- Υπασπιστής!
- Καλημέρα κύριε Διοικητά! Τι έχουμε σήμερα; Νεύρα;
- Όχι κα νεύρα! Αν είναι δυνατόν. Να πεις σε όλους να έχουν ετοιμότητα γιατί τις επόμενες μέρες θα μας επισκεφτεί ο Α/ΓΕΕΘΑ. Να είναι όλοι στην πένα.
- Μην ανησυχείτε κύριε Διοικητά.
- Ποιον έχουμε σήμερα;
- Σμηνίτης Κώστας Κάππας.
- Να τον δω αμέσως.
- Μάλιστα
Ο ΣΜΗΝΙΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΠΑΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ!
- Εμπρός
- Σμηνίτης Κώστας Κάππας. Διατάξτε κύριε Διοικητά!
- Καλώς ήρθες Σμηνίτη. Πώς νιώθεις στη Μονάδα μας;
- Μια χαρά κύριε Διοικητά
- Ξέρεις τι θέλω; Μπορούμε να ξεκινήσουμε;
- Φυσικά κύριε Διοικητά
Παρουσιάστηκα στην Τρίπολη, στην Αεροπορία, στην 124 Πτέρυγα Βασικής Εκπαίδευσης. Ειδικότητα μπατζής.
Μετά τη βασική εκπαίδευση στην Τρίπολη, ήθελα πραγματικά να πάω σε μια καλή μετάθεση κάτι που τελικά έγινε. Τοποθετήθηκα στην 9η Μοίρα Σταθμού Ελέγχου και Προειδοποίησης (ΜΣΕΠ). Η μονάδα αυτή βρίσκεται στο Πήλιο, στη θέση Πουριανός Σταυρός!
Εκεί είμαστε εμείς και ο ουρανός! Άπλωνες το χέρι και άγγιζες τα σύννεφα.
Αποκλειόμαστε συχνά λόγω του χιονιού. Και είμαστε χαμηλά και σκεπαζόταν όλη η Μονάδα.
Εκεί, στην άκρη του πουθενά, από πείσμα έμαθα να λύνω και να δένω όπλα.
Εκεί εκπαιδεύτηκα και στο αντιαεροπορικό Rheinmetall.
Έχω πολλές όμορφες εικόνες με ανατολή και ηλιοβασιλέματα. Εικόνες που δε μπορώ να ξεχάσω!
Δε θα ξεχάσω ένα βράδυ με καταρρακτώδη βροχή. Ήμουν στη σκοπιά και το ραδιόφωνο είχε σε απευθείας μετάδοση όπερα, (δε θυμάμαι ποια) από το Metropolitan Opera. H μουσική της όπερας σε συνδυασμό με τη βροχή που έπεφτε σε όλο το Βόλο. Τις αστραπές που άστραφταν πάνω από τα σύννεφα, όλο μαζί μια συγκλονιστική εικόνα!
Η δεύτερη αξέχαστη στιγμή μου ήταν όταν είχαμε Νατοϊκή βολή στα Χανιά. Συμμετείχαν σε πολυεθνική άσκηση, από πολλές χώρες. Στη βολή με Rheinmetall είχα 2/2 με αποτέλεσμα όταν τελειώσαμε ήρθαν όλοι και με σήκωσαν στα χέρια καθώς ήμουν ο μοναδικός που είχε αυτό το αποτέλεσμα. Απέκτησα φήμη!
Κάτι που δε θα ξεχάσω, ήταν ένα βράδυ ένας συνάδελφός μου σμηνίτης, βοσκός στο επάγγελμα, έκλαιγε για τα πρόβατά του!
Κάποια άλλη φορά καλυμμένοι κάτω από το χιόνι για 12 μέρες, ήρθε ο Διοικητής και ζήτησε δυο άτομα για να διακοσμήσουμε τη Λέσχη. Πήρε εμένα και έναν συνάδελφο πιανίστα.
Φτάνοντας στο Βόλο διαπιστώσαμε ότι ο καιρός ήταν αλλιώτικος! Πάνω χιόνι και αποκλεισμός, κάτω ήλιος! Είχαμε επιστρέψει στον πολιτισμό! Από τους -20 στην ήλιο! Ανεκτίμητο!
Το τελευταίο διάστημα της θητείας μου το πέρασα στη Λέσχη Αξιωματικών Αεροπορίας στο Πεντάγωνο. Εργαζόμουν χρόνια ως σερβιτόρος και αυτό μέτρησε.
Απολύθηκα και θα έλεγα πως αυτή η εμπειρία είναι πολύτιμη για όσους τελειώνουν το Λύκειο και πριν ξεκινήσουν οτιδήποτε στη ζωή τους. Ωραίο να είσαι 18 ετών και να πηγαίνεις στο Στρατό. Ωραίο και πιο ελαφρύ. Όσο πιο μεγάλος τόσο πιο δύσκολα. Καλή θητεία σε όλους!