωρίς φακέλους και αποχή της τάξης του 55%.
1972
Τη δραστηριοποίηση των παράνομων ομάδων και την εισαγωγή οπλισμού για ανατρεπτικές ενέργειες του στρατηγού Γρίβα, καταγγέλλει ο πρόεδρος της Κύπρου Μακάριος.
1974
Ο Κ. Καραμανλής αναγγέλλει την ίδρυση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
1981
Πεθαίνει ο Σκωτσέζος προπονητής και ποδοσφαιριστής Γουίλιαμ «Μπιλ» Σάνκλι (William Shankly).
Το όνομά του είναι συνυφασμένο με την ιστορία της Λίβερπουλ που την ανέλαβε από την δεύτερη κατηγορία και την μετέτρεψε σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.
1995
Αποσύρεται από την ενεργό δράση ο μεγάλος Έλληνας καλαθοσφαιριστής Νίκος Γκάλης σε ηλικία 38 ετών.
2007
«Φεύγει από τη ζωή η θρυλική φωνή του λαϊκού τραγουδιού, ο Μπάμπης Τσετίνης.
Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου έμεινε μέχρι τα είκοσί του χρόνια. Το 1960 ήταν η χρονιά που ανέβηκε στο πάλκο, αλλά και μπήκε στη δισκογραφία (με το «Κορίτσι μου χορεύει» των Βασίλη Καραπατάκη και Χρήστου Κολοκοτρώνη).
Μεγάλη επιτυχία γνώρισε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές του ’70. Ανάμεσα στα τραγούδια που ερμήνευσε ήταν τα: «Ίσως», «Μπορεί», «Κι ενώ το ήξερα» των Θόδωρου Δερβενιώτη και Κώστα Βίρβου, «Στο παλιό το μονοπάτι» του Βαρτάνη, «Με ποιο δικαίωμα» των Β. Βασιλειάδη – Πυθαγόρα κ.ά.
2009
Πεθαίνει η ηθοποιός Σπεράντζα Βρανά. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ελπίδα Χωματιανού και γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, στις 6/2/1932 (κατά άλλους το 1926).
Η παρουσία της πληθωρική, το βλέμμα της αφοπλιστικό, ο λόγος της ευθύς. Είχε αύρα και τσαγανό. Αθυρόστομη, μα και γενναία στα «θέλω» της. Ξεκινώντας από τα μπουλούκια, εργάστηκε αργότερα στον κινηματογράφο και στο αθηναϊκό θέατρο, έγινε ακόμα και συγγραφέας. Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή της έγινε με την ταινία «Έλα στο θείο» (1950).
Έγινε ευρύτερα γνωστή από τις ερμηνείες της στις ταινίες «Η ωραία των Αθηνών» και «Η κάλπικη λίρα». Η τελευταία ταινία της ήταν το «Safe Sex» (1999). Έγραψε τα βιβλία: «Επιθεώρηση, καψούρα μου», «Ποιος θα μου πει την αλήθεια;», «Τολμώ», «Τα μπουζούκια, το θέατρο και εγώ», «Πώς πάχυνα, κάνοντας δίαιτες».
2010
Πεθαίνει ο Αμερικανός ηθοποιός Τόνι Κέρτις (Tony Curtis).
Επαιξε σε περισσότερες από 140 ταινίες, σε κωμικούς και δραματικούς ρόλους, και το 1959 υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία «Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες» (The Defiant Ones) στο πλευρό του Σίντνεϊ Πουατιέ.
Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν το 1951 στην ταινία «The Prince who was a thief», ενώ χάρισε αξέχαστες ερμηνείες σε ταινίες όπως «Σπάρτακος», «Μερικοί το προτιμούν καυτό» και «Χουντίνι».
2015
Μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού στο Λονδίνο με σκορ 2-3 επί της Άρσεναλ, η οποία ήταν η πρώτη του Ολυμπιακού στην Αγγλία για το Champions League.
