12
Γεννιέται ο Γάιος Καλιγούλας, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
161
Γεννιέται ο Κόμμοδος, Ρωμαίος αυτοκράτορας
1056
Πεθαίνει η Θεοδώρα, αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, τελευταία εκπρόσωπος της Μακεδονικής Δυναστείας.
1422
Ο βασιλιάς Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας πεθαίνει από δυσεντερία ενώ βρίσκεται στη Γαλλία.
Ο γιος του, Ερρίκος ΣΤ΄, γίνεται βασιλιάς της Αγγλίας σε ηλικία 9 μηνών.
1788
Ο Λάμπρος Κατσώνης νικά τον οθωμανικό στόλο κοντά στην Κάρπαθο.
1795
Πεθαίνει ο Γάλλος σκακιστής και συνθέτης μουσικής Φρανσουά-Αντρέ Ντανικάν Φιλιντόρ (François-André Danican Philidor).
Είχε συνεισφορά στην πρώιμη ανάπτυξη της κωμικής όπερας.
Θεωρείται επίσης, ως ο καλύτερος σκακιστής της εποχής του. Το βιβλίο του Analyse du jeu des Echecs θεωρήθηκε ένα πρότυπο εγχειρίδιο σκακιού για τουλάχιστον έναν αιώνα, και ένα πολύ γνωστό σκακιστικό άνοιγμα καθώς και μια μέθοδος για ματ έχουν πάρει το όνομά του.
1834
Γεννιέται ο Ιταλός συνθέτης Αμίλκαρε Πονκιέλλι (Amilcare Ponchielli).
Αν και ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της ζωής του, η μόνη όπερά του που εκτελείται σήμερα συχνά, με την εισαγωγή μεγαλύτερης ορχήστρας και πιο περίπλοκης ενορχήστρωσης, είναι η “La Gioconda” στην οποία κυρίως οφείλει την φήμη του.
1847
Πεθαίνει ο Ιωάννης Κωλέττης.
Ήταν Φιλικός, ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, ιδρυτής του Γαλλικού Κόμματος και κατόπιν Πρωθυπουργός της Ελλάδας (1844-1847).
1867
Πεθαίνει ο ποιητής Σαρλ Μποντλέρ (Charles Pierre Baudelaire). Στην επανάσταση του 1848, στη Γαλλία, ο Μποντλέρ βρέθηκε στα οδοφράγματα μαζί με τον εξεγερμένο λαό του Παρισιού, ενώ πολλά έργα του κατόπιν απαγορεύτηκαν «για προσβολή των δημόσιων και των καλών ηθών».
1870
Γεννιέται η Ιταλίδα γιατρός και παιδαγωγός Μαρία Θέκλα Αρτεμισία Μοντεσσόρι (Maria Tecla Artemisia Montessori).
Είναι γνωστή για τα γραπτά της στην επιστημονική παιδαγωγική και για την φιλοσοφία της εκπαίδευσης που φέρει το όνομά της, το μοντεσσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, ή «μοντεσσοριανή μέθοδος».
1886
Σεισμός μεγέθους 7 Ρίχτερ πλήττει τη νοτιοανατολική Νότια Καρολίνα, προκαλώντας τον θάνατο 60 ανθρώπων και εκτιμώμενες ζημιές ύψους 5-6 εκατομμυρίων δολαρίων.
1888
Δολοφονείται η Μαίρη Αν Νίκολς. Είναι η πρώτη από τα επιβεβαιωμένα θύματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη.
1895
Ο Γερμανός κόμης Φερδινάνδος φον Ζέπελιν κατοχυρώνει το αερόπλοιο.
1907
Βρετανία και Ρωσία υπογράφουν Συνθήκη για το μοίρασμα των «σφαιρών επιρροής» στη Περσία, το Αφγανιστάν και το Θιβέτ.
1908
Γεννιέται ο Αμερικανός πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας, αρμενικής καταγωγής Ουίλιαμ Σαρογιάν (William Saroyan).
Πρωτοπαρουσιάστηκε στην αμερικανική λογοτεχνία το 1934 με το διήγημα «Ο τολμηρός νεαρός στην ιπτάμενη αιώρα».
Το βιβλίο του «Οι ημέρες της ζωής σας» έγινε θεατρική παράσταση, βραβεύτηκε με βραβείο Πούλιτζερ για το θέατρο το 1940, αλλά αρνήθηκε να το παραλάβει.
Το μυθιστόρημα «Ανθρώπινη Κωμωδία» (The Human Comedy) έγινε κινηματογραφικό έργο και βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερου σεναρίου το 1943.
1919
Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ.
1922
H ελληνική και η αρμενική συνοικία της Σμύρνης καταστρέφονται από πυρκαγιά που σκόπιμα έβαλαν οι τουρκικές Αρχές της πόλης.
Η 11η Μεραρχία, υπό τον Υποστράτηγο Νικόλαο Κλαδά, αφού κυκλώνεται στην περιοχή των Μουδανιών, παραδίδεται στους Τούρκους.
1923
Οι Ιταλοί βομβαρδίζουν και αποβιβάζονται στην Κέρκυρα, ως αντίποινα για τη δολοφονία στην Ήπειρο του στρατηγού Τελλίνι (επικεφαλής της ιταλικής αντιπροσωπείας για τη χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων) και της συνοδείας του.
Οι Αγγλογάλλοι ιμπεριαλιστές ενέκριναν αυτές τις ενέργειες υποχρεώνοντας την Ελλάδα να αποδεχτεί τους εξευτελιστικούς όρους της φασιστικής Ιταλίας.
Οι Ιταλοί θα αποσυρθούν τελικά από την Κέρκυρα στις 27 Σεπτεμβρίου 1923.
1928
Η «Όπερα της Πεντάρας» του κομμουνιστή συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ, με μουσική του Κουρτ Βάιλ, κάνει την πρεμιέρα της στο Βερολίνο.
1929
Δημοσιεύεται στον Ριζοσπάστη η διαμαρτυρία του 2ου Αντιιμπεριαλιστικού Συνεδρίου, που συνήλθε στο Βερολίνο, κατά των διώξεων και της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.
Ανάμεσα σε εκείνους που υπέγραφαν τη διαμαρτυρία ήταν και ο Α. Αϊνστάιν.
1929
Στη Χάγη υπογράφεται συμφωνία για την εκκένωση της Ρηνανίας από τα στρατεύματα της Αντάντ, καθώς και για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων.
Οι νέες ρυθμίσεις ευνοούν την εισροή ξένων επενδύσεων και την ισχυροποίηση των γερμανικών μονοπωλίων.
Ανοίγει σιγά-σιγά ο δρόμος για την επαναστρατικοποίηση της Γερμανίας.
1931
Ο «Ριζοσπάστης» παραπέμπεται σε νέα δίκη για τις αποκαλύψεις του σχετικά με το σκάνδαλο του υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Βενιζέλου, Αβραάμ.
Ο «Ρ» καταδικάζεται και κλείνει. Επανεκδίδεται από την 1η Σεπτέμβρη με τον τίτλο «Νέος Ριζοσπάστης».
1935
Αρχίζει το κίνημα των πρωτοπόρων της παραγωγής στη σοβιετική βιομηχανία που πήρε το όνομά του από τον ανθρακωρύχο Αλεξέι Σταχάνοφ.
Ο Σταχάνοφ είχε καταφέρει να καταρρίψει το προηγούμενο ρεκόρ εξόρυξης κάρβουνου, βγάζοντας στη βάρδιά του – που ήταν 5 ώρες και 45 λεπτά – 102 τόνους (με νόρμα 7 τόνων, γεγονός που αντιστοιχούσε δηλαδή σε 14 νόρμες). Επρόκειτο για προσωπικό κατόρθωμα του Σταχάνοφ και της πρωτοβουλίας του να κάνει πιο αποδοτική τη δουλειά του προς όφελος της σοβιετικής κοινωνίας.
Έτσι, ο Αλεξέι Γκριγκόριεβιτς Σταχάνοφ έμεινε στην ιστορία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ ως πρωτοπόρος της βιομηχανίας γαιανθράκων, ενώ τιμήθηκε σαν «Ηρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας». Έγινε μέλος του «Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος Μπολσεβίκων» το 1936. Πέθανε το 1970, αλλά το σταχανοφικό κίνημα έμεινε στην ιστορία ως ένα φαινόμενο της δράσης των λαϊκών μαζών που αξιοποιούν τις ενδογενείς δυνατότητες του σοσιαλισμού, προκειμένου να τραβήξουν την κοινωνία και την εξέλιξή της προς τα μπρος, προς την κομμουνιστική κοινωνία.
1942
Στο Λουξεμβούργο πραγματοποιείται γενική απεργία ενάντια στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία που επιβάλλανε οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής.
Οι Ναζί προχωρούν σε μαζικές συλλήψεις, ενώ 21 συνδικαλιστές ηγέτες καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται.
1944
Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει το Βουκουρέστι.
1948
Πεθαίνει ο σοβιετικός ηγέτης Αντρέι Ζντάνοφ, Β’ Γραμματέας του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος-Μπολσεβίκοι (1941-1948) και Πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης (1947-1948).
1949
Σκοτώνεται σε ενέδρα στην Καστανιά Λακωνίας το αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ Στέφανος Γκιουζέλης.
1956
Η ΚΕ του ΚΚΕ αποφασίζει να διαλύσει και να ανασυγκροτήσει πολλές από τις Κομματικές Οργανώσεις στην Τασκένδη, αφού χιλιάδες κομματικά μέλη δεν πειθάρχησαν στις αποφάσεις της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ.
1957
Η Μαλαισία κηρύσσει την ανεξαρτησία της από την Βρετανική κυριαρχία.
1962
Τα νησιά Τρινιντάντ και Τομπάγκο γίνονται ανεξάρτητο κράτος.
1963
Πεθαίνει ο Γάλλος ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης και σκηνογράφος Ζωρζ Μπρακ (Georges Braque).
Θεωρείται από τις ηγεμονικές φυσιογνωμίες της εικαστικής δημιουργίας του 20ου αιώνα και ένας από τους θεμελιωτές του κινήματος του κυβισμού μαζί με τον Πάμπλο Πικάσο.
1964
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού συντάσσει έκθεση με την οποία χαρακτήριζε ως «σταυρικό» το ζήτημα της συνεργασίας της ΕΔΑ με την Ένωση Κέντρου.
1967
Πεθαίνει ο Σοβιετικός συγγραφέας και δημοσιογράφος Ιλιά Έρενμπουργκ.
Η συμμετοχή του από νεαρή ηλικία στους μπολσεβίκους οδήγησε στη σύλληψή του το 1908. Κατάφερε να διαφύγει στη Γαλλία. Εκεί γνωρίζεται με μεγάλους καλλιτέχνες, όπως τον Πικάσο και τον Μοντιλιάνι. Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα χρονολογείται στα 1916, όπου και δημοσιεύει την ποιητική συλλογή «Ποιήματα για τις παραμονές». Σε αυτά αποτυπώνεται η φρίκη και ο αποτροπιασμός του για τα δεινά που συνέχιζε να προκαλεί ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Το ξέσπασμα της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης τον βρίσκει στη Ρωσία. Τα αισθήματά του ανάμεικτα, όπως και της πλειοψηφίας των διανοουμένων, που αρχικά την αντιμετώπισαν εχθρικά και με σκεπτικισμό. «Ενθουσιασμός και φρίκη μπρος στην πραγματικότητα», γράφει στην ποιητική συλλογή «Παραμονές», που εξέδωσε το 1921 στο Βερολίνο. Το 1922 κυκλοφορεί το φιλοσοφικό – σατιρικό του μυθιστόρημα «Οι ασυνήθιστες περιπέτειες του Χούλιο Χουρενίτο και των μαθητών του», όπου προκαλεί εντύπωση. Σε αυτό δίνει μια μωσαϊκή εικόνα της Ευρώπης και της Ρωσίας στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Επανάστασης. Γενικότερα, στα έργα της δεκαετίας του 1920 ο Ερενμπουργκ ασχολείται με την αντιπαράθεση του ατόμου με την κοινωνία, αλλά και με τις αντιθέσεις της αστικής κοινωνίας και ηθικής.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 εγκαθίσταται και ζει στην ΕΣΣΔ. Αποφασίζει να ενώσει τις δυνάμεις του με όλους όσοι πάσχιζαν να οικοδομήσουν τη νέα εξουσία, τον νέο σοβιετικό πολιτισμό. Από τότε μέχρι και το τέλος της ζωής του, τον απασχολούσε έντονα πώς οι συγγραφείς της ΕΣΣΔ και το έργο τους θα στέκονταν αντάξιοι της νέας κοινωνίας που οικοδομούνταν. «Ποτέ στην ιστορία δεν έζησαν αναγνώστες σαν τους δικούς μας. Φτάνει να παραβρεθείτε σε μια συγκέντρωση αναγνωστών, να θρονιαστείτε μια βραδιά σε μια εργοστασιακή βιβλιοθήκη, να ρίξετε μια ματιά στα γράμματα που παίρνουν οι συγγραφείς, για να δείτε το βάθος, την ανθρωπιά, τον ενθουσιασμό των αναγνωστών μας. Και ποιοι είναι; Όχι ομαδούλες «ειδημόνων», όχι μικροί κύκλοι προεπαναστατικών διανοουμένων. Όχι. Αναγνώστης μας είναι ο λαός… Ο λαός μας είναι ανώτερος απ’ την εικόνα που δίνουμε γι’ αυτόν… Λένε πως ήρθε ο καιρός για μια λογοτεχνία μεγάλη. Μεγάλη σαν το λαό μας».
Στο μυθιστόρημά του «Ημέρα δεύτερη» καταπιάνεται με το ρόλο της σοβιετικής νεολαίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, την περίοδο του πρώτου πεντάχρονου πλάνου. Όταν ξέσπασε ο Ισπανικός Εμφύλιος, στέλνεται ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Ισβέστια». Εκεί γνωρίστηκε με τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Όπως ήταν φυσικό, η πάλη του ισπανικού λαού, οι βαρβαρότητες των φασιστών του Φράνκο σημαδεύουν τον Ερενμπουργκ και αυτό φαίνεται σε πολλά έργα της περιόδου. «Χωρίς ανάσα», «Τι χρειάζεται ο άνθρωπος» κ.ά. Το 1940 άρχισε τη συγγραφή του έργου «Η πτώση του Παρισιού» (Κρατικό Βραβείο της ΕΣΣΔ). Το συγκεκριμένο έργο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» σε δύο τόμους. Ο Ερενμπουργκ δημιουργεί ένα επικό και συναρπαστικό μυθιστόρημα, εστιάζοντας στις μέρες του 1934 και τα πικρά γεγονότα που ακολουθούν από τη σύσταση του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία έως και την πτώση του Παρισιού, δηλαδή την παράδοσή του στους ναζί.
Η ναζιστική εισβολή στη Σοβιετική Ενωση τον βρήκε στη Μόσχα ως συντάκτη στις εφημερίδες «Πράβντα», «Ισβέστια», «Κόκκινος Αστέρας». Με τα άρθρα του εδραίωνε την πίστη του σοβιετικού λαού στη νίκη απέναντι στο φασισμό.
Επίσης, εκείνη την περίοδο δημοσίευε άρθρα και ανταποκρίσεις σε εφημερίδες του εξωτερικού. Κάποια απ’ αυτά τα άρθρα του δημοσιεύονται στο βιβλίο «Το χρονικό της Αντρειοσύνης«, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Ειδικά στις μέρες μας, όπου επιχειρείται το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, αυτά τα άρθρα αποδεικνύουν με τον πιο πειστικό τρόπο τον καθοριστικό ρόλο του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού στην Αντιφασιστική Νίκη. «Έτσι η Οκτωβριανή Επανάσταση έσωσε δυο φορές τη Ρωσία. Αν δεν υπήρχε η επανάσταση, δε θα υπήρχαν οι υπερασπιστές του Στάλινγκραντ, δε θα υπήρχαν εργάτες ικανοί να εγκαταστήσουν μέσα σε μια βδομάδα εργοστάσιο στην ερημιά, δε θα υπήρχαν οι Ουζμπέκοι που πολεμούν με αυτοθυσία κοντά στο Ρζεφ, δε θα υπήρχε ο Κόκκινος Στρατός που έχει καταπλήξει τον κόσμο…».
Το 1946 – 1947 γράφει το μυθιστόρημα «Θύελλα», όπου αναδεικνύει την καθημερινότητα του σοβιετικού λαού, που πρωτοστάτησε στην εμπροσθοφυλακή, αλλά και στα μετόπισθεν της μάχης. Από τη «Σύγχρονη Εποχή» ήδη κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος.
Μεταπολεμικά έγραψε πλήθος μυθιστορημάτων, όπως «Το ένατο κύμα« (1952), κριτικά δοκίμια όπως το «Ξαναδιαβάζοντας τον Τσέχωφ» (1960). Το πιο σημαντικό έργο αυτήν την περίοδο είναι τα απομνημονεύματά του, με τίτλο «Άνθρωποι, χρόνια, ζωή», μια καταγραφή των προσωπικών και ιδεολογικών βιωμάτων του συγγραφέα και ταυτόχρονα μια αποκαλυπτική τοιχογραφία του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα. Με διεισδυτικό και οξύ τρόπο αλλά και γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο και μίσος για όσους σφαγιάζουν την ανθρωπιά του, φέρνει μπροστά στον αναγνώστη πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την πορεία της ανθρωπότητας.
Το λογοτεχνικό έργο του Ερενμπουργκ, όπως είπε και ο Γιάννης Ρίτσος, στοχεύει να καλλιεργήσει στον αναγνώστη «καίριο σύγχρονο προβληματισμό» και «βαθειά ανθρώπινη συγκίνηση».
Διατέλεσε βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ, καθώς και αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Πέθανε στη Μόσχα το 1967.
Τον Ερενμπουργκ τον απασχολούσε ιδιαίτερα ο ρόλος της τέχνης και ιδιαίτερα της λογοτεχνίας στην ΕΣΣΔ. Αντιλαμβανόταν την τέχνη του ως «κοινωνικό χρέος» και «κοινωνική αποστολή» για τη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων, με συνείδηση της αναγκαιότητας, κατανοώντας τις νομοτέλειες εξέλιξης της κοινωνίας, αλλά και με όλη εκείνη την κουλτούρα, για να ανταποκριθούν στο νέο ρόλο τους, ως ιδιοκτήτες του παραγόμενου πλούτου. «Κάθε Σοβιετικός συγγραφέας συμμετέχει στο έργο, στο οποίος αφιερώθηκε ο λαός μας: Στην οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας», άλλωστε «στη σοσιαλιστική κοινωνία, η σύνδεση του συγγραφέα με το λαό υπάρχει, είναι συνειδητή».
Ακόμα, ιδιαίτερα τον απασχόλησε πώς ο Σοβιετικός συγγραφέας θα δώσει «ζωντανούς ανθρώπους», ήρωες που η προσωπικότητά τους πλάθεται μέσα σε συγκεκριμένες καταστάσεις και τις κάθε φορά κοινωνικές συνθήκες. «Οι σύγχρονοί μας άνθρωποι δεν είναι μακέτες του ιδεώδους ανθρώπου του αιώνα που μας έρχεται. Σε πολύ άσχημες συνθήκες εκπληρώνουν ένα έργο πραγματικά χωρίς προηγούμενο, όμως καθένας τους έχει τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του… Ξέρουμε ότι πρέπει να δώσουμε ζωντανούς ανθρώπους. Γι’ αυτό μας χρειάζεται σοβαρότητα, θέρμη και ανθρωπιά».
1968
Σεισμός μεγέθους 7,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έχει αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωη τους 12.000 άτομα στο βορειανατολικό Ιράν.
1969
Πεθαίνει ο πολυνίκης πυγμάχος Ρόκι Μαρτσιάνο (Rocky Marciano), του οποίου το κανονικό όνομα ήταν Rocco Francis Marchegiano.
Ήταν ο πρωταθλητής βαρέων βαρών στην πυγμαχία από το 9/23/1952 μέχρι το 11/30/1956. Ο Μαρτσιάνο, με τα 43 νοκ άουτ στην καριέρα του (87,76%), ήταν ο μόνος πρωταθλητής των βαρέων βαρών στην ιστορία της πυγμαχίας που αποσύρθηκε έχοντας νικήσει σε κάθε αγώνα στην επαγγελματική του καριέρα. Για αυτό και αποκαλούνταν συχνά ως «Ο Βράχος από το Μπρόκτον» κατά την διάρκεια της καριέρας του.
1973
Πεθαίνει ο Αμερικανός σκηνοθέτης, κάτοχος τεσσάρων βραβείων Όσκαρ Σκηνοθεσίας Τζον Φορντ (John Ford).
Η καριέρα του που διήρκεσε πενήντα χρόνια είναι πλούσια σε ταινίες από όλα τα είδη.
Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα τόσο για τα γουέστερν «Η ταχυδρομική άμαξα» (Stagecoach), «Η Αιχμάλωτος της Ερήμου» (The Searchers, 1956) και «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς» (The Man Who Shot Liberty Valance), όσο και για τις κινηματογραφικές μεταφορές θρυλικών μυθιστορημάτων του περασμένου αιώνα. Οι ταινίες: «Τα Σταφύλια της Οργής» (The Grapes Of Wrath) και «Η κοιλάδα της κατάρας» (How Green Was My Valley), βασίστηκαν στα ομώνυμα έργα των Στάινμπεκ και Λιούελιν αντίστοιχα.
1986
Πεθαίνει ο Βρετανός γλύπτης Χένρι Μουρ (Henry Moore). Είναι γνωστός για τις μεγάλες αφηρημένες ανθρώπινες φιγούρες του.
1990
Η Δυτική και Ανατολική Γερμανία υπογράφουν τη συνθήκη ενοποίησής τους με οδυνηρές συνέπειες για την εργατική τάξη και των δύο (πρώην κρατών).
1999
Από συντριβή αεροσκάφους Μπόινγκ στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, σκοτώνονται 80 από τους 103 επιβάτες (η χειρότερη αεροπορική τραγωδία στην ιστορία της Αργεντινής).
2006
Ανευρεθησαν από την αστυνομία του Όσλο οι πίνακες του Έντβαρντ Μούνκ η κραυγή και Μαντοννα που κλάπηκαν από το μουσείο Μουνκ το 2004.
2009
Πεθαίνει ο βιολιστής Τάτσης Αποστολίδης.
Από το 1948 – 1954 σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη του Γ. Λυκούδη (πήρε το δίπλωμά του με α΄ βραβείο). Με κρατική υποτροφία, συνέχισε τις σπουδές του με τον παιδαγωγό Ζορζ και τον διάσημο βιολονίστα Χένρικ Σέρινγκ στο Παρίσι και στη Διεθνή Ακαδημία της Νίκαιας, όπου βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας (1960). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε ως εξάρχων στη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Παράλληλα έκανε εμφανίσεις με το «Ελληνικό Κουαρτέτο», που ίδρυσε, και ως σολίστ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Γαλλία, Ρουμανία, Γερμανία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Περσία, Τουρκία, Αίγυπτο, Αγγλία).
Το 1978 ανέλαβε την Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών, την οποία μετέτρεψε από μικρό σύνολο εγχόρδων σε πλήρη συμφωνική ορχήστρα, ενώ παράλληλα ίδρυσε τη Μικρή Ορχήστρα Εγχόρδων. Στο ενεργητικό του, η διεύθυνση ορχηστρών όπως Ελληνική Καμεράτα, σύνολο «Μαρσίας», Ορχήστρα των Χρωμάτων, Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ και Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, πολλές ηχογραφήσεις και οκτώ δίσκοι. Παρουσίασε σε A’ εκτέλεση πολλά ελληνικά και ξένα έργα για βιολί (Becker, Milhaud, Καρυωτάκη, Γ. Α. Παπαϊωάννου, Σισιλιάνου, Δραγατάκη, Σκαλκώτα κ.ά.). Mεταξύ άλλων, και τα «Κοντσέρτα για βιολί και ορχήστρα» των Δ. Δραγατάκη, Γ. Α. Παπαϊωάννου κ.ά. Δίδαξε στο Ωδείο Αθηνών, από το 1955 μέχρι το 2003, με πολλούς μαθητές, οι περισσότεροι από τους οποίους έκαναν λαμπρή καριέρα. Το 2006 του απονεμήθηκε το Ελληνικό Βραβείο Μουσικής (έχει θεσπιστεί από το Εθνικό Συμβούλιο Μουσικής – μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσικής της Ουνέσκο) για την προσφορά του στην ελληνική μουσική. Η τελευταία του εμφάνιση ήταν τον Νοέμβρη του 2008, στην τιμητική συναυλία της ΚΟΑ για τα 80χρονα του μεγάλου βιολονίστα.
