Πολύτιμες Αναμνήσεις … από την στολή του Αερονόμου
– Υπασπιστή!
– Διατάξτε κύριε Διοικητά!
– Ποιος έχει σειρά για συνέντευξη;
– Ο Αερονόμος Στέλιος Καλαθάς!
– Και Αερονόμος; Αρχίζουμε να γινόμαστε διακλαδικοί! Πες του να περάσει.
– Αερονόμος Στέλιος Καλαθάς! Διατάξτε κύριε Διοικητά!
– Καλημέρα Αερονόμε. Χαίρομαι που είσαι μαζί μας. Από ό,τι βλέπω μας έρχεσαι από το ΑΤΑ.
– Μάλιστα κύριε Διοικητά!
– Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!
Η στρατιωτική θητεία είναι σίγουρα ένα κομβικό σημείο στην διαδρομή ενός άντρα. Πολύ περισσότερο όταν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές και έχει ξεκινήσει την καριέρα του. Δεν μπορώ να πω ότι πήγα με μεγάλη χαρά να παρουσιαστώ. Ίσως συνέβαλε και το γεγονός ότι είχα εξαντλήσει όλες τις αναβολές που μπορούσα να πάρω με τις σπουδές μου και ήταν αρκετές αφού σπούδασα εκτός από την Δραματική σχολή και Οικονομικά.
Παράλληλα είχα ξεκινήσει και δούλευα επαγγελματικά στο θέατρο και στην τηλεόραση, όπου η συμμετοχή μου στην Λάμψη, που εκείνα τα χρόνια χτυπούσε ρεκόρ τηλεθέασης, έφερνε πολλές προτάσεις. Έπρεπε λοιπόν για περίπου 2 χρόνια να τα παρατήσω όλα και να ανοίξω μια νέα παρένθεση ζωής.
Παρουσιάστηκα στην Τρίπολη. Δεν θα ξεχάσω εκείνη τη βροχερή μέρα, λες και ο καιρός ήθελε να ζωγραφίσει στον ουρανό την «μαύρη» διάθεση μου. Κάτω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, με την χατζάρα στο χέρι, έκανα το μεγάλο βήμα.
Γενικά έχω την ικανότητα να προσαρμόζομαι εύκολα στις συνθήκες και η αγάπη μου να γνωρίζω νέους ανθρώπους με βοήθησε να μπω γρήγορα στους νέους ρυθμούς. Μετά ακολούθησε το στρατόπεδο Ελληνικού, εκπαίδευση στο Κέντρο Εκπαίδευσης Αερονόμων. Έντονες και απαράδεκτες συνθήκες με σωματικές ασκήσεις μέσα στον καύσωνα, αλλά κυρίως (κάτι που θεωρώ απαράδεκτο) με ασκήσεις ψυχολογικής βίας.
Ευτυχώς εκείνη την περίοδο με βοήθησε η ασχολία μου με την Συναισθηματική ευφυΐα, προάγγελο τις μεθόδου της «Συναισθηματικής Διαλεκτικής» που διδάσκω. Έτσι προσπαθούσα με ασκήσεις και τεχνικές να θωρακίσω τον συναισθηματικό μου κόσμο, από την απίστευτη βαρβαρότητα που ζούσαμε. Είχα όμως την χαρά να μπορέσω μ αυτές τις ασκήσεις να βοηθήσω και συναδέλφους μου και να δημιουργήσω ουσιαστικές φιλίες.
Επόμενος σταθμός, ΑΤΑ στην Λάρισα. Όμορφες αναμνήσεις που θα κουβαλάω πάντα. Εκεί έβγαλα όλη την θητεία μου. Γνώρισα διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικούς τρόπους ζωής. Δεν θα ξεχάσω τον κ. Τσάκο τον διοικητή μου, πόσο εγκάρδια με υποδέχτηκε και πόσο καλά συνεργαστήκαμε. Λάτρης των τεχνών και του θέατρου, με βοήθησε να βρω τους ρυθμούς μου στο δύσκολο και υπεύθυνο πόστο που είχα στο Αρχηγείο της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Μου φέρνει συγκίνηση όταν μετά από τόσα χρόνια μιλάω με φίλους που απόκτησα εκείνα τα ωραία χρόνια του στρατού και θυμόμαστε της πλάκες, τις φάρσες και κάποια αστεία γεγονότα που ο χρόνος τα έχει σφραγίσει στην μνήμη. Πρέπει να σας πω ότι έχω ακόμα και σήμερα μαθητές στις ομάδες μου, που παρακολουθούν και η αφορμή της γνωριμίας ήταν τα χρόνια της θητείας μου. Γυρίζοντας το βλέμμα πίσω και κάνοντας έναν απολογισμό, νομίζω ότι η θητεία, μου πρόσφερε τόσες πολλές και έντονες εμπειρίες, που άξιζε τον κόπο, τον χρόνο και ό,τι θυσίασα. Τώρα αν πρόσφερα και κάτι στην πατρίδα, τότε σίγουρα η θητεία άξιζε πολύ περισσότερο.
