– Υπασπιστή, ποιος είναι μετά τον Αερονόμο Καλαθά;
– Ο Στρατιώτης Τάκης Βαρελάς κύριε Διοικητά.
– Σε παρακαλώ, ειδοποίησέ τον να παρουσιαστεί
– Μάλιστα κύριε Διοικητά
Φεύγει ο υπασπιστής για να ειδοποιήσει τον στρατιώτη Τάκη Βαρελά. Όλοι οι στρατιώτες που παρουσιάστηκαν, γνώριζαν τη σειρά τους και ερχόντουσαν ο ένας μετά τον άλλον. Τι γίνεται με αυτόν τον στρατιώτη;
Χτυπά η πόρτα
– Εμπρός
– Διατάξτε κύριε Διοικητά
– Πού είναι ο Στρατιώτης Βαρελάς;
– Μου είπε πως δε θέλει να παρουσιαστεί και πως μόνο σηκωτός θα έρθει σε εσάς.
– Αν είναι δυνατόν! Ο Αερονόμος Καλαθάς έφυγε; Πήγε στο θάλαμο;
– Όχι κύριε Διοικητά. Είναι στο Υπασπιστήριο.
– Πες του να έρθει να δω τι θα κάνω με αυτόν τον Βαρελά.
– Μάλιστα κύριε Διοικητά.
Πριν απομακρυνθεί ο υπασπιστής εμφανίζεται ο Αερονόμος Στέλιος Καλαθάς
– Διατάξτε κύριε Διοικητά!
– Αερονόμε Καλαθά, σε παρακαλώ, θέλω να πας να βρεις τον στρατιώτη Τάκη Βαρελά και να τον φέρεις εδώ. Έστω και σηκωτό!!
– Μάλιστα κύριε Διοικητά!
Δυνατή προσοχή, χαιρετισμός, μεταβολή και έφυγε τρέχοντας ο Αερονόμος. Για να δω τώρα τι έχει να πει ο Στρατιώτης Βαρελάς.
Ο χρόνος κυλούσε, αλλά ούτε Βαρελάς, ούτε Αερονόμος εμφανίστηκαν. Αρχίσαν να με ζώνουν τα φίδια! Ανησύχησα. Τι γίνεται; Τι συμβαίνει;
Ώρα να πάω να δω τι γίνεται…
Αυτή η αργοπορία δεν είναι φυσιολογική. Δεν πρόλαβα να βγω από το γραφείο μου και…. Ακούω φωνές.
– Μη με τραβολογάς! Σου είπα θα έρθω! Αμάν πια!
– Τι γίνεται Αερονόμε; Τι συμβαίνει;
– Τον έφερα κύριε Διοικητά! Αρνιόταν να έρθει, αλλά το έκανε για εμένα!
– Εντάξει Αερονόμε, σε ευχαριστώ. Πήγαινε τώρα.
– Μάλιστα κύριε Διοικητά!
– Λοιπόν οι δυο μας τώρα Βαρελά. Όπως γνωρίζεις σας έχουν ενημερώσει πως ήθελα να σας γνωρίσω έναν – έναν. Τι συμβαίνει; Γιατί όλη αυτή η φασαρία για μια συζήτηση; Δηλαδή, έπρεπε να έρθει ο Αερονόμος για να έρθεις εδώ;
– Κύριε διοικητά, αυτό το έναν – έναν, είναι που δε μου κάθεται καλά! Δε, θέλω να συμμετέχω σε τέτοιου τύπου προσωπικές συζητήσεις, εξομολογήσεις, θα έλεγα. Τώρα μεταξύ μας, ας μιλήσουμε σοβαρά. Τι τις θέλετε, αυτές τις προσωπικές συζητήσεις; Τόσοι φαντάροι εδώ μέσα, εμένα βρήκες;
– Ρε σύ! Ανάκριση μου κάνεις; Για μια συζήτηση σε κάλεσα! Κακό είναι να ξέρω με ποιους εχω να κάνω;
Αυτός, με κοίταξε στα μάτια, σαν να το απολάμβανε και με ρώτησε
- Δεν μου λέτε, κυρ διοικητά, έχετε βάλει κανένα κοριό εδώ μέσα και καταγράφει την κουβέντα;
- Ναι ρε! Έχω βάλει κοριό, να τα καταγράψει όλα! Όλα θα βγουν στη φόρα!
Ετοιμόλογος, με ρωτά:
- Και που με το καλό, αν επιτρέπεται, θα βγουν στη φόρα;
- Στο ALT.gr, του είπα απότομα για να του την σπάσω!
- Α! στο Alt…. Και σπάει ένα ειρωνικό χαμόγελο το τσογλάνι και μου λέει
- Ε! άμα είναι για το Alt.gr, τότε ας πούμε και δυο κουβέντες παραπάνω! Α και που είσαι. Δεν θέλω παραποιήσεις και τέτοια και συνέχισε:
- Μα καλά έτσι ξεροσφύρι θα τα πούμε; Ούτε καμιά κονσέρβα; ¨Εστω ένα Ντακοράκι, λίγο τυράκι…. τσιπουράκι;
Μπλέξαμε με αυτόν το Βαρελά είπα μέσα μου….
- Υπασπιστήηηη!!!!!
- Διατάξτε κύριε Διοικητά!!!
- Πιάσε τις σαρδέλες από το ντουλάπι και το τσίπουρο! Α! Και που είσαι, πετάξου στο ΚΨΜ για πατατάκια. Ό,τι βρείς… Λοιπόν ας ξεκινήσουμε τη συζήτηση εμείς και θα έρθουν και τα τσίπουρα..
Επιτέλους ξεκινάει….
- Λοιπόν που λές κυρ Διοικητά, θα ήταν Αύγουστος του 1979, με τον ήλιο να ψήνει το αυγό στην πέτρα, πέρασα τη πύλη του 8ου Συνάγματος Πεζικού στην Τρίπολη. Αποχαιρετισμοί, βουρκωμένα μάτια και σπαστό χαμόγελο, Ο ένας έδινε κουράγιο στον άλλον. Ήταν μια περίοδος που είχε πέσει η Χούντα, η μισή Κύπρος είχε χαθεί. Τα ξέρεις άλλωστε αυτά…Το Ελπιδοφόρο ήταν ότι ήταν νόμιμο το ΚΚΕ και η ΚΝΕ και μάλιστα μπορώ να πω ότι η ΚΝΕ ήταν στα ντουζένια της. Έπνεε ένας άλλος αέρας αλλαγής, αλλά το βαθύ κράτος επέμενε να μας θυμίζει τον κατασταλτικό του ρόλο και στο στρατό. Αυτό, οφείλω να στο πώ, είναι σημαντικό και να καταγραφεί παρακαλώ!
Δεν είχαν περάσει δυο ημέρες στο στρατόπεδο και μας στοίβαξαν ανα 200 φαντάρους στα εστιατόρια και μας έριξαν ένα χαρτί στο τραπέζι με ερωτήσεις προς συμπλήρωση
Από το πουθενά ακούστηκε μια φωνή:
«Απαντήστε ευκρινώς τις ερωτήσεις και υπογράψτε κάτω δεξιά…»
Τον διέκοψα.
- Ωχ!
- Τι ωχ, κυρ διοικητά; Μη μου πεις ότι ξέρεις τη συνέχεια!
- Συνέχισε
- Λοιπόν κυρ Διοικητά, διάβασα με προσοχή τις ερωτήσεις, κοίταξα το διπλανό μου…Στη 10η ερώτηση, με έκαψαν τα κρεμμύδια… Έγραφε: «… Σε περίπτωση εμφύλιας σύρραξης θα πάτε με το μέρος των φίλιων Εθνικών Δυνάμεων ή με του εχθρού;»
Ψιθυριστά είπα… «Γαμώ το ξεσταύρι σας, δήλωση νομιμοφροσύνης από μενα θέλετε!! Θα πάρετε τα….»
Τραβάω μια μεγαλοπρεπή παύλα και άστους να ψάχνονται!
Ήταν γραμμή αυτή τότε και σωστότατη. Από αυτή την στιγμή άρχισα την παραπλάνηση…
- Επάγγελμα: Σιδεράς!
- Σπουδές: έβαλα παύλα! Με είχε πιάσει μια μανία να τους μπερδέψω…
- Γελάτε κυρ διοικητά.. Γελάτε… Για γέλια ήταν ή για κλάματα; Καταλαβαίνεται τώρα, τι στρατιώτες θέλανε και πως τους θέλανε…
Ωστόσο είχαν έρθει και τα τσίπουρα….
- Πρώτη μετάθεση ούτε που θυμάμαι πώς λεγόταν το τάγμα.
Το μόνο που θυμάμαι είναι οτι ήταν ένα μηχανοκίνητο τάγμα Πεζικού στα Γιαννιτσά.
Έμεινα μόνο 15 ημέρες, ώσπου με καλούν στο Διοικητήριο. Μπαίνω σε ένα γραφείο, αναφέρομαι και ο ανθυπασπιστής μου λέει:
- Καστοριανός είσαι;
- Ναι, του απαντώ. Από την Καστοριά της Λειβαδιάς!
Τον διέκοψα γιατί με έπιασαν τα γέλια.
Ο Βαρελάς ξαφνιάστηκε και του λέω:
- Εμ βέβαια! Με ημερήσια διαταγή του ΓΕΣ και υπογραφή του αρχηγού Αγαμέμνονα Γκράτσιου, τι θα ήσουν; Καστοριανός θα ήσουν!!
Με κόβει απότομα ο Βαρελάς και μου λέει:
- Και εσυ που το ξέρεις αυτό;
Χαμογέλασα και του σιγοτραγούδησα… «…..σ΄ ακολουθώ….…»
Είχαν ανέβει και τα γράδα με τα τσίπουρα και η κουβέντα κυλούσε σε καλό κλίμα και τραγουδιστά με ένα Βαρελά που άρχισε μάλλον να με εμπιστεύεται…
«Αϊ καλά» είπε ο Βαρελάς και συνέχισε…
- Ε ρε μεγαλεία που μας περιμένουν στην Καστοριά και πήγα μάζεψα τα πράγματα.
Έφυγα απο τα Γιαννιτσά, ως «Καστοριανός» εκ Λειβαδίας Ορχομενού που αυτοπροσδιοριζόταν ο τσιγγάνος στο Μετρό!!!
Κατά τα άλλα, συνελήφθη και αγεωγράφητος και απληροφόρητος ο μπαγάσας ο ανθυπασπιστής…
Το σάκο μου στην πλάτη κυρ Διοικητά και από εκεί στο 574ο Τάγμα Πεζικού.
Προκεχωρημένο τάγμα στη συνοριογραμμή με την Αλβανία από το Γράμμο μέχρι το Βίτσι και της Πρέσπες Το τάγμα ήταν στο Μανιάκι, με τη λίμνη πιάτο στα πόδια σου και το Γράμμο με το Βίτσι αντικρυστά!
Πεδίο δόξης λαμπρόν.
Ήσυχο τάγμα! Κομμουνιστές, μουσουλμάνοι, πρεζόνια και Καστοριανοί.
Καψόνια δεν υπήρχαν, αυτά είχαν κοπεί μαχαίρι από τους παλιότερους!
Λίγοι φαντάροι στο τάγμα. Οι περισσότεροι διάσπαρτοι στα φυλάκια των 10 ατόμων.
Πεύκος, Νεστόριο, Αλεβίτσα, Διποταμία, Φλατσάτα, Ιεροπηγή, Σμαρδέσι, Κρυσταλοπηγή Πορειά, Γάβρος, Ανταρτικό, Λαιμός, Κυψέλη, ‘Αγιος Γερμανός, Ψαράδες, Πύλη, Βροντερό.
Όλο το θέατρο των επιχειρήσεων του ΔΣΕ της ταξικής πάλης, από το Γράμμο, το Βίτσι και οι Πρέσπες μπροστά μου.
Βέβαια μας το θύμιζαν και κάτι ανθυπολοχαγοί που είχαν ξεκινήσει από το βαθμό του αρβυλοφύλακα, οι οποίοι έμειναν στο στρατό από τον εμφύλιο.
Ας μου επιτρέψεις κυρ Διοικητά, πρόκειται για κάτι άξεστους και κοινωνικά αμόρφωτους ανθρώπους, που κραύγαζαν και έκαναν τη βρώμικη δουλειά «Αγναντέψτε ρε τσογλάνια τα ένδοξα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι που στις πλάγιες τους εξολοθρευθήκαν αι κομμουνιστοσυμμορίται!!»
Ήταν μέρος της ΕΗΔ (Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση) αυτού του τύπου τα γαυγίσματα!
Με αυτά και με αυτά ξεκίνησε ο βαρύς χειμωνιάς του 1979, όπου πάγωσε η λίμνη μετα από 20 χρόνια, όπως μας έλεγαν οι ντόπιοι. Χιόνι και κρύο πολύ!
Πότε να σε ξυρίζει ο βόρειος παγωμένος αέρας από το Βίτσι και πότε να σε πιρουνιάζει ο Μοράβας και ο Γράμμος από την άλλη!!
Σαν να μην έφτανε αυτό, με κάλεσαν και μου ανακοίνωσαν ότι θα περάσω ένα Ειδικό Σχολείο ΕΤΑΣ ( Ειδικά Τμήματα Ασφαλείας Συνόρων) και θα πρέπει να πάω για εκπαίδευση!
Ξαφνιάστηκα!
Ανεπιθύμητος και Ειδικά Τμήματα Ασφαλείας Συνόρων, κάπου δεν κολλάει!
Τι είναι αυτό ρε παιδιά και που στο διάολο είναι;
«Α! εκεί πάνε οι καταδρομείς και οι Ρέϊνζερς, είναι στη Ρεντίνα, στο ΚΕΑΠ (Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθόδοξου Πολέμου)»
Ωπα! Εδώ είμαστε είπα! Αντάρτης κλέφτης παλληκάρι….
Μη με ξυπνάτε, όνειρο είναι…
Εμένα το μυαλό μου πήγε στην άλλη Ρεντίνα όπου ήταν η Σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ στο Καρπενήσι!
Αμ δε! Αυτή, το ΚΕΑΠ, ήταν στην Χαλκιδική, κοντά στην Ασπροβάλτα!
Τι ταξίδι και αυτό…
Φορτωμένοι στην καρότσα σε ένα ΡΕΟ, μέσα στο καταχείμωνο, σάκοι, φαντάροι, όπλα, φθάσαμε τελειωμένοι μετα από δυο ημέρες σαν τα κοτόπουλα και με τα έντερα κόμπο
Μας περίμεναν. Με το καλώς ήρθατε, 10.000 πορεία!!!
Κάθε μέρα αυτή η δουλειά! Σφίξαμε μεσα και έξω μας.
Αλλά, αν δεν δεις τα χειρότερα, δεν εκτιμάς τα καλύτερα. Πού να δεις τι τραβούσαν τα σχολεία των Αξιωματικών και των καταδρομών!!
Εμείς μπροστά τους, είμαστε κολέγιο!!
Δεν σας κρύβω ήμουν άριστος μαθητής…
Μετα από δύο μήνες εκπαίδευσης σε πολύμορφες καταδρομικές ενέργειες, ανορθόδοξου πολέμου, είχα γίνει τσάκαλος και σωστός καταδρομέας παντός καιρού
Τώρα που σας τα λέω, σας βεβαιώνω ότι είναι μεγάλη τέχνη το αντάρτικο. Προϋποθέτει πολλές αρετές και τεχνικές, πέρα και έξω από την εκλογίκευση και αυτά τα ένστολα σώματα προϋποθέτουν πίστη, πειθαρχεία, σωματική αντοχή για συνθήκες παντός καιρού.
Βέβαια μη νομίζετε, ότι εγώ είχα όλα αυτά τα χαρίσματα…. Είπαμε υπάρχουν όρια!!!
Γυρίζοντας πίσω στην Καστοριά, δεν πέρασε ούτε μια βδομάδα και μας μάζεψαν όσους γυρίσαμε από την Ρεντίνα στο ΚΨΜ, όποτε βγαίνει ένας κεφάλας, αρβυλοφύλαξ– ανθυπολοχαγός
«Λοιπόν ρεμάλια, τώρα που εκπαιδευτήκατε εις τα ειδικάς δυνάμεις, θα περπατήσετε εις τα βήματα που έδωσαν το αίμα τους τα τιμημένα ΛΟΚ δια την σωτηρίαν του Έθνους……! Τροφή για πέντε ημέρες…
Αύριο πρωί, σας πάει η Καναδέζα εις τον Πεύκον και από εκεί πορεία εις τας συντεταγμένας σημανθείσας εις χάρτην, στον Παππού, Τρία Αυγά, Αλεβίτσα, καταβαίνετε των κορυφογραμμών του αυχένα της Αρένας εις Τσάρνον, διαβαίνετε ποτάμι του Μυροβλήτη και οδοιπορείτε εις χρωματίνη λοτομικήν οδόν προς το χωρίον Πευκόφυτον προσπερνάτε έξωθεν με την δύση του ηλίου προς το χωρίον Χρυσή.
Εκεί διανυκτερεύετε έξωθεν χωρίου και στήνεται ενέδραν δια πιθανήν εισβολήν του εχθρού !
Την τέταρτη ημέρα επιστέφετε πεζοπορούντες εις Πεύκον, από όπου θα σας παραλάβει η Καναδέζα!
Κοιτάτε μαλακισμένα, μην λοξοδρομήσετε, γιατί θα σας φάνε αι κομμουνισταί !!»
Τι λέει ο μαλάκας είπα μέσα μου!!!
Αυτός ήξερε τι έλεγε! Και αντικομουνιστής και παλιάνθρωπος ήταν, γιατί δεν μας εξήγησε τίποτε, για τους κινδύνους της διαδρομής.
Θα πηγαίναμε τζάμπα, σαν το σκυλί στο αμπέλι, αν ένας σοβαρός δόκιμος, δεν μας ενημέρωνε ότι στις διαδρομές αυτές υπήρχαν ελεύθερα ναρκοπέδια από την περίοδο 1947 – 1949 τα οποία ήταν τοποθετημένα κατά βούληση, σε περάσματα, με νάρκες κατά προσωπικού, τόσο από το ΔΣΕ, όσο και από τον Εθνικό στρατό, οι οποίες δεν είχαν βρεθεί. Οπότε αν λοξοδρομούσε από το ήδη πατημένα μονοπάτια, τότε όλα ήταν πιθανά, να συμβούν. Κατά τα άλλα θα μας τρώγαν οι κομμουνισται!
Αυτοί οι κουφάλες είχαν κάνει το καψόνι επιστήμη και την απώλεια ζωής ενταγμένη στα επιτρεπόμενα ποσοστά των ΕΔ.
Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για 10 μήνες!
Είχα ξεπεράσει τα 1200 χιλιόμετρα σε πορείες, πάντα σε διαφορετικές διαδρομές και σε ένα μέτωπο προς το Γράμμο, το άλλο μέτωπο προς τις Πρέσπες.
Δεν σας κρύβω, ότι σε αυτές τις διαδρομές, συνοδοιπόρος ήταν το βιβλίο του Βασίλη Μπαρτζώτα «Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας» τότε είχε εκδοθεί και ήταν από τις πρώτες εκδόσεις για το ΔΣΕ.
Είχα στα χέρια μου ένα πραγματικο εργαλείο, σε πραγματικό περιβάλλον και χρόνο για διάβασμα και μελέτη, ώσπου μια μερα που μείναμε στο Φυλάκιο της Φλατσάτας, βάλθηκα να μελετήσω τον ιστορικό ελιγμό του ΔΣΕ από το Γράμμο στο Βίτσι.
Την ώρα λοιπόν που αγνάντευα το Γράμμο, την Αλεβίτσα, τα Τρια Αυγά και στα δεξιά το Μάλι – Μάδι και την Κορομηλιά, χαμένος μέσα στο χάρτη και το βιβλίο, ένα χερι ακουμπά στον ώμο μου λέγοντας μου:
« Όταν τελειώσεις τη μελέτη να μου πεις και εμένα τα συμπεράσματα…»
Πάγωσα, γυρίζω και βλέπω τον Υποδιοικητή του τάγματος, ο οποίος φαίνεται ότι με παρακολουθούσε απο ώρα….
«Μάζεψτα, γιατί σε καμιά ώρα έχουμε επισκέπτες για το ίδιο θέμα και πού είσαι; Άκου και αυτούς»
Κουφάθηκα!
Πού να φανταστώ, ότι την ίδια ημέρα θα ερχόταν στη Φλατσάτα, η Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, να μελετήσει το ίδιο αντικείμενο!
Από μόνο το γεγονός της επίσκεψης της ΑΣΠ, έδειχνε την βαρύτητα του εγχειρήματος από στρατιωτικής πλευράς. Από την άλλη έδειχνε το μεγαλείο της ψυχής των μαχητών και των μαχητριών του ΔΣΕ.
Τέλειωσε η παρουσιάση στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, έρχεται ο Ταγματάρχης..
«Λοιπόν, Δώσε μου το βιβλίο!
Του λέω: Θα μου το πάρεις;
Μου απαντά: Όχι!
Να το διαβάσω θέλω!
Αυτούς τους άκουσα! Ήρθαν, άκουσαν και έφυγαν
Αυτός που έγραψε το βιβλίο, δεν τον έφεραν αλλά ήρθε και έφυγε ζωντανός!
Έμεινα άφωνος!
Δεν μπορούσα να ερμηνεύσω την συμπεριφορά του!
Να είναι καλά όπου και αν βρίσκεται. Ήταν σοβαρός αξιωματικός και επαγγελματίας αξιωματικός. Θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά, με απειλές και διάφορα που γίνονταν εκείνη την εποχή.
Το μόνο που σκέφτηκα ήταν: Μάλλον ανεπιθύμητος θα ήταν και αυτός!
Απο την θητεία μου στο στρατό μου έμεινε η γνωριμία με τα ανταρτοχώρια του ΔΣΕ στο Γράμμο, το Βίτσι, τις Πρέσπες και πολλά καλά παιδιά που καθένας ήξερε γιατί ήταν εκεί.
Την περιοχή αυτή, την επισκέφθηκα από τότε πολλές φορές και είχε πάντα την ίδια μυρουδιά της κορύφωσης ταξικής πάλης, που ανακατευόταν με εκείνο το γλυκό θυμό, που έχουν τα όνειρα όταν παίρνουν εκδίκηση
- Τι έγινε κυρ Διοικητά; Δεν σε άκουσα να μιλάς όσοι ώρα σου ιστορούσα τη θητεία μου. Σε έπιασε το τσίπουρο, ε; Σκεφτικό και συλλογισμένο σε βλέπω; Κοίτα, μεταξύ μας τώρα. Δεν θα φορτωθείς εσύ προσωπικά, την καταστολή και τις πολιτικές του αστικού κράτους. Εγώ, αλλά και οι περισσότεροι που θέλουν μια πατρίδα αξιοπρεπή και κυρίαρχη είχαμε και έχουμε αποφασίσει σε ποιο στρατόπεδο θα είμαστε και θα στο περιγράφω ζωγραφιστά.
Στην είσοδο θα γραφεί: ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!
Σε αυτό το στρατόπεδο κυρ διοικητά, οι ατομικές και συλλογικές υπηρεσίες θα υπακούουν στις διαταγές και τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Γιατί, πώς να το κάνουμε τώρα, είναι περισσότεροι οι εργάτες από τους καπιταλιστές κυρ διοικητά και η δημοκρατία οφείλει να εχει κανονιές και την νύφη την πληρώνουν πάντα οι εργάτες, ε; Να τα λέμε αυτά Ε;
Τι δηλαδή η πλειοψηφία θα πεινάει και η μειοψηφία θα γλεντάει;
Μα θα μου πεις ότι εγώ θέλω σοσιαλισμό!
Και τι να κάνω εγώ τώρα. Να βαφτίσω το κρέας ψάρι και να κάνω νηστεία;
Ο καπιταλισμός θέλει κρέας και ας είναι και ωμό. Το τρώει αυτός. Έχει συνηθίσει..
Ο σοσιαλισμός είναι σαν το ψαράκι… Είναι υγιεινό…Του λέει και ο γιατρός του τάγματος. Ωχ! Τι λέω ρε! Πάει! Μας χτύπησε το τσίπουρο. Μάτσο γίναμε κυρ διοικητά! Κρέας, ψάρια, νηστεία, καπιταλισμός, σοσιαλισμός…. Αλλά να θυμάστε κυρ διοικητά, κλείσαμε την κουβέντα, ότι το καλύτερο είναι να πάμε για σοσιαλισμό!!!
- Κυρ διοικητά κλαις;;;;!!!!!