Παρουσιάστηκα Μάρτη του 1996, στο Μαυροδέντρι Κοζάνης. Αν και αρχές της Άνοιξης, το κρύο ήταν απίστευτο.
Η άδεια μετά την ορκωμοσία ήταν τη Μεγάλη Εβδομάδα και στο σπίτι μου έφτασα με βρογχοπνευμονία και επιπεφυκίτιδα και στα δυο μάτια. Ήταν το δώρο από την παρουσίασή μου, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων.
Λίγο καιρό μετά πήρα μετάθεση στο Στρατόπεδο ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ, στη Θεσσαλονίκη. Πήρα μεγάλη χαρά γιατί θα είχα μόνιμη διανυκτέρευση, αφού οι γονείς μου έμεναν εκεί. Όμως, άλλα περίμενα και άλλα βρήκα.
Στην Αναφορά Τάγματος την πρώτη μέρα, ο Διοικητής της Μονάδας με κάλεσε να παρουσιαστώ.
«Να παρουσιαστεί στην Αναφορά του Τάγματος ο ηθοποιός».
Βγήκα στην Αναφορά. Τότε ο Διοικητής μου ζήτησε να γυρίσω για να με δουν όλοι οι συνάδελφοί μου και είπε:
«Όλοι στη Μονάδα είσαστε ίσοι. Δεν υπάρχει διαφορά. Για κανέναν».
Και γυρίζοντας σε μένα:
«Και τώρα Στρατιώτη Ψαρρά μπορείς να πας στο Πλοίο της Αγάπης».
Όλο απορία έψαχνα να βρω τι είναι αυτό. Ρώτησα το Λοχαγό μου και μου είπε πως θα μου εξηγήσουν οι συνάδελφοί μου, όταν πάω εκεί.
Έμαθα τι ήταν αυτό το «Πλοίο της Αγάπης»! Ήταν η σκουπιδιάρα!
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα προβλήματα. Ήμουν πάντα πρόθυμος και αυτό δεν επέτρεψε σε οποιονδήποτε να μου πει το παραμικρό. Τους δυο πρώτους μήνες μάλιστα με βρήκαν να μετακινούμαι από φυλάκιο σε φυλάκιο. Δύσκολη η πρώτη περίοδος στου ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ!
Στη Μονάδα κάθισα συνολικά 10 μήνες και έλαβα μέρος σε όλες τις ασκήσεις. 40 μέρες σκηνάκια.
Δε θα ξεχάσω πως η τελευταία άσκηση ήταν τέλος του Γενάρη του 1997. Είμαστε στα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία. Πολύ κρύο! Την τελευταία ή προτελευταία μέρα, όταν με ξύπνησαν κατά τις 2 τη νύχτα για να πάω στη σκοπιά, από το πολύ κρύο, μέσα στη σκηνή είχαν σχηματιστεί σταλακτίτες! Απίστευτο και όμως αληθινό!!!
Ο καιρός περνούσε και πλησιάζοντας προς τον τελευταίο μήνα της θητείας μου, μας κάλεσαν στην Κινηματογραφική Υπηρεσία Στρατού! Ήθελαν αν γυρίσουμε μια ταινία για το Στρατό. Ο τίτλος της ταινίας ήταν «Ο ΝΙΚΗΤΗΣ», σε σενάριο και σκηνοθεσία Φίλιππα Φυλακτού! Θέμα είχε τα ναρκωτικά στο Στρατό. Παίζαμε οι: Θανάσης Ευθυμιάδης, Μάρκος Σεφερλής, Αντώνης Κανάκης, Γιώργος Μαζωνάκης κι εγώ, μεταξύ των άλλων.
Με τα γυρίσματα, αντί να πάρουμε την πολυπόθητη άδεια λόγω απόλυσης, τρέχαμε στο Μεγάλο Πεύκο και σε άλλες μονάδες της Αττικής. Η ταινία, βέβαια, cult.
Όταν έγινε η δημοσιογραφική προβολή της ταινίας, η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ έγραψε: «Ο Στρατός εξυμνεί τη Χούντα». Δεν είχε άδικο…
Η περίοδος της στρατιωτικής θητείας είναι η ωραιότερη για εμάς τους άντρες. Είναι τυχαίο πως όταν βρισκόμαστε όλοι, μα όλοι συζητούμε για τη θητεία μας; Μπορεί αυτό να μην αρέσει στις γυναίκες μας γιατί δεν το καταλαβαίνουν.
Όμως πράγματι είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίοδος. Είμαι περήφανος που την έζησα, γιατί είχα τη χαρά να συναντήσω ανθρώπους που δε θα συναντούσα σε άλλη περίπτωση. Παίρνεις τη ζωή σου στα χέρια σου!
Είναι ένα κομμάτι, το τελευταίο, στη ζωή ενός άντρα, πριν ξεκινήσει το ταξίδι στα δύσκολα.
Νίκος Ψαρράς